Om 7:00 uur staan we bij de receptie en checken uit. Even kijken of de McDonalds om de hoek open is voor een ontbijtje……en ja hoor. Koffie en pancakes voor de dames en een broodje ei voor de heren.
Dan lopen met volle bepakking richting het kantoortje van Han Travel, waar we om 7:50 aankomen. Vlak na ons nog een Nederlands stel en dan is het wachten op de laatste 5. Het wordt 8:30 als zij zich nog niet hebben gemeld. Om 8:45 besluiten ze dan toch maar te gaan rijden. We stappen nu met 6 man en chauffeur in een 14 persoons busje. Onze chauffeur is niet de gezelligste. Hij heeft handschoentjes aan en een mondkapje, maar gelukkig hoeven wij geen mondkapje te dragen. Voor 5 uur lang is dat wel zo lekker. Onze chauffeur heeft zijn linkerbeen een stuk korter dan zijn rechter, maar gelukkig trapt hij het gas in met rechts en rijden wel lekker door. Er zijn ook geen files, dus Kuala Lumpur laten we snel achter ons.
Onderweg begint het al behoorlijk te regenen en als we om 11:15 aankomen bij het verzamelpunt valt het echt met bakken uit de lucht.
7 jaar geleden waren we hier ook. Op dit punt wordt iedereen per bestemming ingedeeld. 1 bus naar Cameron Highlands, 1 bus naar Taman Negara. Het is niet heel druk. Giel maakt nog even vrienden met een knuffelige schoot kat en al snel kunnen we weer vertrekken. we zitten nu met 10 man en een nieuwe chauffeur. Deze begint vooraf al een praatje over de regen. Een stuk vriendelijker mannetje.
Onze verblijfplaats in Taman Negara wordt gerund door een Nederlandse vrouw en haar Maleisische man en dat trekt blijkbaar ook veel Nederlanders.
Onderweg vlak voor we er zijn stuiten we op een grote vrachtwagen, die overdwars de hele weg versperd en met een groot deel in de zachte berm vaststaat. Het duurt even, maar dan blijkt er een sluip weggetje, waardoor we snel weer verder kunnen.

De man lijkt bijna te schrikken van onze aankomst, maar regelt snel, dat iedereen in zijn kamer kan. Wij hebben kamer 3 en 4 naast elkaar met uitzicht op de prachtige tuin, die ook deels onderwater staat. Het is duidelijk dat het geen buitje betreft.
De man biedt aan om ons straks even naar het “stadje” te rijden, omdat wij zeggen te willen lunchen. Voorheen kon dat hier, maar door gebrek aan personeel doen ze dat niet mee. Zijn vrouw zit momenteel in Nederland, waar hij zelf ook 9 jaar heeft gewoond, dus hij spreekt wat Nederlandse woorden.

Hij rijdt ons naar de rivier, waar 2 drijvende restaurants zitten. In mijn herinnering niet veel soeps, maar als ik de menukaart zie, word ik hoopvol💃🏼
Alleen als we willen bestellen, blijkt dat we alleen uit de rijst en noodle gerechten kunnen kiezen 😂😂
Ook de watermeloen juice, die Harry besteld is niet aanwezig…….en hij was al zo vrolijk🙈
Het regent inmiddels zo hard, dat zelfs de eigen bevolking foto’s maakt. Steeds als je denkt, dat het niet harder kan, wordt het tegendeel bewezen.

We hebben het nummer van de man van het guesthouse en we kunnen hem bellen als we klaar zijn. Manon belt en hij komt eraan. Intussen worden Manon en ik alleen maar lacheriger van de hele situatie. Twee jongetjes doen salto’s in de diepe plassen op het gras en laten zich er zo in plonzen. De grootste lol hebben ze.

We wachten in de regen tot ons vervoer komt. Het is een grote pick up. Normaal brengt hij de mensen in de laadbak weg, maar nu is het toch wel even lekkerder om in de auto te zitten🌧️☔️
Eenmaal terug trekken we even wat droogs aan, want ondanks dat het hier nog 24 graden is, voelt het toch koud als je zo door en door nat bent.
We zetten maar even een bakje thee, want op het riante terras kun je gewoon droog zitten.
Harry gaat even een tukje doen en Manon, Giel en ik doen nog maar eens een potje Qwixx. Harry sluit halverwege aan en het is inmiddels eindelijk droog geworden. We verkassen naar het restaurant, waar we nog een potje kraken en wat drinken.
Vanaf 18:00 uur is het buffet klaar. Op zich prima geregeld en goed van smaak. Er is van alles en we sluiten af met een kopje oploskoffie 😬, maar wel met een plakje cake.
Dan ontstaat er wat verwarring. Wij zijn in de veronderstelling, dat we een pakket erbij geboekt hebben, maar dat blijkt niet het geval te zijn🙈
We vragen over de night walk en de eigenaar schiet een soort van in paniek als we hem zeggen, dat we dat geboekt hebben.
Wat gebel van hem met de gids en het nogmaals nalezen van mails tussen Manon en de eigenaresse doet ons tot de conclusie komen, dat we alleen geboekt en betaald hebben voor de kamer met ontbijt en avondeten.
Gelukkig kunnen we toch nog en brengt hij ons naar de rivier op zo’n 5 minuten rijden.
Daar staat Kamil op ons te wachten. We varen naar de overkant vanaf het restaurant, waar we vanmiddag hebben gegeten.
Hij blijkt behoorlijk wat Nederlandse woorden te kennen en dat maakt het wel extra leuk. We zien behoorlijk wat schorpioenen, die je het best kan zien met black light. Hij gebruikt dan ook een zak lamp met blacklight. Hij speurt in en op de bomen. We zien nog wandelende takken, grote spinnen, een bidsprinkhaan, een slang en een enorme miljoenpoot. Ook laat hij ons een enorme mier zien. Die is wel zo groot als een vingertop. We krijgen nog een enorm concert van kikkers en sprinkhanen en dan is de night walk wel afgelopen.
Hoewel het leukste stuk nog moet komen. Als we weer naar de overkant varen, zien we op het drijvende restaurant allemaal mannen met touwen aan het proberen het restaurant op zijn plek te houden. Door de vele regen is de stand van de rivier niet alleen heel hoog, maar ook de stroming is enorm. We kunnen niet meer via de normale weg eraf. We worden naar de achterkant geleid en daar word een plank neergelegd, waarover we lopen om de kant op te komen.
Normaal kom je ook wel via een loopplank aan boord, maar nu moeten we op de oever ook even een alternatieve route nemen.
Al met al weer een hele ervaring.
Het is wel verbazingwekkend hoe snel het water de grond in zakt. De plassen waar vanmiddag de jongetjes nog in speelden, zijn nu helemaal weg en er stond toch een behoorlijke laag water vanmiddag.
We wachten met Kamil op onze terug rit. Harry vraagt hoe hij de pandemie is doorgekomen zonder toeristen. Hij verteld dan trots dat hij chilipepers en aubergines verbouwd. Hij heeft een subsidie aangevraagd via de regering en als dat rond is, wil hij uitbreiden en hij laat nog trots wat foto’s zien.
Morgen doen we ook nog een wandeling met hem, dus wie weet wat we dan nog zien en horen. Nu eerst terug naar het guesthouse voor een douche en het schrijven van het verslag.

Voordat we vanavond weggingen wilde ik met het lampje van de telefoon Harry bij schijnen met het afsluiten van de glazen schuifpui. Als ik dat doe, zie ik een enorme schaduw van een spin op het gordijn. Gelukkig zat hij aan de buitenkant en leek hij door het licht groter dan hij was. Ik hoop toch dat we binnen niks gaan vinden. 😬

Morgen om 8:00 uur ontbijten en om 9:00 worden we dan weer naar de rivier gebracht.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens