Uitchecken maar weer en op naar Yosemite. We gaan maar weer bij Dennys ontbijten, omdat dat zo lekker dichtbij is en prima eten. We nemen een gran slam, waarbij je 4 items kan kiezen. Ik ga voor pancakes, gebakken ei en fruit en yoghurt. De serveerster had onze bestelling bijna goed geraden, want gisteren hadden we precies hetzelfde. Harry nam hasbrows, ei, pancakes en fruit. We rekenen af en moeten zo’n 3 uur rijden.
Een groot deel van de route is al best mooi, maar eenmaal in de buurt van Yosemite wordt het echt mooi, al zien we wel veel verbrande delen van de afgelopen branden hier. Je begrijpt meteen, waarom het park afgesloten is geweest. Hele delen zijn platgebrand aan beide zijden van de weg.
Bij de ingang laten we onze anual pas zien en een paspoort en kunnen we naar binnen. Met zo’n anual pas kan je de meeste natuurparken wel binnen. We gaan er nogal wat bezoeken, dus dat scheelt. Entree voor deze parken is best hoog en wij willen 3 keer Yosemite binnen, omdat ons verblijf buiten het park ligt. Als je eenmaal binnen bent moet je nog zo’n 40 km om in Yosemite Valley te komen. Hier zit het visitors centre en vanuit hier kan je veel routes starten of eventueel op een shuttlebus stappen, die verschillende stops maakt. Bij het begin van diverse trails of mooie uitkijkpunten. Deze 40 km is prachtig rijden. We komen langs de bekende Tunnelview en schieten een paar plaatjes. Ook komen we langs een trail naar Bridalveil Fall. Dit blijkt maar een kort loopje naar de waterval, maar Harry houdt erg van watervallen, dus wederom de moeite waard voor een stopje. Eenmaal bij het visitors centre is een enorme parkeerplaats. Niet gedacht dat er zoveel auto’s zouden staan. Harry laat zich informeren over de routes die we morgen willen lopen. Het is 15:00 en omdat we nog tijd hebben informeren we nog even naar de mogelijkheden om nu te doen. Ze adviseert ons twee routes in de buurt, vanwaar je mooie plaatjes. kan schieten, omdat er vrij zicht is op de bergen rondom. We lopen de twee routes. Er is een bruidspaar, die hier een fotoshoot doet en dat kan ik wel begrijpen. We rotsen zijn zo imposant. Enorm hoog en rondom ons heen. Er is ook een klein meertje. Er liggen wat mensen en er is zelfs iemand in het water. We hebben even gevoeld, maar het is toch wel erg koud, hoewel de temperatuur best hoog is vandaag, zo’n 34 graden. We zien nog een klein kerkje met een enorme hoge rots erachter, waardoor deze nog kleiner lijkt. Ook komen we nog 2 herten tegen. 1 staat langs de kant van de weg en schijnt zich aan niks of niemand te storen. Ondanks de vele auto’s lijkt het toch rustig in het park. Als we rond vijven terug zijn bij de auto, schrikken we een beetje van de tijd die we nog nodig hebben om bij ons verblijf van vannacht te komen. We moeten via een andere route het park uit, maar dit is ook zo’n 40km en dan vanuit het park is het ook nog zo’n 40 km naar Sierra Meadows, ons verblijf. Door het hoogteverschil kan je niet stevig doorrijden, maar slinger je de gehele weg en dat schiet niet erg op. We komen zelfs een bord tegen met de tekst “wild fire ahead, don’t report” er brand dus nog steeds wat. Naast de weg is de afgrond heel stijl, dus je kan niet goed naar beneden kijken, maar we zien wel dat daar nog wat smeult en je ruikt een enorme brandlucht. Ook zie je delen, die roze zijn. Ik ga ervan uit, dat het bluspoeder betreft.
Ons verblijf ligt super afgelegen. We hebben een code gekregen om de deur mee te openen, want echt inchecken hoeft hier niet. De cabins zagen er zo leuk uit op de site en in het echt zijn ze nog leuker. We gooien snel de koffers naar binnen en rijden zo’n 15 minuten terug, naar het laatste dorpje. Er zou daar een leuk restaurant zitten met live muziek en lekker eten. De navigatie heeft wat kuren en inmiddels is het donker, dus we willen al bijna voor iets anders kiezen, als we het zien. South Gate Brewing Company heet het en vanavond geen live muziek. Wel een schreeuwend kind, dus dat is bijna hetzelfde. Ik neem een kleine portie ribs en patat met knoflook erover. Harry heeft deze patat met pulled pork en een gebakken ei erover. De patat is echt apart, maar wel heel lekker. Het is uiteindelijk een brouwerij, dus Harry neemt een appelcider. Met een enorme knoflookkegel gaan we terug naar ons schattige huisje, wat wij ons eitje noemen. Voor ons een hele stap, want in het eitje staat alleen een bed, een bankje en een koelkast. Toiletbezoekjes en douchen doe je in een apart gebouw. Harry heeft behoorlijk kramp van zijn pulled pork en moet echt uit comfort zone. In de kamer hangen twee badjassen en er staan twee mandjes met een handdoek, slippers en een zaklamp in de heren mand en een föhn in de dames mand.
Wij gaan ons mandje ook maar in, nadat we nog even voor de deur hebben gezeten. Het is zo heerlijk stil hier op het terrein en het bed voelt prima. Nu maar hopen dat we vannacht niet hoeven te plassen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens