Voor ik begin, moet ik iets kwijt: WE HEBBEN BEREN GEZIEN!!!!!
Wederom rond een uurtje of 3 wakker. Ik denk dat ik het juiste ritme heb, als we weer naar huis gaan.
Het ontbijt zit er hier niet bij, maar je kan wel in het hotel ontbijten, dus dat doen we dan ook. Ik kan nooit kiezen tussen eieren of pannekoeken en ook hier hebben ze een combi genaakt, dus ik weet het wel. Harry neemt dat ook, maar dan nog met hasbrows erbij. De maple siroop lijkt wel uit de koelkast te komen zo koud. Als je dit op je pannenkoek doet is hij meteen koud, maar verder was het prima.

8:00 uur gaan we op pad. We gaan vandaag een stuk richting Jasper rijden. Deze weg heet de Ice Field Parkway en schijnt de mooiste weg van Canada te zijn, dus dat beloofd wat en de meeste kans op wild ook nog eens. We houden een rustig dagje en besluiten overal onderweg de tijd voor te nemen en wellicht een kort loopje. Eerst de Bow Valley Parkway richting Lake Louise en vanaf daar kom je op de Ice Field Parkway. Je hebt voor de nationale parken, net als in Amerika een pas nodig, maar deze hadden we in Calgary al gekocht en bungelt vrolijk aan de spiegel.
Eenmaal binnen stoppen we bij alle bezienswaardigheden. Meren of mooie uitkijkjes op de bergen en Harry maakt nog een timelapse van de lage bewolking die langs de bergen gaat. Het is allemaal even mooi. We komen later wat geiten tegen, waarvan er 1 midden op de weg blijft staan. Het is best druk. Op sommige uitkijkpunten worden busladingen Japanners gedropt, die even hun 86 foto’s maken voor ze weer door gaan. Als we een bordje met mes en vork zien, gaan we eraf, want ik heb enorme zin in koffie. We nemen twee bekers mee voor in de auto, maar deze is niet te drinken. Zelfs slappe thee is nog sterker. Als we terug zijn bij de auto ziet Harry dat we een open dak in de pooierbak hebben, dus die gaat lekker open en we gaan weer door.
We gaan er weer af bij een bordje met iets met Fowl. We weten niet wat het is, maar als er staat dat het maar 800 meter lopen is, besluiten we dat te gaan doen. Uiteindelijk lopen we de verkeerde kant op en belanden op een modderig pad. Na 40 minuten vind ik het genoeg. Omdat we niet veel zouden wandelen, heb ik mijn roze Nikes aan en niet mijn wandelschoenen. We lopen terug.

We komen ook langs het Ice centre. Hier kan je met een excursie de gletjer op. Voor het gebouw liggen 3 enorme gletsjers. Ook is er een restaurant, dus tijd om wat te eten. Als we de trap op willen lopen, is deze afgezet. Via een omweg lopen we naar boven en daar is de bovenkant van de trap met schermen afgezet en wordt iemand gereanimeerd. Erg confronterend is dat. We kunnen er uiteindelijk allemaal liggen.
We lopen snel door en gaan wat eten halen. Wederom Chilli en dit keer met beef.
Buiten op het terras zitten we heerlijk in het zonnetje met prachtig uitzicht op de gletsjers. Als we bijna ons eten op hebben, horen we de sirenes van de ambulance. Zo’n 40 minuten nadat we er langs kwamen.😱
We gaan weer door want eigenlijk willen we stiekem wel doorrijden naar Jasper. Dit ligt 290 kilometer vanaf Banff en dan moeten we ook nog terug. We rijden nog een stukje en dan ineens staan er allemaal auto’s aan de kant van de weg, aan beide kanten. En ja hoor onze eerste beer is eindelijk gespot. Wij staan aan de overkant, maar kunnen het toch goed zien. Bizar hoeveel debielen er uit de auto zijn en een soort van achter de beer aanlopen. Toch blijft het beest rustig van de bessen snoepen en trekt zich er weinig van aan. We gaan weer door en onze grootste missie is hiermee wel volbracht. 🐻
Het is met al die tussenstopjes 16:30 als we in Jasper aankomen en dat terwijl we om 8:00 zijn vertrokken. We lopen even een straatje door, zetten de totempaal op de foto en halen dan bij de supermarkt 2 flesjes drinken en ik heb heel veel zin in een appel. Als we afrekenen blijkt deze omgerekend €2,75 te zijn. Ik ga enorm genieten van deze appel.
Omdat het wel erg veel rijden is, ga ik nu maar een stukje rijden en kan Harry om zich heen kijken. Wel spannend altijd, die eerste 10 minuten. Even wennen aan alles. We pakken nog een watervalletje mee op de terugweg en even later nog één, waar ook weer een buslading flits-Japanners zijn.
Dan staan er weer 2 auto’s stil. En ja hoor, onze tweede zwarte beer. Ik rij een stukje met hem of haar op als hij wandelt naar de volgend bessenstruik. Hij zit nu ook aan onze kant en Harry krijgt als bijrijder alle kans op het perfecte plaatje Dan gaat de beer gewoon op zijn kont zitten eten van de bessen. Al snel wordt het drukker en stoppen er meer auto’s. Tijd voor ons om weer door te gaan. Het wordt wat rustiger op de weg.
Dan passeren we ineens een bruine beer. Harry ziet hem en ik ga in de rem, maar met 90 kilometer per uur, zijn we er al behoorlijk voorbij. Er is niemand achter ons, dus ik gooi hem in de achteruit en parkeer naast deze mooierd. We hebben hem even voor onszelf en dan stoppen er nog 2 of 3 auto’s. Ik rij als een kind zo blij weer door. 3 beren vandaag en alle drie op de foto. Geen idee of die laatste bruine een grizzlybeer was. Hij leek niet heel groot.
De navigatie geeft aan dat we rond 21:30 terug zijn. Aangezien we pas rond drieën hebben geluncht, besluiten we in Banff een beavertail te halen. Dit is een Canadese lekkernij van gefrituurd deeg met een topping naar keuze.
We parkeren de auto vast onder het hotel.

We willen allebei de Pecan pei beavertail, maar helaas hebben ze er nog maar één en dat terwijl ze vers worden gemaakt. Harry kiest iets met pindakaas en chocolade. Verrassend lekker, die gaan we vast nog eens nemen. Het geplande bakje koffie bij ons hotel gaat helaas niet lukken het is 22:00 geweest en dan sluiten ze blijkbaar. Dan maar gauw naar de kamer en aan mijn verslag beginnen, want WE HEBBEN BEREN GEZIEN. Ons laatste nachtje hier. Morgen door naar Revelstoke.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens