We twijfelen nog steeds wat we vandaag gaan doen. Er is op een half uur rijden nog een park, waar je kan wandelen en waar een watervalletje is. Je kan er echter niet met ov komen, dus dan moeten we een Ubertje nemen. In de buurt schijnt ook nog een parkje te zijn, dus na het ontbijt besluiten we daar eerst maar eens te kijken. Er zijn wat wandelbruggen, hier bekent onder Canopywalk. Verder is het park zo klein, dat je niet loskomt van alle geluiden uit de stad. Het razende verkeer blijf je horen op de achtergrond en tevens zijn ze aan het bladblazen, wat een enorme herrie maakt. De bladblazer loopt ook nog eens een deel dezelfde route, waardoor het helemaal gezellig wordt. Niet echt een aanrader dus. We lopen weer richting de drukte om wat te gaan drinken, want het was zo warm wandelen daar, dat de shirts zeiknat zijn van het zweet. Ook zijn we daar lekgeprikt door de muggen. Jammer op de laatste dag, want hier hebben we de rest van de vakantie niet veel last van gehad. Als we weer langs het hotel komen besluiten we even op te frissen daar. Er is nog een park met een meer op zo'n uur lopen. We besluiten een deel met de metro te gaan en het laatste half uur te lopen, meer ook omdat de stad zich niet zo goed leent voor wandelingen. De metro werkt hier met een soort munten. Je geeft bij een automaat aan waar je heen wilt en je krijgt dan een munt, een soort fiche. Bij het beginstation leest hij de munt en gaan de poortjes open. Bij het eindstation stop je het muntje in een gleuf en zo worden de fiches dus hergebruikt. Een ingang heeft nooit een gleuf, alleen de uitgangen, dus je kan je niet vergissen.
We stappen weer uit bij KLSentral en aangezien het wederom een mooie tijd is om te lunchen pakken we nu een terras van Outback steakhouse. Harry gaat voor de ribs, die hier van rund zijn en een salade vooraf. Ik neem biefstuk puntjes met ui met een heerlijk soepje van de dag vooraf. Mijn bord bestaat uit een gietijzeren plaat, die zo heet is, dat de ui en biefstuk doorbakken en langzaam zwart worden. Nou houd ik gelukkig wel van een beetje doorbakken biefstukje, maar dit is wel erg doorbakken aan het worden.
Dan moeten we even zoeken hoe we moeten lopen en wederom steken we een straat over met een sprintje. We komen langs de grootste moskee van de stad, maar eerlijk gezegd heb ik niks met al die religieuze huizen. In Maleisie zijn enorm veel tempels en moskeeën en hier en daar ook een kerk. Nog even doorlopen en dan zijn we bij het park. Het lijkt echter meer een grote vijver met een fontein. Het park is echter wel groot met erg veel verschillende soorten planten en bomen. We hebben allebei super veel dorst en zijn blij op een gegeven moment een tentje te zien, waar we iets te drinken kunnen halen. Er zijn twee bruidsparen aanwezig om foto's te maken en ook loopt er een behoorlijke varaan langs. Het is fijn wandelen daar met een keur aan mooie bloemen en eindelijk geen rumoer vanuit de stad. Het begint een beetje te waaien, dus ik zeg Harry al dat er waarschijnlijk een beste bui aan komt. Harry is nog op zoek naar een plek, waar Plumeria moet staan. De bloem uit Hawaï, die we in mei in Orlando hebben gekocht.
Nog voor we ze gevonden hebben, barst het los. Niet alleen enorme regen maar ook onweer recht boven ons. De donderslagen volgen direct op de flits en zijn zo mega hard, dat ik er bijna bang van wordt. De Plumeria zijn uiteindelijk 5 bomen, waar gelukkig nog een paar bloemetjes aan zaten, anders hadden we ze niet herkend. Langs de grote vijver is een groot soort dak/kunstwerk, waar we een beetje kunnen schuilen. Er staan en zitten nog zo'n 10 mensen te schuilen. Na een uur is de onweer ver genoeg weg en wordt het wat lichter. Het regent nog wel, maar ons geduld is op. We lopen er wel doorheen. De temperatuur is door de regen behoorlijk gedaald, maar evengoed nog warm. Voor de ingang/uitgang ligt een enorme tak, die er nog niet lag toen we binnenkwamen. Waarschijnlijk door het noodweer afgebroken, maar die had ik toch niet op mijn hoofd willen krijgen. We kijken weer op onze telefoon hoe we moeten lopen, als een jongen vraagt of hij ons kan helpen. Het blijkt uiteindelijk een Nederlandse jongen, die in Australië woont. Hij kan ons ook niet echt de juiste weg wijzen en uiteindelijk volgen we de monorail, want dan komen we vanzelf bij het volgende station. Hierdoor moeten we weer rennend voor ons leven 2x een 4-baans weg over.
We pakken de monorail richting de malls in de buurt van ons hotel.
Het Pavillion is een wat luxere mall met enorm veel winkels. Shoppen is hier alleen prijstechnisch niet heel interessant en aangezien we niet veel bagage extra kunnen meenemen, kijken we vooral veel rond en drinken af en toe wat lekkers. Harry is in een paar dagen verslaafd geraakt aan een drankje van TeaLive met lychee erin. Die nemen we dus eerst nog even voor we op zoek gaan naar Nando's, want daar hebben we gisteren lekker gegeten en die zit ook in deze mall. We moesten aardig zoeken, maar uiteindelijk hebben we hem gevonden en ook bij deze Nando's was het erg druk. Onze laatste avond hier sluiten we ook nog maar af met een kokosijsje. Terug bij het hotel, loopt ook daar op het parkeerterrein een rat rond. Het maakt mij niks meer uit. Ik ga morgen lekker naar huis. Nog even douchen, mijn verslag schrijven en Harry gaat inpakken. De wekker gaat op 5:15😱
Onze vlucht gaat 8:45 namelijk en de luchthaven ligt op bijna een uur rijden hiervandaan.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens