Vanmorgen weer op tijd aan het ontbijt om daarna nog even de laatste souveniertjes te scoren in het straatje bij ons hotel. Uiteraard is er niet heel veel bijzonders voor de kleinkinderen. Veel verder dan een armbandje met schelpjes en een ketting met haaientand komen we niet.
Als we terugkomen gaat het wachten beginnen. Manon en Giel tafeltennissen even en dan ploffen we neer bij het zwembad. We moeten om 12:00 uur de kamer uit, maar omdat Artawan ons om 16:00 uur komt halen, hebben we besloten 1 kamer aan te houden, zodat we nog even lekker kunnen douchen voor we gaan.
We lunchen bij het hotel, maar erg lekker is het niet. Misschien zijn we ook wel een beetje verwend door de keuken van Chill Out op Gili Air.
We zwemmen nog wat, lezen nog wat en iets voor drieën, gaan eerst Harry en ik even douchen. Als we klaar zijn, gaan Giel en Manon en dan is het wachten op Artawan, die aangeeft 10 minuutjes later te zijn, wat uiteindelijk een half uur wordt.
We zijn echter ruim op tijd op de luchthaven. De checkin opent om 17:30. Alles verloopt soepel en dan nog even opzoek naar eten. Nou dat is niet helemaal gelukt. Met een paar droge muffins en bananenbrood moeten we het doen vandaag. Aan boord krijgen we al wel snel eten, maar dat is nog erger dan de droge muffins, volgens Manon en Giel. Ik heb het eten sowieso even overgeslagen. Het is 2 uur en 5 minuten vliegen naar Singapore, waar we een stopover hebben van 1,5 uur. Dit wordt wat langer omdat er een gezin van boord gaat en de koffers, dus uit het ruim moeten. Er werd tijdens het instappen al gevraagd om een dokter en uiteindelijk gingen ze van boord.

De captain vertelt ons al wel even dat de vlucht 12:50 uur duurt en dat we behoorlijk wat turbulentie kunnen verwachten onderweg. Iets voor 1:30 stijgen we dan toch op zo’n 50 minuten later dan gepland. Harry heeft van de bijna 13 uur er wel 7 lekker geslapen. De rest heeft bijna ieder uur wel gezien. Af en toe een film gekeken, maar echt veel bijzonders staat er ook niet op. Ondanks dat we enorm vele beenruimte hebben, weet je op het laatst niet meer hoe je moet zitten.
Je moet er wat voor over hebben om wat moois te zien en dat hebben we! Ondanks dat sommige dingen wat tegenvielen, hadden we ze ook niet willen missen. Doordat we eerder van Lombok zijn vertrokken, hebben we Gili Meno ervaren, wat ook hele mooi was. De Manta’s waren natuurlijk ook super gaaf. Al met al weer veel mooie herinneringen, die we meenemen. Daarnaast is het altijd ook weer fijn om terug te gaan, naar de mensen waar we van houden. De volgende is al weer geboekt. In september rijden we van Washington naar Orlando door o.a. de Smokey Mountains. Heel wat anders maar ook veel zin in. Nu eerst knuffelen met het thuisfront. Mendy komt Giel en Manon halen en Nichelle komt ons ophalen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens