O Harry rijdt vandaag weer, want Atlanta lijkt mij wel wat druk om te rijden en dat vind ik toch nog spannend. Ons hotel ligt ook gewoon in de stad, zodat we lopend vanaf het hotel de stad in kunnen. Mijn voorspelling klopt. We rijden 7-baans dik Atlanta binnen, waar de afritten, zowel links als rechts opduiken. Rijbanen worden soms ook ineens afritten, waardoor je toch weer moet invoegen. We zijn rond 10:30 bij het hotel, maar kunnen vanaf 15:00 uur pas inchecken. Ik vraag of we de auto alvast mogen neerzetten om later op de dag in te checken en dit is geen probleem. We kunnen dus meteen lopend de stad in. Ons hotel zit naast het stadion van de Atlanta Braves en heet Turner Fields. Dat moet dus altijd makkelijk terug te vinden zijn, mochten we de weg kwijt raken. We lopen richting de hoogbouw in de verte, dat moet wel downtown zijn en dat klopt ook. Na zo'n 20 minuten staan we midden in de stad. We willen graag een citypass kopen, daarmee kan je verschillende attracties bezoeken. We gaan gelijk door naar het CNN-gebouw, waar je een tour kan krijgen. Hier kopen we dus gelijk zo'n citypass voor $75 per persoon. Je hebt dan toegang tot 5 attracties. We moeten zo'n 20 minuten wachten voor de volgende tour begint. Beneden is gewoon open voor publiek en zit een soort foodcourt. We besluiten de tijd te doden met een koffietje. Het is uiteindelijk een groep van zo'n 25 man geworden en voor we beginnen moeten we eerst door de security. Tassen worden gecheckt en je moet door een detectie poortje.
Dit neemt best wat tijd in beslag. Daarna gaan we met een enorme roltrap eerst helemaal naar boven, waar we een replica van een montagekamer in gaan. Hier wordt een livestream van het nieuws getoond, wat op dit moment bestaat uit breaking news over de verhoren rond de contacten tussen Trump en de russen.
Onze gids praat wat irritant en hapt na iedere zin naar adem, zodat je het zelf benauwd krijgt. Dit leidt enorm af van het verhaal. Op andere momenten gaat ze weer heel zangerig en overdreven praten, hoogst irritant, vonden wij. Daarna gingen we naar replica van een opname studio. Ze legde uit hoe een camera met daarop de autocue werkte en ook hoe het weer via een green-screen werkt. Dit was tevens de laatste ruimte, waar men nog foto's mocht maken. We keken nog neer op een ruimte, waar het nieuws werd verzameld en gezocht.
Ze legde ook nog uit, wat de verschillen waren tussen CNN in Amerika en CNN in de rest van de wereld. De overige apps en social media werden aangestipt en de overige netwerken, die ook van CNN zijn. Al met al veel informatie, maar niet heel bijzonder, wat we te zien kregen. Ik weet ook niet goed wat ik er van moest verwachten, maar ik vond het niet heel boeiend. Maar he, als je niet geweest bent, weet je nooit wat je gemist hebt. In dit geval weinig. De World of CocaCola zat er bijna naast, dus deze pakte we er gewoon gelijk achteraan. We liepen naar binnen en kregen hier een apart flesje Coca Cola. Je kon kiezen uit de orginele, diet of zero. Een leuk souvenir gelijk. Onze gids hier was wel enorm leuk en enthousiast. Uiteraard ook heel trots op het product, maar ze bracht het heel leuk. Ze vertelde kort over het ontstaan en in de ruimte hingen allerlei reclame uitingen van Coca Cola vanuit de hele wereld. Ze liep ze kort even allemaal langs en vertelde, waar ze vandaan kwamen. In de volgende ruimte kwamen we in een grote bioscoop, waar we een film/reclame te zien kregen, die nergens anders te zien is. Er mocht dus ook niet gefotografeerd of gefilmd worden. Het was volgens haar de film of happiness. Ze meldde dat ze ons weer zag over 25 minuten, waarna er veel geroezemoes ontstond, want 25 minuten vond iedereen best lang. Ze reageerde: just joking enjoy the next 6 minutes. De film bevatte veel stukjes uit reclames van Coca Cola, die we wel kenden. Er liepen een stuk of 4 verhalen door elkaar. Een vrouw, die ten huwelijk werd gevraagd in een luchtballon. Een familie waarvan de zoon/broer op een scherm in een stadion de groeten deed vanuit Afghanistan, waarna hij lijflijk aanwezig bleek en het gezin verraste. Een jarige oma, die wordt verrast met een surprise party. Allemaal mooie momenten, waarbij Coca Cola aanwezig bleek. Het motto wat dan ook: Je herinnert je geen dagen, maar wel momenten.
Na deze vakantie herinneren wij ons denk ik, wel heel veel momenten. Zonder Coca Cola overigens, want dat drinken we niet. We krijgen nog de kluis te zien, waarin het oh zo geheime recept bewaard wordt. Of dit echt zo is weet ik niet, maar het is wel leuk gedaan. Je hebt na de film eigenlijk diverse ruimtes, waar je zelfstandig rond kan kijken. Ze laten een deel van het proces zien, hoe de flesjes worden gewassen en opnieuw gevuld. Er is een 4D film ook weer over het geheime recept en er is een soort proeverij. Er staan zo'n 5 kolommen met misschien wel 70 verschillende soorten drinken, die je zelf kan tappen en proeven. Ook staan hier de apparaten, die we wel kennen van het restuarant Five Guys, waar je eerst kiest wat je wilt drinken en dan nog minimaal 10 verschillende smaken kan toevoegen. Je kiest bijvoorbeeld cola en daarna kan je nog kiezen uit diverse fruittoevoegingen, zoals cherry, lime, raspberry, orange of gewoon Cola zero, light diet coke. De keuzes van deze automaat lijken oneindig. Na wat icetea-achtige drankjes te hebben geprobeerd, verlaten we het Coca Cola walhalla. We twijfelden een beetje, wat we morgen zouden doen. Morgen zou het weer nog beter worden en we wilden ook naar het aquarium. Aangezien je dan binnen loopt, besloten we dit ook maar gelijk te doen.
Harry wilde er erg graag heen, want er blijken hier walvishaaien te zitten. Aangezien we in Mexico in het wild hiermee hebben gesnorkeld en zo onder de indruk waren, wilde hij ze hier ook zien.
Binnen was het behoorlijk druk. Het was behoorlijk uitgebreid. Wij waren wat later op de dag en niet heel erg geïnteresseerd in allerlei shows, dus liepen vrij snel richting het grote aquarium. De walvishaaien zijn prachtig, maar als je 4 van deze beesten, samen met grote mantaroggen in een basin ziet zwemmen, word ik daar toch treurig van. Misschien raakt het me wel juist, omdat je ze in hun eigen habitat hebt gezien. Ik besluit, dat ik de panda's morgen in de dierentuin ook niet hoef te zien. Misschien is het de leeftijd, maar ik krijg steeds meer moeite met dit soort van vermaak ten koste van deze dieren. Er zitten hier ook zeeotters, die zijn zo ontzettend leuk. Beluga's hadden ze en uiteraard ook gewone dolfijnen, zeeleeuwen en aquaria met kwallen, zeepaardjes, zeedraakjes en andere mooie tropische verassingen. We gingen nog wat rondwandelen en even richting de Underground. Dit is een ondergrondse lokatie, die ooit als station zou dienen, maar waar nu winkeltjes en uitgaansgelegenheden zitten. Het is inmiddels al laat en veel winkeltjes zijn dicht. Het ziet er wel heel leuk uit, dus we besluiten morgen nogmaals een kijkje te nemen. We hebben niet geluncht en ik heb inmiddels razende honger. Ik kan je vertellen, dat ik op een gegeven moment op een punt kom, dat je er beter wat eten in kan gooien anders ben ik niet meer te genieten. In een winkelcentrum verderop vinden we iets wat voldoet, want we kunnen beter niet nog langer wachten. Het is een soort Panda express, dus je kan kiezen tussen noodles of rijst en dan met 3 andere gerechtjes erbij. Ik kan je vertellen, we hebben er nog heel lang van genoten.
We lopen nog wat rond en zien de daklozen van Atlanta allemaal een beetje verzamelen in een klein parkje in de stad. Het zijn er best veel, zowel vrouwen als mannen. Wij besluiten ons onderkomen voor de nacht ook langzaam op te gaan zoeken. Het is prima terug te lopen. Makkelijk te vinden en ook qua afstand prima te doen. We checken nog even in en besluiten een heerlijk ijsje te gaan halen. Sinds een jaar of 2 hebben we Cols Stone ontdekt op aanraden van een collega en sindsdien zijn we enorm fan. Overal waar we heengaan, kijken we of er een cold Stone in de buurt zit. Deze zit op zo'n 20 minuten rijden, maar dat vinden wij het zeker waard.
Inmiddels is het donker en we besluiten maar richting het hotel te gaan. Morgen onze laatste hele dag in Atlanta en dan zit deze vakantie er al weer op.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens