Zo’n laatste dag is altijd raar. We vliegen pas om 17:30, dus wat ga je dan nog doen. We pakken de laatste dingen nog in en checken dan uit. We willen bij Ponderosa gaan ontbijten, omdat we dat de eerste keren dat we hier met Mike waren ook vaak deden. Een beetje nostalgie, zeg maar. Als we aankomen, blijkt deze gesloten en het pand staat leeg. Dan maar even verder rijden en uiteindelijke eten we bij Golden Coral. Ook een buffet restaurant. Je kunt er een ei laten bakken naar wens en verder ligt er van alles wat. Prima te doen en onbeperkt koffie is natuurlijk altijd goed. We gaan nog even naar de Orlando Eye. Het is erg rustig en we zitten nog even lekker van het zonnetje te genieten en maken nog wat laatste foto’s. Harry vindt via de WiFi van het koffie tentje een park vlakbij de luchthaven. We besluiten daar onze laatste uurtjes in Florida maar door te brengen. Onderweg wippen we nog een Walmart in en halen allergietabletjes voor een collega en Tide. Een fles met 82 tods. Ik maak me inmiddels zorgen over het gewicht van onze koffers. De kettingen wegen nogal wat en ook deze fles is weer 2 kilo. Harry zegt dat het goedkomt.
Door naar het Lake Park. Het stelt niet veel voor. We lopen wat en gaan dan lekker in het gras liggen. Harry leest wat en ik lig lekker te dutten. Het wordt wel bewolkter nu en even later vallen er wat spetters. Tijd om maar naar de luchthaven te gaan. Het inleveren van de huurauto is altijd zo gepiept. Met borden staat duidelijk aangegeven waar je heen moet en eenmaal bij de juiste verhuurder, gaat het ook vlotjes. Dan naar de check in. Mijn koffer gaat de band op en vertrekt, dan blijkt de koffer van Harry inderdaad te zwaar en dat kost $106. Harry zegt er wel wat uit te halen, maar helaas is mijn koffer al weg, daar had nog wat bij gekund. De kettingen gaan dan maar in de handbagage met wat shirtjes. Nu kan hij kosteloos worden ingecheckt. Eenmaal bij de security wordt se tas er natuurlijk uitgepikt, want op de röntgen ziet het er vreemd uit. Wij moeten al lachen, want we weten wat het is. De beambte moet uiteindelijk ook wel lachen als hij hoort dat we ze meenemen voor onze kleinkinderen.
Na de security vertrekken we met een monorail richting een andere terminal, waarvandaan onze vlucht vertrekt. We zien iemand met Starbucks koffie en daar hebben we ook wel zin in. We nemen de monorail terug en dan blijkt, dat we er weer uit moeten en dan wederom door de security. Helaas is er geen weg terug meer. Dan maar eerst koffie. We zijn er nu toch. Met onze kettingen gaan we weer vrolijk door de check. De beambte herkent ons nog, maar staat nu op een andere positie. Onze tas wordt wederom eruit gepikt voor een check. Dan krijgt Harry een sms van Delta, dat onze vlucht is vertraagd en we onze doorverbinding op Atlanta niet gaan halen. We krijgen gelijk een alternatief geboden, die we via de app kunnen accepteren. Nu vliegen we 2 uur later met KLM vanaf Atlanta. Onze vlucht vanuit Orlando vertraagt echter steeds verder en het gaat nog spannend worden. Harry probeert nog te bellen om een eerdere vlucht naar Atlanta te krijgen, maar die zitten vol. Bij het boarden geven onze boardingpassen een foutmelding. Er klopt iets niet met onze boeking. Iedereen zit al aan boord en wij staan nog buiten. Beetje gênant ook, want er zitten veel mensen aan boord, die een doorverbinding in Atlanta willen halen en zo snel mogelijk willen vertrekken. Uiteindelijk kunnen we boarden en zegt ze, dat ze de rest tijdens onze vlucht naar Atlanta in orde gaat maken. Als we eenmaal aan boord zitten hebben we er niet veel vertrouwen in en duurt het evengoed nog lang voordat we vertrekken. Een steward komt ons nog net voor vertrek een instapkaart brengen voor de doorverbinding van Harry. Mijne echter niet, maar nu weten we in ieder geval dat het goed gekomen is met de boeking. Als we aankomen op Atlanta hebben we nog iets meer dan een uur en we komen dan ook ruim op tijd bij onze gate. Ze printen ook mijn instapkaart iit en gelukkig zitten we naast elkaar. 41E en 41F. Het is een rij van 3 en de stoel naast me blijft ook nog eens leeg. Iets later dan gepland vliegen we gelukkig toch vandaag nog naar Amsterdam. Terug naar huis, waar het winters koud is, maar ook terug naar iedereen waar we zo van houden. Gelukkig staat de volgende vakantie al weer klaar. In mei naar Mauritius!

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens