Wat een gedoe tegenwoordig toch. Gisteren nog even een test moeten doen en tot die uitslag binnen is blijft het onzeker of je gaat.
Eigenlijk zouden we met Manon en Giel naar Thailand om heerlijk op Koh Lipe te crashen.
Thailand is echter op dit moment niet echt een optie omdat je bij aankomst in quarantaine moet.
We zijn alle vier negatief getest, dus het inpakken kan eindelijk beginnen op de avond voor vertrek.

We zouden vanmorgen op Almere Centrum Giel en Manon zien en vandaar samen met de trein naar Schiphol. Mike en Yiqing zitten in ons huis. Yiqing is ook om 5:45 al beneden en Mike gaat met ons mee richting zijn werk.
Manon appt alleen dat hun trein vanaf Almere Oostvaarders niet gaat. Er is geen machinist, maar iedereen die al in de trein zit kan er ook niet meer uit, waardoor ze bijna de volgende trein ook missen. Om 6:42 gaan we dan toch met zijn vijven verder, maar Mike stapt op Duivendrecht uit. Die navelstreng blijft toch een dingetje hoor.

Lekker om weer op Schiphol te zijn. Het is best druk bij KLM, maar we zijn ruim op tijd, dus uiteindelijk met een koffie en broodje achter de kiezen richting D57 om mooi op tijd te vertrekken. 8 uur naar onze eerste stop in New York.
We treffen daar bij de immigratie een enorm secuur, maar vervelend mannetje. Het duurt dan ook erg lang allemaal. We moeten laten zien waar we in Miami verblijven en hij checkt dat met wat we hebben ingevuld op het Esta formulier. Hij vraagt wat we gaan doen of we er mensen kennen, hoeveel geld we bij ons hebben en zelfs of we huisdieren mee hebben.
Uiteindelijk mogen we dan toch door, zonder vingerafdrukken te hoeven geven. Giel en Manon in de rij naast ons moeten dat weer wel.
Misschien staan die van ons nog ergens opgeslagen.

Nou de koffers rollen inmiddels al op de band en die geven we weer gauw af voor de doorvlucht. Dan met de monorail naar terminal 2, waarvandaan onze volgende vlucht vertrekt. De security check aldaar is een enorme bende. Veel te veel mensen voor 2 bandjes voor de spullen en daarna gaat iedereen door 1 röntgen apparaat. Uiteraard moeten de schoenen hier uit en uiteindelijk zijn we er dan toch door. Even later zitten we bij C67 als Harry een berichtje krijgt over een gate change. Hup, maar weer naar C64, waar ze al volop aan het boarden zijn. Harry zijn handbagage wordt ingenomen en moet het ruim in. Het duurt nogal lang voor we eindelijk 30 minuten te laat toch opstijgen voor de laatste 2,5 uur vliegen naar Miami.

Eenmaal aangekomen zijn we hier snel weg, want alle formaliteiten hebben we in New York natuurlijk al gehad. Op naar de huurauto. We hebben bij Europecar geboekt, maar het blijkt dat we met een shuttlebus naar Fox rent a car moeten. Het is een beetje groezelig kantoortje en het duurt weer behoorlijk lang. Misschien lijkt het allemaal wat lang, omdat we inmiddels behoorlijk gaar zijn.
De man is erg aardig en maakt wat grapjes. Geen extra verkoop voor hem, want we hebben al een grote auto en 4 bestuurders. Meestal proberen ze dat extra aan te smeren, omdat ze daar een bonus voor krijgen. We mogen kiezen tussen een Hyundai Santa Fe of een Mitsubishi Outlander. Manon roept dat we de grootste willen en dat is volgens hem de Santa Fé. Er moeten namelijk wel 4 koffers achterin😅
Dit gaat inderdaad, maar de handbagage plaatsen we maar op de achterbank.
Even wat gedoe met de navigatie en uiteindelijk rijdt Harry weg met onze eigen navigatie op de telefoon. Morgen maar even kijken als we wat meer geduld hebben.

Na zo’n half uurtje komen we bij het hotel aan. Eerst rijden we er langs en aangezien het een richting is, maken we een extra rondje. We zien naast het hotel een Subway en besluiten na het inchecken eerst nog een broodje te eten. We lopen klokslag 21:00 uur binnen en eigenlijk gaat hij 21:00 uur sluiten, maar de aardige man zegt dat we nog kienen bestellen. We mogen het zelfs nog binnen opeten. Wij zijn inmiddels 21 uur op pad en zijn heel snel klaar om terug naar het hotel te gaan.
Even douchen en dan zien wat de dag morgen brengt.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens