Als we wakker zijn, is het nog stil in het hotel. We besluiten te gaan eten. Gezien de huislijke sfeer lopen we gewoon op onze sokken de keuken in. Ontbijten kon vanaf 7;00 uur en inmiddels is het 7:45. In de keuken staat helaas niet de beloofde schaal met vers gesneden fruit. De koffie is lekker en er staan verschillende soorten havermout en kwarktoetjes. Verder kan je brood roosteren. Na een tijdje komen ook de oudere dames naar beneden en zo samen aan de keukentafel kom je uiteraard tot een gesprek. De dames schijnen 2 zussen uit Mississippi te zijn. Ze vragen waar we vandaan komen en hoelang we reizen. Naar de studie van Mike en zodoende komen we op Singapore terecht, waar 1 van de zussen toevallig is geweest, toen ze met haar zoon meeging op zakenreis. Ondertussen komt er een vrouw via de achterdeur binnen. Blijkbaar personeel, want ze begint wat te rommelen in de keuken. Deze dame is behoorlijk minder gastvrij dan die van gisteren. Ze begint uiteindelijk om 8:30 met het snijden van het fruit. Wij zijn klaar en besluiten hier niet meer op te wachten. We gaan de koffers inladen en richting New Orleans. Ons hotel ligt zo'n 20 km buiten de stad. Gezien de prijs/kwaliteit was dit de beste optie, want er waren ook wat hotels, die in niet zo'n fijne wijk lagen, lazen we in de recensies. De navigatie had wat moeite om het te vinden, maar zat dicht genoeg in de buurt, waardoor we het toch konden vinden. Bij het hotel stonden wat oudere auto's in tegenstelling tot wat je normaal bij de hotels ziet. De huurauto's zijn allemaal vrij nieuw en zien er tip top uit. Toen we naar onze kamer liepen zagen we ook bbq,'s staan. Wij besloten de Whitney plantage te bezoeken. Hier vertelt men het verhaal vanuit het oogpunt van de slaven. Eenmaal aangekomen bij de plantage, blijkt deze op dinsdag gesloten te zijn. Dan maar richting New Orleans en morgen een nieuwe poging. Als we de stad inrijden, herkennen we al snel de leuke balkonnetjes van French Quarter, dus besluiten daar maar ergens te parkeren. Dat valt nog niet mee, want de auto's rijden in een lange sliert en iedereen lijkt te willen parkeren. We rijden wat volle parkeerterreinen voorbij en zien dan een grote garage. Voor 20 dollar kunnen we hier de rest van de dag staan. We lopen wat door de prachtige straatjes met de leuke balkonnetjes. Jammer alleen dat het niet auto vrij is. Auto's rijden achter elkaar aan door alle straatjes. Er zijn wel veel daklozen hier. Ze zitten op straat en vragen om geld of hebben kort iets op een kartonnetje geschreven. Even later zien we een soort klas lopen met grote bruine zakken. Zij delen eten uit en laten daarbij een ontroerde dakloze met zijn zak eten achter. Mooi om te zien, dat de stad schijnbaar toch ook voor deze groep mensen zorgt. We lopen nog wat rond langs de Mississippi en andere bekende plekjes aldaar. Uiteraard Bourbon Street, waar muziek klinkt uit de vele barretjes en restaurantjes. Het lijkt een beetje op Nashville en Memphis, maar toch voelt deze stad prettiger aan. De restanten van het grote festival "Mardi Grass", die kort geleden was, zijn nog overal zichtbaar. Gekleurde kettingen hangen overal in de bomen. Ook op straat lopen nog veel mensen met deze kettingen om, waardoor er ook overal op straat kleurige strengen te vinden zijn.
Café Du Monde schijnt een bijzondere lekkernij te hebben, waar nu ook een enorme rij staat. Zonde van onze tijd besluiten we, want we hadden al gelezen, dat de beignets niet heel bijzonder waren. We belanden nog in een winkelcentrum aan de Missisippi "riverwalk".
In het winkelcentrum zien we een soort dependance van Café Du Monde en hier staat bijna geen rij. We besluiten toch de beignets te gaan proeven en ze lijken nog het meest op oliebollen. Zonder rozijnen en krenten en wat luchtiger. Later besluiten we ook maar in het foodcourt van het winkelcentrum te gaan eten. Je ziet hier buiten soms hele rijen buiten staan om ergens te gaan eten. Aan reserveren doen ze hier in Amerika niet, dus aansluiten is de enige optie. Wij vanavond even niet en nemen iets van steak and fries. Beetje teleurstellend, maar ach, we hebben weer gegeten. Als het donker is lopen we nogmaals door Bourbon Street, welke vrolijk verlicht is en daarna zoeken we de parkeergarage maar weer op. Uiteindelijk zijn we morgen nog een dagje hier. Als we terug bij het hotel komen staat de hele parkeerplaats vol pick-up's. Het is duidelijk een hotel waar veel werklui zitten. Dit verklaart ook waarom je al vanaf 5 uur kunt ontbijten. Voor onze deur hangen er nog drie over de laadbak heen gezellig na te kletsen. Ze zijn vrij luidruchtig en stilletjes hoop ik dat ze morgen op tijd weer aan het werk moeten. Rond kwart voor tien wordt het inderdaad rustig en kunnen we lekker gaan slapen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens