Na een slechte nacht worden we van de wekker wakker. We hebben afgesproken om 8:00 uur te ontbijten, omdat we om 10:00 uur worden opgehaald. Nog even inpakken en dan gaan we weer naar The Daun op naar lekkere koffie. Manon, Harry en ik nemen weer een smoothie bowl en Giel weer een gebakken eitje op brood. We hebben een ander bowl dan gisteren genomen en deze is behoorlijk minder, vinden we alle drie, maar de koffie maaltjes weer helemaal goed.
We pakken de laatste dingen in en om 9:50 krijg ik een berichtje van Artawan, dat zijn broer bij het hotel is. We checken snel uit, maar als we bij de weg komen, zien we hem niet. We appen nog wat heen en weer en om 10:05 komt hij dan toch voorrijden. Het is wat lastig parkeren en de weg is druk.
Artawan kan van zijn bruiloft gaan genieten en wij gaan op pad.
Het is weer mega druk. Het staat behoorlijk vast en de scooters vliegen ons links en rechts voorbij. De broer van Artawan spreekt helaas weinig Engels, dus een gesprek kunnen we niet voeren. Google geeft 3 uur aan om in Amed te komen.
We wilden eigenlijk nog vragen voor een tussenstop, maar doen dat maar niet. We nemen aan dat hij ook naar de bruiloft moet, maar komen er niet achter hoe laat.
Onderweg heeft de hoteleigenaar in Amed contact over hoe laat we er zijn. Hij is tot 16:00 uur bij een ceremonie, maar regelt dat er bij aankomst iemand is om ons in te checken, maar die spreekt geen Engels.
Geen probleem, het is al fijn, dat we onze bagage kwijt kunnen.

13:20 komen we aan en kunnen inderdaad onze kamers al in. We kijken uit op de vulkaan. Het uitzicht is nu al mooi en dat terwijl de bewolking erg laag hangt en de vulkaan dus deels uit het zicht.
We trekken onze zwemkleding aan en lopen dan richting strand om onderweg wat te eten. Aangezien het al wat later is gaan we bij de eerste de beste zitten. Er komt een man aan, die bijna verschrikt vraagt of we komen eten. Ik denk dat hij de kok even moet bellen en Harry denk dat hij zijn tattoo even moet afmaken, want het is tevens een tattooshop. Hoe dan ook we verwachten niet veel en laten ons uitgebreid verrassen. Het duurt wel wat lang, maar het eten van ons alle 4 komt tegelijk, wat hier nog wel een anders is en het is ook nog eens prima te eten.
Voldoende bijgekomen om door te lopen naar het strand. Het strand van Amed is zwart vanwege de vulkanische grond, maar het zijn ook allemaal keitjes. Als we na een half uurtje op de plek komen, die Harry had uitgekozen, vanwege het snorkelen, lijken het 3 lange dagen te worden. Er staan een paar bedjes en het zwarte keienstrand ziet er niet echt uitnodigend uit.
We smeren ons in en strompelen over de keitjes het water in. De eerste paar meter zien we niks, maar al snel wordt het water helderder. Er is koraal, dus ook vis. Manon spot al snel een behoorlijke steenvis en daarna zien Harry en Manon een slangetje zwemmen. Giel wijst ons een knalblauwe zeester, waar we even later mee worden overspoeld, zoveel liggen er overal. Echt groot en knalblauw Dan spot ik de eerste schildpad en al gauw een tweede. Giel legt alles vast met zijn camera, althans dat denkt hij. Als we er uit komen staat voornamelijk zijn zwembroek er op. Harry heeft de GoPro voor onderwater niet mee. Giel gaat nog even voor een tweede poging, maar wij laten onze zwemkleding vast een beetje drogen.
Als hij terugkomt heeft hij weer een schildpad en een koraalduivel gespot en dit keer ook vastgelegd.
We gaan maar weer terug richting ons hotel. Morgen kunnen we hier nog een hele dag snorkelen. Het is ongeveer een half uur teruglopen. Nu worden we ontvangen door de eigenaar, die zich verontschuldigd, dat hij er niet was en legt uit wat we allemaal nog kunnen doen aan dagtrips.
We zitten nog even voor de kamer en inmiddels is het donker. Er is veel bewolking dus de ondergaande zon hebben we niet gezien. Volgens mij gaat hij achter de vulkaan onder, dus dat zou mooie plaatjes op kunnen leveren de komende twee dagen.
Na het douchen is het even zoeken en belanden we bij Good food café. Als Giel de hond wil aaien bijt hij bijna in zijn hand. De vrouw aldaar bevestigd dat hij een beetje agressief is en de andere hond heeft een trauma en dus ook niet zo betrouwbaar.
Het eten is heerlijk en het sodawater behoorlijk zuur van de limoen, dus onze vetten worden meteen weer afgebroken😜 🍋‍🟩
De man met de spreekwoordelijke hamer komt langs en dat terwijl het pas 21:00 uur is. We nemen nog een koffie toe en lopen langs de weg terug naar onze slaapplaats voor vannacht. Verslag schrijven en naar bed. Zien wat we morgen onder water allemaal gaan spotten. Wel hopen dat de twee gekko’s 🦎 🦎 op de kamer niet te luidruchtig worden.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens