Vandaag weer een pittig lange reis op het programma. We staan klokslag 7:30 bij het ontbijt, want over een uurtje gaat onze taxi naar de pier. Giel en ik nemen de ham nog even mee voor onze vriendin, maar ze is nergens te vinden. Eigenlijk vind ik dat niet zo erg, want ik ben nooit zo goed in afscheid nemen. We protsen onze tanden nog even en stoppen de laatste dingetjes in de tas en dan checken we uit.
Uiteindelijk moeten we 17.200 Baht afrekenen voor deze 6 dagen.
Beneden zie ik onze hond onder één van de bedjes liggen, maar de ham hebben we inmiddels niet meer.
Hopelijk blijft ze lekker daar en rent ze niet zoals van de week achter de pick-up aan, want dan hou ik het niet droog.
We rijden weg met twee taxi’s want er checken nog 6 mensen uit. Wij stappen met z’n vieren bij de vaste chauffeur op de laadbak. En als we rijden komt toch opeens de hond uit de struiken rennen. 😢

Bij de pier checken we in en krijgen ditmaal een rode sticker. We hebben nog ruim een uur, dus gaan maar even ergen wat te drinken scoren. Niet te ver, want het is al lekker warm en we lopen met volle bepakking.
Bij aankomst terug op de pier moeten we nog even wachten en om 10:15 gaan we dan toch weg. Harry liep al weer ver voor ons en wij werden een andere ingang in gedirigeerd. Harry vet geïrriteerd, want die wilde naar boven op het dek. Nadat we onze tassen voorin hebben gezet gaan we toch nog kijken of er buiten plek is. Op het middelste dek zit alles vol. Ik ga toch nog even helemaal boven kijken en daar is plek zat. Niet iedereen wil in de volle zo’n zitten blijkbaar. Manon en Giel zijn echter al terug naar binnen en nemen niet op als we proberen te bellen.
Op zich gaat de zo’n al snel weg en is het met de wind van het varen heerlijk op het bovendek.
Na een uurtje komen ook Giel en Manon maar boven. Manon is gelukkig niet misselijk en een kwartiertje later leggen we aan in Chumphon.
Langs de steiger zwemt een enorme kwal.
Hier moeten we wederom inchecken en krijgen een groen driehoekje. We verdienen hier wel makkelijk stickers.😜

Onze bus is nummer 14 en zal om 12:45 vertrekken, dus we hebben nog ruim 3 kwartier. In ieder geval even plassen, want we hebben een behoorlijke rit voor de boeg en hier zijn te toiletten redelijk oké en er hangt zelfs toiletpapier. 🎉
We hebben bedacht dat we weer onder in de bus willen zitten, vanwege de ruimte.
Als Manon en ik lekker links afslaan na het instappen, worden we terug geroepen, want blijkbaar hebben we nu stoelnummers en dat is helaas niet beneden. 😐
Met behoorlijk wat minder beenruimte nemen we boven plaats. Ook loopt er een brede zwarte band langs het raam, waardoor je je nek moet strekken om naar buiten te kijken. Ik wil nog vragen voor een stoelverhoger, maar die hebben ze vast niet.
Er is altijd wel wat te zien langs de route, omdat het zo’n ander land is. Enorme tempels met bijbehorende gouden beelden, maar ook de manier waarop sommige (vracht)auto’s zijn geladen. Bang om iets te missen probeer ik wakker te blijven.
Rond half 4 maken we een stop en de lokatie ziet er wel goed uit. We kunnen even plassen, halen wat te drinken en Manon, Harry en ik nemen nog een Thais pannenkoekje met banaan. Giel en Manon doen een dansje on de moed er in te houden en om 16:10 beginnen we aan het volgende stuk. Wij reizen met de organisatie Lomprayah, maar je ziet enorm veel grote bussen overal rijden. In de bussen hangt een bordje dat je 5000 baht boete kan krijgen voor het niet dragen van de gordel en dat terwijl je continu wordt ingehaald door vrachtwagentjes, waar het personeel los in de laadbak zit of ligt🤔

Het is inmiddels 18:30 en we zien de zon achter de bergen zakken in de verte. Het schiet niet echt op. Google geeft een geschatte aankomsttijd van 20:50🤪 Je stelt je in op dit soort reisdagen, maar toch valt het altijd toch nog tegen.
Er zit wel iemand van de organisatie aan boord, maar die geeft verder geen info. We zijn benieuwd of we nu in 1 x doorrijden of nog een pauze krijgen. Ook bij de eerste stop kregen we geen info over hoeveel tijd we hadden. Wel stopt de bus twee keer kort langs de kant van de weg. Wellicht voor een chauffeurs wissel, maar dat kunnen we niet zien.
Gelukkig rijden we nu in 1 x door. Er zit een toilet aan boord, dus af en toe daalt er iemand af naar de beneden verdieping. Ik heb hier in Thailand al genoeg bijzondere toilet bezoekjes gehad, dus ik sla deze even over.
Op Ko Tao mocht je ook het toiletpapier 🧻 niet doorspoelen. Dit doe je dan in een prullenbakje naast het toilet. In tegenstelling tot veel openbare toiletten, zat er hier gelukkig een deksel op. 😷

Als we een kwartier voordat we er zijn onze taxi chauffeur appen, blijkt hij het in zijn ogen toch niet te hebben afgesproken. Maar hij stuurt een foto en ander telefoonnummer, want iemand anders komt ons wel halen.
Als we echter om 20:50 eindelijk uit de bus stappen, heeft Harry hem al aan de lijn. We kunnen hem alleen niet traceren in alle drukte. Op een gegeven moment is Harry het zat en pakt een andere taxi. Die rijdt ons ook nog eens voor 100 baht minder naar ons hotel. Als Boy belt, zegt Harry dat we inmiddels in een andere taxi zitten en wil hij de chauffeur graag spreken. Harry zet hem op de spieker en vanaf dan begint ons hilarische ritje. De chauffeur houdt niet mee op met kletsen en lachen en schreeuwen. Ondanks dat we het enorm zat zijn, piesen we bijna zijn achterbank onder van het lachen. Na 15 minuten staan we midden in het chaotische Chinatown, maar wel bij een mooi hotel. Het Royal Bangkok hotel.
Maar dan komt de uitdaging als we respectievelijk op de 7e en 8e etage binnen zijn en onze koffers zijn gebracht moet er nog gegeten worden. Midden in Chinatown is dat wel een uitdaging voor, in ieder geval Manon, Giel en mij. Op straat eten is voor ons geen optie en alle normale restaurants zijn inmiddels dicht, want het is 22:00 uur.
Als we ontdekken dat de dichtstbijzijnde McDonalds op 15 minuten lopen zit gaan we dat doen. Een mokkende Harry, die liever op straat eet, volgt ons. Door de honger en vermoeidheid zijn we alle vier niet zo gezellig meer en dan blijkt de McDonalds ook nog eens gesloten. Nou, dan zit er weinig anders op dan toch richting het hotel terug te lopen. Harry eet alsnog wat van de straat en is als een kind zo blij.
Wij gaan met zijn drieën de 7/11 wel binnen en uiteindelijk neem ik dan maar 2 yoghurtjes en 2 bananen. Gelukkig heb ik voldoende reserves.
Inmiddels is het 23:30 en morgen moeten we tussen 8:30 en 8:45 weer paraat staan voor onze fietstocht.
Het wordt 35 graden, dus of dat zo’n succes zal worden.....

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens