Vanmorgen al om 3:30 wakker. Nog niet het juiste ritme. Uiteindelijk net na 5 uur vertrokken vanuit Chattanooga richting Gatlinburg.
Als je toch wakker bent, kunnen we beter genieten van een mooie dag in de Smokies. Het belooft een zonnige 21 graden te worden. Onderweg ontbeten bij Cracker Barrel, waar we heerlijk voor een brandende openhaard zaten. Het is nog behoorlijk frisjes, zo vroeg in de ochtend, dus dat komt goed uit.
Rond 10 uur reden we het Park al in vanuit Gatlinburg. Eerst een welcome centre in om wat informatie te halen. Hier hebben we een kaart met wandelroutes en een kaart met autoroutes door het park gekocht. Hier kregen we ook te horen, dat delen nog gesloten waren tot 1 april, waaronder Clingman's Dome de uitkijktoren. Het was even zoeken, wat we zouden gaan doen. Je zag wat bordjes langs de weg met "rustige route" en hebben de auto daar geparkeerd. Er stonden bordjes dat je geen waardevolle spullen moet achterlaten in de auto. Onze achterbak zat vol koffers, maar met een rugzak waar we in ieder geval de paspoorten in hadden, gingen we op pad. Ook handig voor het identificeren als we toch aangevallen worden door een beer, Hihi. Het pad liep naar beneden, waar een snelstromend beekje liep. Onderweg zagen we wat vers omgewoelde grond met een pootafdruk, die erg deed denken aan die van een beer. Harry werd hier toch wat onrustig van en vond het eigenlijk maar niks. We liepen nog wat langs het water op, maar Harry wilde liever terug , vooral omdat er naast ons, niemand anders te zien was. We zijn toen de andere kant maar opgereden, want we zagen op de kaart dat daar een waterval was. Hier was het behoorlijk drukker. Er waren 3 trails. De eerste 1,3 mile naar Laurel Falls en de langste 4 mile naar Cave Mountain. Na de waterval besloten we een pad omhoog te nemen. Er stonden geen bordjes, dus geen idee waar het heenliep. In ieder geval behoorlijk omhoog. Onderweg kwamen we wat mensen tegen die terugliepen en zeiden, niet te weten waar en óf het eindigd. Wij hebben ook een aantal keer getwijfeld om terug te gaan, maar als je eenmaal zover bent, vind je het ook zonde terug te gaan. Ook kwamen we mensen tegen die juist aan de andere kant waren begonnen, wat inhield dat we na 4 mile niet bij de auto waren, maar gewoon weer 4 mile terug moesten. Ach, dat was naar benden toch.....dus door maar. Eindelijk een bord, Cave mountain nog 0,9 mile. Uiteindelijk kwamen we bij een soort uitkijktoren voor onderzoek naar luchtvervuiling. Nog steeds weten we niet of dit het eindpunt was, maar het was echt genoeg geweest. De hele route weer naar beneden. Al ging naar beneden een stuk sneller, het was een pittige middagje. De Smokies lijken qua begroeiing op de Veluwe. Dennenbos, rhododendron en eikenbomen. Begin maart is uiteindelijk gewoon te vroeg in het kaar voor deze omgeving. Alles zag en nog dor en grijs uit en de beren waren nog.g in winterslaap. Wel kunnen we ons voorstellen hoe het er hier volgende maand uit zal zien met al het frisgroene blad en bloesem, die je nu soms al ziet beginnen.
Nu eerst maar inchecken in het hotel. Ik kon bijna niet meer lopen, alles deed zeer. Kan je toch merken dat je geen 18 meer bent. Even alles in model laten trekken en toen toch maar weer lopend naar het stadje, wat ongeveer 10 minuten vanaf het hotel lag. Gatlinburg is erg gezellig met veel proeverijen van whiskey, wijn en andere alcoholische versnaperingen. Mijn lichaam voelde alsof ik dit niet meer moest doen en we hebben dan maar een ijsje genomen bij Kilwin's. De hoofdweg heen en weer gelopen, wat er allemaal gezellig en goed onderhouden uitziet. Het was nog lekker weer en we zagen een Mexicaans restaurant met een rooftop. We besloten daar te eten. Toen de zon onderging koelde het snel af, maar gelukkig waren we voorbereid met een vest en trui. Voor morgen voorspellen ze weer sneeuw. Bizar als je de hele dag in t-shirt hebt gelopen.
Even bij Walgreens wat drinken gekocht en daarna toch terug naar het hotel. Onderweg wilde een ouders vrouw ons een excursie verkopen. Ze vroeg of wij er morgen nog waren, maar toen we zeiden van niet vroeg ze waar we vandaan kwamen. Ze was zo enthousiast dat we helemaal vanuit Holland naar de USA kwamen en zei: oh please, let me hug you. Na een hug een bedankje en een verzoek nog eens terug te komen, hebben we dit schatje achtergelaten. Mijn lijf was toe aan een warm bad. Die nacht werd erg onrustig. Het heeft enorm geonweerd. Dichtbij en erg hard, waarbij een klap zo hard was, dat er ergens in de buurt een alarm afging. Harry heeft uiteindelijk nog gecheckt of het ons autoalarm was. Het duurde behoorlijk lang voor het uitging. Inmiddels was de onweersbui ook voorbij, maar hoorden we steeds wat druppelen. Te moe om te checken zijn we toch weer in slaap gevallen. 'S morgens bleek dat Harry de koelkast had uitgezet, omdat deze zo'n brommend geluid maakte en het vriesvak dus aan het ontdooien was. Op naar een nieuwe dag dan maar na een onrustige nacht . Sneeuw en de Smoky Mountains is geen goede combinatie dus morgen door naar Nashville. Ik ben benieuwd....

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens