We vertrekken vanmorgen richting de Batu Caves. Eerst met de monorail en dan met de trein nog zo'n 30 minuten. Als we aankomen op het station is het duidelijk welke kant we op moeten. Het is namelijk een aaneenschakeling van stalletjes met eten en souveniertjes. Ze hebben echter allemaal een stok bij zich. Al gauw wordt duidelijk waarvoor die is. Het stikt er van de apen, die allemaal uit zijn op eten.
We lopen eerst langs nog een andere tempel voor we om de hoek het grote, bekende "gouden beeld" zien. Ze zijn aan het restaureren en hebben een geweldig plan bedacht. De tempel ligt namelijk op 272 treden hoog en er moet metselzand naar boven. Ze hebbben allemaal kleine emmertjes staan en vragen de bezoekers allemaal een emmertje mee naar boven te nemen. Zeker de religieuze bezoekers zien het uiteraard als een geweldige mogelijkheid om mee te bouwen aan de tempel. Ondanks de warmte, want vandaag is het zonnig en boven de dertig graden, nemen wij ook allebei een emmertje mee naar boven. Ik ben in een korte broek en moet vanwege het bezoek aan de tempel mijn knieën bedekken. Voor 5RM kan je een doek om gebonden krijgen en bij inlevering krijg je weer 2RM terug. 60 cent dus uiteindelijk voor een leuke outfit😅
Een maal boven staat een deel in de steigers, maar nog iets verder naar boven staat nog een tempel, waar het licht mooi invalt. Boven verkopen ze voer voor de apen en de verkoper zelf voert volop, om te laten zien hoe leuk dat is. De apen pakken het gewoon uit je hand.
We lopen weer naar beneden, want halverwege zit nog een ingang naar een donkere grot, waar je in kan onder begeleiding van een gids. We moeten zo'n 45 minuten wachten voor de volgende tour, maar door de aanwezigheid van zoveel apen is dat geen probleem. Er is genoeg te zien. Veel kleine aapjes zijn er. Ze zijn super brutaal. Er liep een man naar boven met een plastic zak met daarin een bloemenkrans. Een aap verwacht echter eten in een tasje, dus trekt in één beweging de bodem open, waarbij een deel van de bloemenkrans ook meekomt. Jammer als je deze net wil offeren aan een god.
We zijn klaar om de grot in te gaan. We krijgen een lampje en een helm op en we kunnen gaan. Door de hoeveelheid aan vleermuizen mogen we niet boven ooghoogte schijnen met ons lampje. Je hoort de vele vleermuizen ook gelijk. Onze gids verteld, dat er twee soorten zitten. Fruit-etende en zij maken het geluid. Daarnaast de insectenetende en die maken geen geluid. Vampier vleermuizen komen alleen in midden en zuid Amerika voor gelukkig. Eerst hebben we nog wat licht van buiten, maar als ze op een gegeven moment vraagt alle zaklampjes uit te doen is het echt donker. Ze vraagt met je hand voor he ogen te zwaaien, maar ook dit zie je niet. Bizar donker dus.
Even verder is weer een gat, waardoor er zonlicht van buiten invalt. De grotten zijn enorm oud en je hebt ook veel stalagmieten en stalagtieten. Enorm breed zijn de meeste ook. De wanden zijn superglad en je ziet het water er langs lopen. Een bizarre omgeving en na 40 minuten staan we weer buiten.
We maken nog wat foto's van de aapjes en gaan dan weer richting de trein. We moeten overstappen op KLcentral, waar ook weer een mall is. Bij een mall zijn altijd mogelijkheden om te lunchen. We belanden bij Nando's, waar het lekker druk is, dus dat moet goed zijn. En dat is het. Harry heeft een soort hangende Shaslik met zoete aardappel patatjes en ik heb kip. Bij het gebrek aan varkensvlees in dit land eten we veel en vaak kip. Niks mis mee.
We besluiten richting de Petronas Towers te gaan. Er staan in de mall en erbuiten Formule 1 auto's. Aankomend weekend is de Formule 1 van Maleisie namelijk. Er staat een tent buiten en daarin een rij van mensen, die wachten op Louis Hamilton en nog een coureur, waarvan ik de naam niet ken, maar dat zegt meer over mij dan over hem. Ik heb namelijk niks met racen. Deze mensen staan voor een handtekening te wachten en met een beetje geluk een foto. Uiteindelijk hebben de mensen in de tent zo super lang staan te wachten voordat de heren coureurs er waren. We kwamen een aantal uur later weer buiten en toen waren ze er net. We gaan even in het park zitten en besluiten met de GoPro een timelapse te maken van de Towers. Van licht naar donker en dat het licht van de torens dan aangaat. De GoPro maakt dan iedere 10 seconden een foto, wat je naderhand versneld kan afspelen. We hebben dus even heerlijk relaxt gezeten. Eenmaal donker besluiten we maar weer eens te gaan eten. Voor nog geen €5 euro hebben we allebei soep en noodles met kip en een eitje. Terug naar het hotel lopen we langs de foodstreet, want daar hebben we een karretje met kokosijs gezien. Je krijgt een halve kokosnoot met 3 bolletjes ijs. Je kan er ook nog van alles op doen, zoals nootjes, spikkels, rozijnen etc.
Daarna lopen via een gezellig deel met allerlei bars en restaurants terug naar ons hotel. Ondertussen worden er diverse malen happy hours aangeboden, maar ja, we zijn nou eenmaal niet van die drinkers. Na deze drukte lopen we de hoek om, waar we zojuist een rat en een kakkerlak storen, die samen uit eten zijn.
Ze gaan er beiden snel vandoor als wij het romantische samenzijn verstoren.
Eenmaal terug in het hotel, weten we nog niet zo goed wat we morgen zullen doen. Het wordt onze laatste dag in Kuala Lumpur. Ik ben de chaos en drukte wel een beetje zat, dus we zoeken een beetje naar parken. Kuala Lumpur is erg druk qua verkeer en totaal niet geschikt om te wandelen. Oversteekplaatsen heb je heel weinig en met alle scooters die overal tussendoor crossen is oversteken soms echt een uitdaging. Regelmatig moeten we een sprintje trekken om een weg over te komen. Voor voetgangers stoppen doen ze hier niet. Ook loop je soms op een stoep, die zomaar ophoudt en waarna je eigenlijk nergens heen kunt. Sterker nog en zijn speciale stoeptegels voor blinden, die soms ook gewoon eindigen, waarna men geen kant op kan. De stad is zeker niet ontworpen om te lopen en dat is nou juist waar wij zo van houden. Zwerven door een grote stad. Deze stad met als zijn auto's, scooters en bijbehorende uitlaatgassen oogt minder chaotisch dan Bangkok, maar lijkt je toch leeg te zuigen qua energie. Ik heb ondertussen echt behoefte aan rust en natuur, terwijl ik normaal ook heerlijk in een grote stad kan verblijven. Misschien komt het omdat de rest van de vakantie al redelijk vermoeiend was. Ik ben gevoelsmatig wel klaar met Maleisie en helemaal klaar om naar huis te gaan. 1 dagje nog!

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens