We hebben ons ontbijt besteld tussen 8:00 en 8:30. Deze tijd geef je ook aan op het formulier.
Het bestelde ontbijt wordt dan op de gevraagde tijd op je balkon geserveerd. Super leuk, zeker nu we aan het strand een kamer hebben. Een geweldige start van je verjaardag. We doen al jaren niet meer aan kado’s voor elkaar, dus ook nu heb ik niets mee. Hij wilde al heel wat jaartjes op vakantie zijn met zijn verjaardag, nou, dan is dit eiland toch de ultieme plek om het te vieren en dan ook nog met je zus en zwager.
De hond is er al klaar voor en zelfs Harry voert hem wat. Uiteindelijk haalt hij na 1 worstje zijn neus hiervoor op.
Voor ons op het strand ligt nog een zwarte hond, die het wel kan waarderen. Heel voorzichtig pakken ze het lekkers uit je hand. De brutaalste, Bruno gedoopt door Manon, lust de ham wel graag.
Het water staat erg laag en we gaan eerst maar even in de zon liggen voor er gesnorkeld kan worden.
Als het eindelijk kan gaan de jongens het water in. Zij vinden het allebei heerlijk en Manon en ik iets minder.
Vanaf het strand kijken we toe en lezen lekker in het zonnetje.

Af en toe kijken we of we de mannen nog zien. Ik zie Giel op een gegeven moment boven water kijken en zoeken, waardoor ik ook op zoek ga naar Harry. Het oranje pijpje van Harry zien we echter nergens. Giel gaat inmiddels verder snorkelen, dus we denken dat hij hem gespot heeft. We blijven echter over het water speuren en zien niks, dan word je toch wat onrustig. Manon en ik lopen inmiddels bezorgd over het strand heen en weer als Giel terug komt. Hij is Harry inderdaad kwijt. Hij geeft mij de onderwatercamera en zwemt weer terug. Dan ineens duikt hij op vlak achter de bootjes, die in de branding liggen, zich van geen kwaad bewust, terwijl bij mij de tranen over mijn wangen lopen. Wat een klote gevoel is dit, maar gelukkig weer voor niks. De mannen beloven nu wel voortaan bij elkaar te blijven.

We gaan weer lunchen langs het strand iets verderop. Even geen Aziatisch voor mij een kipburger met frites. Manon gaat aan de salade met veel kaas. De keuze is hier prima, zeker voor de middag.

De mannen gaan weer even snorkelen en hebben een Magnum dik verdiend. Manon is aan het videobellen en blij die kleine moppies van Mendy even te zien. Het blijft lastig. Zo’n mooie plek, maar ook zoveel moois thuis. Daarna lopen we naar de punt, waar het strand heel breed is. Omdat het laagwater is, kunnen we een heel eind doorlopen. Het strand is hier zo mooi en tussen de rotsen zien we nog wat krabbetjes. Op de terugweg zien we hoe al het vuil van het eiland wordt afgevoerd. Vrachtwagentjes rijden op een schip en het lijkt zelfs of er gescheiden wordt. De ene laadbak zit vol gebundeld karton. Onvoorstelbaar als je bedenkt, hoeveel toeristen er zijn en dat dit kleine eiland zelf in niks voorziet. Alles moet dus af- en aangevoerd worden, wat de prijzen op Koh Lipe wat hoger maken, dan op het vaste land van Thailand.
Ook maken we nog wat foto’s op een schommel en dan lopen we terug. Voor het douchen nog even een videobellen met Mendy, zodat Loes, Harry ook nog even kan feliciteren.

Harry mag natuurlijk kiezen waar we vanavond gaan eten. Op internet ziet hij dat Elephant een goed restaurant moet zijn, dus daar gaan we heen. Ze hebben hier geen Aziatische kaart. Giel en Manon gaan voor een pizza, Harry neemt een burger en ik kip met patat. Het smaakt allemaal heel feestelijk en we besluiten hier ook nog koffie te nemen, want er staat een veelbelovende koffiemachine. Wel moeten we even verkassen, want de tafel waar we aan zitten moet plaats maken voor live muziek. Aan de tafel naast ons zit een Belg, die een praatje begint. We drinken onze koffie, die best te doen is. Er moet zoveel geïnstalleerd worden, dat als we afrekenen de muziek nog steeds niet is gestart.
Omdat Harry jarig is moet er natuurlijk nog wel wat gedronken worden. Halverwege Walkingstreet hebben Giel en Manon een bordje gezien met reggae bar. We lopen het straatje in, maar alles wat we tegenkomen, is een veel te enthousiaste zwarte hond, die al springend een stukje meegaat. Danntoch maar terug naar Walkingstreet.
We belanden bij een bar met wederom live muziek. We bestellen alle drie een cocktail en Giel een Mangoshake.
Wij zijn niet van die drinkers en feestbeesten, dus na 1 rondje en voor Harry een tweede taaien we af naar het hotel.
Zijn 56ste verjaardag zit er op, maar morgen wederom een relaxdag op het mooie Lipe!

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens