Vandaag om 6:30 wakker, maar we waten dan ook later gaan slapen. Harry noest een paar keer niezen en degene die hem goed kennen, weten dat dan de hele gang wakker is.
We ontbijten maar weer in het hotel. Ik neem hetzelfde als gisteren en Harry een of andere bowl met ei en bacon en aardappelblokjes.
Aan het hotel vast zit Good Earth Coffeehouse en die hebben zulke lekkere cappuccino, dat we besluiten nog een laatste beker mee te nemen voor onderweg.
Als we wegrijden kent onze navigatie Revelstoke niet. We rijden eerst maar naar Lake Louise, omdat Harry weet dat we die kant op moeten. We rijden dan gelijk de trans-Canadian Highway op en eigenlijk kunnen we die blijven volgen. Harry heeft voorwerk gedaan en in de buurt zit een behoorlijke waterval, die we eerst gaan bezoeken, de Takkawa falls.
Als we er bijna zijn, zien we hem vanaf de weg al, maar je kan tot vlak bij komen. Het is niet zo koud ala voorgaande ochtenden, maar een sweater over je T-shirt is nog wel nodig. We looen wel weer gewoon in korte broek. Het is hier zo wisselend met het weer. Later op de dag wordt het altijd lekker weer. Harry is van al die temperatuur schommelingen giga verkouden geworden en voelt zich niet fit.
Als watervallen-fan geniet hij evengoed, want dit is een behoorlijk grote.
We maken wat foto’s en lopen terug naar de auto. We voeren dan Emerald Lake maar in op de navigatie, want daar willen we ook nog heen.
als we aankomen is het mega druk. Wederom busladingen met toeristen worden er afgezet. Niet normaal. Het meer is er niet minder mooi om en de kleuren zijn onnatuurlijk. Het is wel duidelijk waarom het Emerald Lake heet. Wederom maken we naar wat foto’s. Dan rijden we naar The Natural bridge. Dit is een stroomversnelling, waar het water zich met kracht door de rotsen perst. Hier is het alleen zo druk, dat we snel weggaan. Canada heeft prachtige natuur, maar dat willen ook wel heel veel mensen zien. We wilde nog naar een andere waterval, maar deze hebben we uiteindelijk niet gevonden.
De navigatie geeft aan dat we om half twee aankomen en we hadden besloten dat dat een mooie tijd was coor lunch. We rijden door Golden en moeten nog 135 km, dat kan nooit in de 40 minuten tot 13:30 en dan beseffen we dat we een tijdzone doorkomen en een uurtje kado krijgen. We besluiten dan maar hier in Golden wat te lunchen en belanden heerlijk in de zon bij een Subway.
Op de laaate 130 km gaan we nog eraf bij 3 plekken. De eerste is een soort boardwalk door het bos een klein rondje. Gelukkig maar, want mijn broodje BBQ kip van Subway zit behoorlijk in de weg. Gelukkig hebben ze hier overal op dit soort plekken toiletten. Helaas wel van die potten boven een groot gat in de grond, maar overal voldoende toiletpapier en ook handdesifectiemiddel. Zo, opgelucht kunnen we weer door. De volgende stop is een plek met super hoge bomen, het betreft de Cipres. Je loopt een soort rondje over een houten looppad.
Dan stoppen we nog bij een andere plek, waar je zo’n zelfde boardwalk heb, maar dan over natte bodem met veel verschillende beplanting en veel grote Libelles en een mooi blauw vogeltje.
Iets voor 3 uur komen we aan bij ons hotel. We kunnen onze kamer in. Erg klein, maar schoon, dus prima voor een nachtje. Voor de deur zit een hot tub en we hebben uitzicht op de bergen.
We besluiten naar het centrum te lopen op zo’n 2 km. Je loopt door de wijk en er staat veel verschillende huisjes. Soms heel mooi, soms ook erg aan onderhoud toe. Er wordt ook nog nest veel gebouwd en dan zien je dat het niks voorsteld. Ondanks de koude lange winters is alles van hout. We halen eerst even neusspray en iets van Citrosan en hopen dat Harry dan wat opknapt. In het centrum lijk je terug te gaan in de tijd. Het ziet er erg leuk uit en er rijden zelfs diverse oldtimers rond. Wij belanden op een terrasje met een frappuccino.
We lopen nog wat rond en gaan dan terug naar ons hotel om even de hot tub in te gaan. Het is overigens vandaag 27 graden geworden, dus niet echt hot tub weer. Harry vind het echter heerlijk een misschien is het wel goed voor zijn wat gammele lijf.
Even douchen en dan moet er nog gegeten worden. We lopen naar een restaurant op zo’n halve kilometer en hebben heerlijk gegeten. Het duurde wat lang voor we het eten kregen en merkte hoe moe we waren geworden van de hot tub. Vandaar dat mijn verslag dan ook een nachtje moest wachten😜
Morgen door naar SunPeaks. De tweede verplichte overnachting om on Whistler te komen. Dit was een verrassend leuk stadje voor een verplichte overnachting. Wie weet wat Sum Peaks brengt

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens