Het hotel is een beetje een kartonnen doos, wat je hier wel vaker hebt. De kamer naast ons zit een familie, maar ondanks het lawaai vallen we snel in slaap. Super uitgerust word ik wakker en als ik op mijn horloge kijk is het al 2:30😱
Toch nog maar even terug naar bed dus. Om 3:30 lig ik nog wakker en pak ik maar even mijn boekje. Uiteindelijk val ik toch in slaap en wordt om 6:45 wakker.
We hebben nog niet echt plannen gemaakt voor vandaag. Met Manon en Giel hebben we afgesproken dat we appen als we wakker zijn en ook zij zijn wakker.
Ik bedenk me ineens dat ik helemaal vergeten ben om korte broeken in te pakken. Beetje jammer, maar gelukkig hebben ze hier wel winkels.
Iets verderop zit een IHop en we besluiten daar te gaan ontbijten. Manon vindt haar pannekoeken heerlijk en ook de ik word weer erg blij van “over easy” eieren en pannekoeken.
Voldaan gaan we weer richting ons hotel en hebben besloten naar Wynwood walls te gaan.
Een plek vol mooie muurschilderingen.
Parkeren in de buurt is nogal een gedoe.
We moeten een app downloaden om te parkeren.
Daarna een creditcard eraan koppelen en dan gaat het toch weer niet goed. Zo’n 20 minuten later betalen we toch maar $15.00 voor max. 3 uur.
Binnen rekenen we nog $12.00 per persoon af.
Eerst is er binnen een ruimte met voornamelijk schilderijen. Heel bijzonder als je bedenkt, dat ze met graffiti techniek gemaakt zijn. Ze zijn ook te koop en de prijzen liegen er niet om. $14.000 is de goedkoopste zo ongeveer. Geen idee of ze ooit wat verkopen, maar die prijzen zijn echt absurd. Ook staat er nog een beeld van een grote pop, die de wereldbol overhandigt aan een kleine pop. Super symbolisch voor herbeoordelen van de aarde aan de volgende generatie. Buiten staat deze nogmaals in het groot.
Buiten zijn er allemaal muren, die soms prachtig zijn, maar allemaal heel bijzonder knap gedaan.
Giel en Harry gaan nog even met SpongeBob op de foto. Ook is er nog een ruimte met allemaal schilderijen met teksten. Super mooi ook, maar sowieso te groot om mee te nemen.
We hangen nog wat rond en maken vooral veel foto’s. Al met al zeker zijn $12.00 waard.

We drinken nog in de buurt een koffie, maar het is er zo gigantisch druk, dat bijna alles op is. We gaan nog met een appel muffin, wat later een bosbessen muffin bleek en 3 stukken cinnamon rol naar buiten, waar Harry en Giel inmiddels een tafel in de zon hebben bemachtigd.
De hele wijk bestaat uit muurschilderingen. Zelfs Max Verstappen komen we nog tegen op een muur.

Nu nog even naar Calle Ocho. Een deel van Miami, waar veel Cubanen wonen en waar dus ook nog veel sigaren worden gemaakt en verkocht. We lopen het straatje op en neer en overal schalt er ritmische muziek uit de winkels, restaurants en barretjes. Wij halen nog een heerlijk ijsje en de zon is zo warm, dat we besluiten nog maar even te kijken of we bij het hotel nog even op het strand kunnen liggen. Het is inmiddels 15:30 en er staat best een koele zeewind, maar we gaan het gewoon proberen.
Gewapend met de zitzakken gaan we naar het strand. Het kan net, maar echt heel lekker is het niet. Giel probeert nog even of de zee een optie is, maar belandt toch gauw met een boek op zijn zitzak. Harry, Manon en ik lopen een stukje langs het strand, maar het is toch echt nog wat te fris. We halen Giel weer op en willen even naar de Dolphin Mall, zodat ik een korte broek kan kopen en we daar in de foodcourt kunnen eten.
Als we de spullen in het hotel terug brengen en Harry het adres in zijn telefoon zet, blijkt het erg druk op de weg en de huidige rit zou ruim een uur zijn. Dan maar naar Lincoln Road. Eerst op zoek naar een restaurant, want we hebben allemaal al wel honger.

Het wordt een Italiaans restaurant. Met 19% fooi al bij de rekening opgeteld is het best duur voor wat het was. Maar de icetea en het brood vooraf waren heerlijk. Manon wil graag even langs Miami Ink, bekent van TV en we willen ze even kennis laten maken met Ocean Drive.

Ocean Drive is een aaneenschakeling van bars, restaurants en andere feesttenten, waar altijd volop live muziek is. Het is 1 lange file van de duurste auto’s en het meeste publiek loopt daar om gezien te worden.
Althans……. zo kenden wij Ocean Drive. Het is inmiddels autovrij en de restaurants zitten nog niet half vol. DJ’s zijn nergens te vinden en als er al live muziek is, komt het niet veel verder dan een gitarist. Het bruist aan geen enkele kant meer, maar het positieve is dat de alle restaurants en hotels er nog wel zitten en de crisis hebben overleeft. Hopelijk wordt het ooit weer als van ouds. De stoplichten en verkeersborden zijn er nog, dus dat geeft toch het idee dat het tijdelijk is.
De palmen langs het strand zijn wel allemaal leuk verlicht en het ziet er niet verpauperd uit.

Wij lopen nog even naar H&M, want ik moet nog steeds een korte broek. Gelukkig wat gevonden, maar daar moeten we wel behoorlijk voor in de rij. Nog een drankje van Starbucks en dan lopen we maar langzaam terug naar de auto.
Morgen gaan we weer door voor 2 nachten in West Palm Beach en we moeten nog even een hotel regelen. Het weer wordt morgen en donderdag wat warmer, dus hopelijk liggen we donderdag aan het strand van Peanut Island.
Onderweg doen we morgen een airboat tour over de Everglades, want dat moet je toch wel gedaan hebben als je in Florida bent geweest. Wij hebben dat het eerste jaar (2009) ook gedaan. We gaan zeker alligators 🐊 spotten, maar nu eerst nog een nachtje slapen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens