Nou de motorrijders hebben ons niet wakker gehouden, maar Harry wel. Hij was vannacht zo beroerd. Gisteren al erg verkouden en keelpijn. Vanmorgen voelde hij zich goed genoeg om toch richting Zion te gaan voor de geplande wandeling. Deze trail loopt tussen bergwanden door en gaat dezelfde weg terug, dus je kan ieder moment beslissen terug te gaan. Om 7:15 horen we de motoren starten, dus ontbijten is wellicht toch mogelijk. We nemen een zelf gebakken wafel en bananen, maar verder stelt het niet veel voor hier.
In de tas hebben we nog gezonde, voedzame reepjes voor onderweg en gedroogde mango.
Laat ik maar rijden nu. De parkeerplaats bij het visitors center is ook nu weer behoorlijk vol, maar na wat rondrijden zien we toch nog wat lege plekken. We stappen in de shuttlebus om bij de laatste stop, stop 9 uit te stappen. Hier begint de Riverwalk en aansluitend de Narrows. Aan het begin vullen we nog even onze waterzakken. Dit zijn 2 liter zakken met een slangetje. De zak kan in je rugtas en het slangetje doe je door een lusje aan de voorkant, zodat je kan drinken. Nou, daar gaan we dan.
Deze trail loop je voornamelijk in de schaduw en dat is wel een voordeel voor mij. Eerst loop je de riverwalk en die gaat nog over betonplaten. Niet heel avontuurlijk, maar wel leuk, want je loopt naast een snelstromend riviertje. Niet diep, maar met veel keien en leuk om te zien. Aan het eind zitten veel mensen schoenen aan en uit te trekken en begint ons trail van vandaag echt. Al snel moeten we het water in en lopen we tot onze knieën in het water. De ondergrond bestaat soms gewoon uit zand, maar vaak uit keien en is daarom moeilijk te gelopen. Bijna iedereen loopt met wandelstokken. Harry vindt voor mij nog een gewone stok. Hij is wat dun, maar net voldoende om te kijken hoe diep het water is, voor je en af en toe wat stabiliteit te krijgen. Het is weer een bijzonder mooie ervaring. Wij hadden alleen niet verwacht dat het zo druk zou zijn. Op een gegeven moment kan je rechts en daar is bijna niemand, dus wij lopen die kant op. Er ligt een grote rots tussen de wanden en daartussen is een soort waterval ontstaan. Met een kontje van Harry kom ik er wel op, maar als we iets verder lopen, wordt het steeds moeilijker en besluiten we terug te lopen. We vervolgen weer de gewone route, die soms al uitdagend genoeg is.
Soms loop je een stukje op de kant en dan weer door het water. Om de meest gangbare route te volgen steek je eigenlijk continue over. Dit dus door snelstromend water en allemaal keien. Ik ben blij met mijn stok. Harry doet het zonder. Na zo’n 2 uur te hebben gelopen, besluiten we toch terug te gaan. Harry voelt zich weer steeds minder fit.
Dappere beslissing, want iedere keer als je een bocht om komt, wil je weer zien, wat er na de volgende bocht is. De bergwanden aan beide zijden zijn zo hoog en de lucht zo ongelofelijk blauw. Soms valt het zonlicht er wel in en krijg je weer prachtige plaatjes. Het lopen is echter zo intensief, omdat je goed moet kijken, waar je je voeten plaatst, dat je soms vergeet om je heen te kijken. Vlak voor we teruggaan spotten we nog een slangetje in een uitsparing in de rotswand.
Harry heeft het weer erg zwaar en voelt zich weer super beroerd. We stappen op de shuttle en besluiten bij stop 5 nog even uit te stappen om wat te drinken en in het gras uit te rusten. Harry wordt alleen maar beroerder, dus het lijkt me beter om terug te gaan naar het hotel, dan kan hij even slapen en ik wellicht bij de Walmart wat tegen griepverschijnselen halen. Dat is wat we doen. Wel raar hoor, om hier in Amerika in mijn eentje met de auto op pad te gaan. Maar het is voor een goed doel. Ik vind iets tegen verkoudheid, keelpijn en koorts tegelijk. Gauw terug, zodat hij het kan innemen. Ik ga ondertussen maar even bij het zwembad liggen met mijn boek. Het is al 17:00 uur, maar nog zo super heet.
Even later komt ook Harry alweer naar beneden en zegt al behoorlijk opgeknapt te zijn.
We blijven nog even samen zitten en besluiten dan te gaan douchen en bij een Cracker Barrel op 20 minuten rijden te gaan eten. Ons favoriete restaurant, wat je hier in het westen veel minder tegenkomt dan in Florida. Het eten is niet heel geweldig, maar de sfeer is altijd zo leuk en wij houden er erg van. We nemen allebei stoofvlees met 3 bijgerechtjes.
Bij de Cracker Barrel zit altijd een winkeltje en deze is al deels in kerstsfeer. Ook op tafel staat een kaart met een kerst aanbieding. Beignets met pecansaus. Die willen we wel als dessert. Dat kan hier, want de porties zijn normaal, zodat je nog plek hebt voor een nagerecht. Voor $37 hebben we toch heerlijk gegeten en genoten van de sfeer, die een beetje kneuterig aandoet.
Nu terug naar hotel. We moeten nog een hotel in Las Vegas uitzoeken. Omdat we meestal bij hotels.com boeken. Hebben we 3 “gratis” nachten. Dit geldt tot een bepaald bedrag en wij besluiten om daarmee lekker luxe de vakantie af te sluiten. Op loopafstand van de Strip en een bubbelbad in de kamer. Dat hebben we wel verdiend na al dat wandelen en rijden. Morgen eerst nog twee nachten in Page.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens