Het hotel was heerlijk. Prima geslapen en het ontbijt is zeer uitgebreid. Havermout, wafels, toast, bagels, geklutst en gekookt ei, bananen, appels en diverse soorten cereals. En als klap op de vuurpijl, lekkere koffie.
Ik maak mijn verslag van gisteren nog even af. Gisteren hadden we al een hotel geboekt in Hurricane, om vandaar uit de natuurparken Bryce en Zion te bezoeken. We slapen hier 2 nachten en dan nog 2 nachten in Page, vanwaaruit we de Grand Canyon gaan bezoeken.
We komen rond 12:30 aan bij Zion. Vanaf Las Vegas is het 2,5 uur rijden, maar we rijden door een tijdzone, dus opeens weer een uur verdwenen. Het laatste stuk hierheen was onbeschrijfelijk mooi. Rotsen in alle kleuren en vormen, de weg er dwars doorheen. We hebben van deze vakantie al ruim 1000 foto’s alleen al op de camera, de telefoons nog niet meegerekend. Iedere keer onderweg wil ik hem weer pakken, maar ja, hoeveel landschappen wil je op de foto hebben. Eenmaal binnen het park, waar we weer toegang hebben met onze Anual pas (anders kost het $34 per auto) willen we parkeren bij het visitors center, maar er staan borden dat de parkeerplaats vol is. We rijden wat rond en gelukkig rijdt er een auto weg. Vandaar rijden er shuttles naar de diverse stops en trails.
Wij gaan eerst binnen kijken en Harry vraagt wat informatie. Een maand geleden blijkt er na enorme regenval, overstromingen te zijn geweest, waarbij rotsen naar beneden zijn gekomen en trails gesloten moesten worden. 4 trails, waaronder de bekende Angels Landing zijn dicht. Harry had deze graag gelopen vanwege het uitzicht, maar ik zag dat sowieso al niet zitten. Vandaag is het wederom 42 graden. Soort karma momentje voor mezelf en het scheelt Harry weer veel gezeur aanhoren van mij.😃
We pakken de shuttle en stappen bij halte 7 uit.
Als eerste lopen we de weeping rock trail. Een vorm van een oog zit in de rotsen en aan een kant lekt er water over de rotsen, zodat het een tranend oog lijkt. Door de droogte is al het stromende water tot een minimum beperkt. Zo ook hier. Binnen 30 minuten zijn we weer bij het beginpunt en pakken de shuttle naar 5.
Er zit hier ook een soort restaurantje, dus we besluiten eerst iets kleins te eten en vooral wat te drinken. Als ik binnen op onze pizzapunten wacht, zoekt Harry een plaatsje buiten op het terras. Als ik buiten kom is hij zwaar in gesprek met een Amerikaan. Hoe sociaal!
Een diepgaand gesprek over het klimaat en wat dat doet met de wereld, maar ook over Amerika op zich. Volgens hem geen toekomst voor de jeugd op dit moment.
We eten onze pizza op en nemen dan vriendelijk afscheid, want er moet natuurlijk wel gelopen worden hier.
Hier lopen we de Lower Emerald Pool trail. De Upper is gesloten en deze Lower is maar deels open, tot aan de waterval. Eenmaal bij de waterval zien we wel waarom hij gesloten is, grote rotsblokken liggen midden over het pad. Ook deze waterval loopt minimaal. Alle trails die we doen, zijn maar zo’n half uurtje. De laatste is de Grotto trail. Deze is niet veel aan, maar gelukkig zien we hier wel een hert met jong, dat maakt het toch weer de moeite waard.
We gaan maar terug naar de auto, want morgen lopen we Narrows. Deze trail gaat deels door het water en is maar liefst 22,5 kilometer lang. Een uitdaging in ruim 40 graden, maar ik hoop, dat het water wat verkoeling geeft. We hebben allebei een twee liter grote waterzak, die we meenemen om te drinken en daarnaast zullen we ook nog wat flesjes water meenemen. Ik ben benieuwd. Als we teruglopen naar de auto steekt er nog een hert over vlak bij ons. Erg mager overigens en al weg voor ik een foto kon nemen.
Ons hotel ligt op 45 minuten rijden vanaf hier. Als we bij deze Super 8 aankomen staan er op de parkeerplaats 27 motoren in twee rijen geparkeerd, dat beloofd wat. De meesten zitten met een blikje bier in het zwembad. Hopelijk blijft het vannacht wat rustig. En komen ze morgen niet allemaal tegelijk in de enorm kleine ontbijtruimte.
We gaan nog even naar de Walmart, wat gedroogd fruit halen voor morgen en wat gezonde reepjes en neusspay, want bij Harry loopt her snot er aan alle kanten uit. We hebben altijd al een dingetje rondom airco, want hij heeft het nooit warm en ik altijd. We zijn altijd op zoek naar een compromis. Daarna maar eten naar Arby’s. Een soort fastfood keten, waar we nog nooit hadden gegeten. Op zondag blijken hier veel gewone restaurants dicht te zijn.
Uiteindelijk toch maar terug naar het hotel. Douchen, verslag schrijven en duimen voor een rustige nacht. Als ik nog maar geen nachtmerrie krijg over de tocht van 22,5 kilometer in 42 graden😱.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens