Niet zo best geslapen, maar uiteraard diep in slaap om 5:30 als de wekker gaat😜
Beetje brak weet ik te doen wat ik moet doen en 20 minuten later lopen we naar receptie.
Al gauw komt onze chauffeur. Hij spreekt goed Engels en dat is wel fijn.
We rijden naar de haven van Sanur en onze chauffeur regelt alles terwijl wij aan een heerlijk bakje cappuccino zitten en een amandel croissant, die denk ik al wat dagen oud is. Met de lekkere cappuccino spoelen we hem wel weg. We zijn net te laat voor de zonsopkomst.
De chauffeur komt onze boardingpassen brengen en we moeten nog even betalen. Hij maakt nog even een foto om naar onze chauffeur aan de overkant te appen, zodat die weet hoe we er uitzien. Hij wacht en roept ons als we 10 minuutjes later aan boord mogen.
We moeten onze slippers allemaal in 2 bakken gooien en gaan via het water aan boord. Met opgerolde pijpen blijven we net droog. Maar dat voetschimmel uitwisseling programma vind ik wel wat🤐

Iets over 7 uur vertrekken we dan met de boot. Onderweg wordt er 1 zeeziek en die gooit zijn ontbijt in het gangpad. Het verzoek komt om de raampjes open te schuiven en de man krijgt een blik om de rommel zelf op te ruimen. Na 45 minuten komen we aan op Nusa Penida.
We mogen onze slippers weer uit de bak vissen en dan komt onze chauffeur al naar ons toe lopen. Hij brengt ons naar een plek waar we flippers krijgen en worden even later naar de boot gebracht. We moeten even door het water om via de achterkant aan boord te klimmen.
We gaan als eerste naar Manta Bay, waar we Manta’s kunnen zien. We krijgen nog een duikbril en snorkel, maar voor we er in gaan, vertelt hij al, dat ze vandaag nog niet zijn gezien. Maar hé, misschien hebben we geluk. Niet echt, er is verder ook niet veel anders te zien, dan een mooie lichtval van de zon in het water, omdat het zo helder en diep is. We klimmen allemaal weer aan boord voor de volgende stop, maar de kans op Manta’s is nu wel verkeken. We doen nog twee stops, waar we ook niet heel warm van worden, maar wij zijn qua snorkelen ook wel enorm verwend op Gili Air. We laten ons een stuk meedrijven langs een rotswand, waar aan het eind de boot weer wacht. Een laatste plons, met de kans op schildpadden, want gisteren zaten er drie. Euh……vandaag zijn ze op stap met de Manta’s, denk ik. We zien wel een grote dikke knal paarse zeester, maar daar zullen we het vandaag mee moeten doen🙈.

Terug aan wal kunnen we even afspoelen en omkleden. Onze chauffeur gaat dan met ons verder. Putu heet deze man en hij leidt ons via een hele aparte route, naar zijn knalgele Suzuki.
We lopen over een bedrijfsterrein en het is nog net geen vuilnis built. Overal grote verroeste vaten en enorm veel troep, maar uiteindelijk stappen we in een vrolijke gele auto. Ook de binnenkant is behoorlijk geel😁
We gaan 4 stranden langs en onderweg ergens lunchen, maar het maakt Putu niet uit. Wij mogen zeggen wat we willen.
Eerst maar volgens schema naar broken beach. Als we er bijna zijn geeft hij aan dat het ook een broken road is en we uit moeten kijken dat we ons nergens stoten. De wegen zijn hier ook nog een super smal en met veel bochten. Het is hier een gaan en komen van auto’s. Het zal dus wel de moeite waard zijn, en dat is het. Het is een natuurlijke brug door water uitgesleten. We maken wat foto’s en Putu vraagt of hij een foto van ons moet maken. Nou, altijd leuk, dan staan we er ook samen nog een op. Hij klimt zelfs op een krukje om van hoogte een foto te maken. Daarna vraagt hij of hij er nog 1 mag maken met zijn eigen telefoon voor zijn baas. Blijkbaar moet hij steeds bevestigen, hoe goed hij zijn werk doet.
Van broken beach lopen we door naar Angel beach, wat er tegen aan ligt. Ook dit is prachtig, maar er staan her en der rijen voor de mooiste Instagram foto. Wij doen er niet aan mee. Ik was er ook weer niet op gekleed😜

Putu woont hier en spreekt redelijk Engels. Hij heeft een zoontje en dochtertje en is zo dankbaar, dat hij weer werkt. Het eiland is in tegenstelling tot de rest van Bali enorm rotsachtig en er groeit bijna niks. Er lopen wat kinderen langs de weg en als Harry het vraagt vertelt hij dat die zo’n 20 tot 30 minuten moeten lopen. Er zitten best kleintjes bij en geen volwassenen. Daarnaast zijn het van die smalle rot weggetjes. De auto’s hier toeteren dan ook als ze voor een bocht komen. Als er niet terug getoeterd wordt, komt er niks aan. Hoe simpel is dat😂
Tijd voor een lunch. We stoppen ergens en worden aan een tafeltje gezet. Als we de chauffeur willen laten aansluiten, zegt de serveerster dat hij ergens anders eten krijgt.
We mogen kiezen uit verschillende dingen en als we extra willen moeten we dat zelf bijbetalen. Wij nemen een watermeloen juice extra. Bij twee krijg je de derde gratis. Nou, die kan dan mooi naar Putu. Het eten is erg smaakvol. Als we opstaan kijken we even of Putu ook klaar is. Zijn halve juice staat er nog, maar hij springt op en zelfs als we hem zeggen rustig aan te doen, gaat hij met ons naar de auto.

Dan rijden we door naar Kelinking Beach. Dat is helemaal super prachtig. Beneden ligt een super wit strand, maar het is weer erg warm vandaag. Naar beneden is wellicht nog een optie, maar dan weer naar boven, is niet te doen. Putu is allang blij, denk ik en zet ons nog een paar keer op de foto, ook voor zijn baas😇
Dan nog een laatste stop met een beeld van een grote hand. Wederom wat foto’s en dan zijn we eigenlijk wel klaar.
Hij vraagt of we nog wat willen doen en anders kunnen we wellicht de boot van 13.30 terug nog redden. Dat lijkt ons een prima idee. Onder het rijden over de smalle weggetjes stuurt hij spraak berichtjes naar de rederij, dat wij mee willen op de boot van 13:30 en of er plek is. Hij moet aardig doorrijden op het eind, maar we hebben het gered. Even nummers uitgewisseld, zodat we de volgende keer rechtstreeks met hem kunnen appen. Er zitten heel veel mensen met een rood keycord en al gauw gaan we richting de boot. Deze is een stuk groter, dan die van vanmorgen.
Naast ons zitten 2 Australische meiden, waarvan 1 in Maastricht heeft gestudeerd in 2017. Harry raakt in een geanimeerd gesprek, maar vanwege de herrie haak ik af. Ze laat trots een tattoo van een fiets zien, die ze op de zijkant van haar hak heeft. Een souvenir van haar studenten jaar in Nederland. Ze hebben het over vakanties en de levens standaard tegenwoordig. Ook Australië heeft last van hoge energie prijzen. De 45 minuten zijn zo om en de boot stopt op een andere plek. We hopen dat onze chauffeur sowieso is ingelicht dat we eerder aankomen, maar die verwachting hebben we wel. Het lijkt super geregeld allemaal. Maar blijkbaar zit de baas er ook behoorlijk bovenop. Ze moeten steeds melden dat ze de klant hebben en waar ze zijn. We zoeken wederom onze slippers, want die moesten weer uit en lopen dan naar de andere kant van de haven, waar onze chauffeur van vanochtend ons al tegemoet loopt. We vragen wat het eventueel zou kosten om nog een waterval, tempel en rijstveld te bezoeken woensdag. Hij doet wat suggesties om te combineren. We gaan woensdag dan met hem op pad en hebben nog wel even app contact over wat dan precies de bedoeling en de prijs gaat zijn.

Eenmaal bij zijn auto rijdt zijn oom mee. Die spreekt geen woord Engels. Onze chauffeur echter wil heel goed en graag meer Engels leren. Hij weet dat hij het beste leert als hij het spreekt. En dat doet hij!
De hele rit van ongeveer een uur praat hij. Het gaat over de prijs van benzine, elektrische auto’s, de oorlog, die Rusland voert en natuurlijk de pandemie en het toerisme. Hoe hij als verkoper van Sharp apparatuur taxichauffeur is geworden. Hij heeft zijn moeder aan covid verloren en heeft het hele verhaal verteld. Volgens het hindoeïstische geloof moeten er allemaal rituelen gedaan worden, maar hij moest in quarantaine. Hij is zelfs opgepakt door het leger en in het ziekenhuis gezet. Bizarre verhalen ook hier. Zijn oom is al lang in slaap gevallen naast hem😂😂Woensdag horen we vast meer🤐

Wij besluiten nog even naar het strand te lopen om daar te eten. We belanden op een zitzak bij Blue 9 Beach, waar we de eerste dag ook hebben gegeten. Er is weer genoeg te zien. Ook de honden zijn weer volop op het stand. Één piest er zelfs tegen een zitzak aan. Gelukkig zat er niemand😂. De obers lachen een beetje en zeggen, dat dat is wat honden doen. Er gaat geen emmertje water tegenaan en dat zet je toch aan het denken over de zitzak, waar we zelf op zitten.
We genieten nog even van de zon en na twee radlers neemt Harry ook nog een kokosnoot.
De zonsondergang is niet zo mooi als gisteren, maar alsnog prachtig. Tijd om eten te bestellen. Op mijn zitzak ziet Harry ineens een heel groot insect. Iets tussen een grote kever en een kakkerlak in. Ik schiet hem weg, maar even later zit hij er weer. Harry, mijn held schept hem op de menukaart en gooit het verderop in het zand. Een ober stampt er nog even op. Toch zit ik niet meer zo lekker. Na 3,5 uur is het ook wel mooi geweest. We rekenen af en lopen terug naar het hotel. Even douchen en dan heb ik nog behoorlijk wat te schrijven en uit alle foto’s de mooiste te kiezen. Morgen weer een gewoon dagje strand, dus we hebben alle tijd.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens