Gisteren heeft Harry nog even contact gezocht met Artawan om te vragen hoe laat onze boot gaat. Hij heeft namelijk de tickets geregeld. Hij belt uiteindelijk 3x. We hadden blijkbaar bij de eerste boottocht een retourticket moeten krijgen, maar we hebben alleen een instapkaart gehad. Zo als altijd komt het allemaal weer goed en stuurt hij ons de gegevens. De boot gaat om 12:00 uur en we moeten om 10:00 inchecken. Maar eerst nog even een volle dag genieten.

Vandaag een afwijkende start. Na het ontbijt leggen we heel Nederlands voor de zekerheid wel vast onze handdoeken neer op de bedjes en daarna lopen we, in 20 minuten, naar de punt. Bij Sandy beach is turtle point en daar gaan we het water in.
In het begin zijn we een beetje teleurgesteld. Onze beloofde schildpadden zien we niet. Er staat wel behoorlijk wat stroming en dan ineens spot Manon een schildpad en de tweede komt er ook gelijk aan. Harry is net even onze spullen iets verder terug brengen, omdat de stroming nogal onze kant op staat. Hij komt er gauw weer in en omdat de schildpadden lekker aan het “grazen” zijn, kan ook Harry nog aansluiten. Eén van de twee is wel erg groot. Manon offert zich op om naar de kant te gaan en met onze spullen terug te lopen, zodat Giel, Harry en ik terug kunnen snorkelen.
In het begin is er nog veel gras, helaas zonder schildpadden, maar wel weer met andere visjes, vooral groen, waardoor ze tussen het gras niet zo opvallen. Langzaam krijgen we weer koraal en dan komen we langs een stuk met prachtig koraal, waar we ook weer een murene spotten. Hij komt niet echt lekker tevoorschijn en het kost ook behoorlijk inspanning om er boven te blijven hangen, door de stroming.
Even later wordt de stroming wat minder en kunnen we nog meer genieten van alles onder ons. Er is zoveel te zien, dat ik bijna een enorme schildpad mis, die vlak naast me zwemt. Gelukkig zag Giel hem wel. Na 2 uur zijn we weer terug op onze eigen stek en is het tijd om even te relaxen.

Voor we het weten is het weer tijd om te lunchen. Harry en ik gaan voor een crêpe met fruit en noten en Giel en Manon delen een pizza. Even weer uitbuiken en dan voor een laatste keer snorkelen. Helaas is de stroming nu zo sterk, dat je er bijna niet tegenin kan zwemmen. Daarnaast komen de groepen van de snorkeltours wel massaal onze kant op drijven en worden aan de andere kant weer opgepikt door hun bootje.
Dit zijn vaak niet de meest ervaren snorkelaars. Er loopt er zelfs 1 met zijn enorme flippers over het koraal😫
Wel jammer hoor, dat ze vanuit de snorkel organisaties niet meer aandacht hier voor hebben. Zelf voeren ze volop de vissen en regelmatig halen wij de zakjes hiervan uit het water. Daarnaast zouden ze ook meer moeten aangeven, dat je niks mag aanraken en dus niet over het koraal moet lopen.
Het mooie koraal vertegenwoordigt een groot deel van alle inkomsten op deze eilanden, daar zouden ze zich best wat meer bewust van mogen zijn en dus ook wat zuiniger op moeten zijn.
Er liggen hier wel weer rekken in het water, waar ze koraal aan het kweken zijn. Maar even verderop ligt weer een mega groot anker midden in het koraal🫣
Ondank dit hebben wij weer volop genoten van al het moois hier onder water. Als laatste zie ik nog de hele grote koffervis en die blijft dit keer rustig knagen, totdat we allebei bijna omver worden gesnorkeld door weer een groepje aanstormende snorkel talenten.

Rond 16:30 gaan ze weer opbouwen en is de zon inmiddels ook bijna van het strand. Wij gaan douchen en ons klaarmaken voor een zonsondergang. Dit keer lopen we door tot aan Pink, waar we ooit lekker koffie hebben gedronken. Omdat we een half uurtje hebben gelopen, hebben we alleen meer zin in iets kouds. We ploffen op de zitzakken neer en de zon is al een eind op weg. Harry zet zijn GoPro nog even neer voor een Timelapse.
We nemen toch nog een tweede rondje met koffie voor we teruglopen naar Chill Out, waar Giel al een tafeltje voor ons heeft gereserveerd.
Harry neemt voor de laatste keer zijn spies en we sluiten af met 2 potjes kraken. Al met al een topavond voor Harry.
Manon komt met het leuke idee om een briefje te schrijven bij de fooi, die we morgen in de tip box gooien.
Herman is vanmiddag al afscheid komen nemen op het strand, omdat hij naar Lombok gaat, naar familie. We vragen Lee of we hem bij het ontbijt nog gaan zien morgen en dat bevestigd hij.
Tijd om weer onze kamer op te zoeken.
Waar 1,5 jaar gelden Bob de kat steeds op ons zat te wachten, hebben Manon en Giel Freddy. Hij ligt bij terugkomst standaard op de bankjes voor het huisje. Echt een lieverd ook. Een fijne plek, met fijne mensen en ook nog eens een lieve kat, maar morgen is dan toch weer de dag gekomen, dat we door moeten.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens