Vandaag weer op tijd wakker, maar overreden door een vrachtwagen, zo voelt het. We gaan op tijd ontbijten, want om 9:00 gaan we met de taxi naar Koh Nang Yuan. Drie eilandjes bij elkaar, waar we hopelijk fijn kunnen snorkelen, want de zee aan onze kant van het eiland is nog steeds erg ruw. Deze plek ligt aan de westkant, dus hopelijk wat rustiger.
Bij de pier worden we naar een bootje gebracht en die vaart ons samen met 2 anderen naar de plek. Als we de steiger aflopen, blijkt dat het park pas om 10:00 opengaat en het is pas 9;30 het is een beschermd park en daarom moeten we 100 baht entree en mogen er geen flesjes, blikjes en flippers mee. Zelf geen bootschoentjes, wat ik dan wel weer apart vind. On 9:40 zijn we dan toch al binnen, nadat een onvriendelijke man heeft verteld wat we niet mogen en wel moeten en een tassen controle. Geen idee of dit nu daadwerkelijk voor de bescherming van de natuur os of een verhoging van de eigen omzet🤔
Giel ergert zich nogal, omdat hij na 20 meter al een plastic zak en een plastic deksel ziet drijven.
Ik denk dat Thailand op de goede weg is, maar dat er nog enorm veel te winnen valt. Eenmaal binnen ziet het er wel prachtig uit en we bemachtigen maar 4 strandstoeltjes.
Harry vraagt ons te betalen als er iemand komt voor de stoeltjes en Giel ligt al in het water met het snorkel masker van Manon. Ze gaan er al niet eens meer vanuit, dat wij ook zouden willen snorkelen. Aangezien het water hier rustig is, blijven wij wat beteuterd achter. Dan maar wachten tot ze terug zijn om ook te gaan snorkelen.
De zo’n brand enorm en als ik in de branding zit zwemmen er evengoed al zebravisjes om me heen. Als Giel en Harry terugkomen zijn ze weer niet heel enthousiast. Al heeft Giel wel een hele grote vis gespot.
Dan gaan Harry en ik maar eerst even. Mijn masker is niet echt een succes, dus uiteindelijk snorkel ik met Manon haar masker.
Wij komen de grote vis ook weer tegen. Er zwemmen wel wat mooie vissen, maar het koraal stelt niet veel voor en wij zijn inmiddels stinkend verwend met wat we al gezien en gedaan hebben. Dan gaan Manon en Giel en ook Manon is niet razend enthousiast. Dan maar even eten, want van zwemmen krijg je honger. Harry neemt pad Thai met kip en de rest patatjes en we nemen nog een portie kaasballetjes.
We lopen een stukje over de boardwalk, want we hebben uiteindelijk besloten niet naar het viewpoint te klimmen. De boardwalk is een soort houten loopbrug langs de rotsen en tevens het begin van de loop naar het viewpoint. Om er te komen moet je een stukje door het water waden.
De mannen gaan dan nog maar even snorkelen en Manon en ik maken wat foto’s en liggen nog wat. Maar de zo’n is echt super sterk vandaag en ik voel overal dat het teveel is. Als ze terugkomen van het snorkelen is het ook bijna tijd om te vertrekken , want we worden om 14:30 opgehaald bij de steiger. Als we er lopen worden Harry en Giel al aangesproken door een schipper. Manon en ik twijfelen of het goed komt, omdat het een andere is, dan die ons gebracht heeft.
Onze eigen boot komt er ook net aan als wij wegvaren.
Uiteindelijk blikt het toch goed te zijn en verwijst de schipper ons naar de taxi van het hotel, die bij de 7/11 winkel staat.
Manon is een beetje misselijk. Nou weten we niet of het komt van de boot, de schommelende taxirit of de vette, vieze patat van vanmiddag😝
Gelukkig zijn we er al gauw en gaan we nog maar even op de bedjes liggen, waar we al weer vriendelijk worden begroet door onze hotel hond.
Vanmorgen rende ze heel zielig achter de picknick-up aan toen we wegreden. Zo zielig.
Ze komt even bij mij op mijn bedje liggen voor ze weer ergens anders gaat buurten. Ze schijnt iedereen wel aardig te vinden😀

We nemen nog maar een koud drankje. Ik een Macha Latte en de rest een mango Shake.
Verder blijf ik maar even in de schaduw, want ik ben behoorlijk rood geworden vandaag.

Manon en ik hebben het een beetje fris, omdat we verbrand zijn, dus nemen we ook nog maar een bakje cappuccino.

Manon gaat naar de kamer, want de zo’n is achter de heuvel en ze heeft het koud. Wij blijven alle drie nog even lezen en liggen. Dan gaan we ook naar de kamer om te douchen. Ik trek mijn sweater maar aan ondanks dat het nog steeds 28 graden is. Dat verbranden is toch niks hoor.
Hopelijk trekt het vannacht een beetje weg, want morgen hebben we hier ons laatste stranddagje.

We gaan eten en het is behoorlijk druk. We zien hier alle dagen al dezelfde 4 vrouwen/meisjes aan het werk. Vanaf ons ontbijt om 7:30 tot aan het avondeten, waar de keuken om 21:00 sluit. Als Harry er naar vraagt blijken ze niet alleen lange dagen te maken, maar ook nog eens 7 dagen in de week. Dit is tijdens het hoogseizoen dat loopt van half december tot half maart. Ze beginnen op 1 na wel wat vriendelijker te worden.
Maar over het algemeen vind ik de Thai niet zo vriendelijk meer, helaas.
Nou zijn toeristen ook lang niet altijd leuk.
We gaan lekker op tijd naar bed, want van dat niks doen en luieren wordt je zo moe😊

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens