Vandaag om 5:15 klaarwakker. Harry ligt nog te slapen en ik ga maar een spelletje doen op de iPad. Ondertussen luister ik naar de opstijgende vliegtuigen van het vliegveld hier in de achtertuin. Bijna iedere 10 minuten stijgt er wel wat op. Met het gemis van Schiphol als werkplek, vind ik dit een heerlijk geluid.
Gisteren zagen we veel pick-ups op het parkeer terrein van het hotel. We hebben dat al eens eerder gehad en dat betekent dat er veel werklui zitten, die vaak in de avond nog wat lang buiten hangen en in de ochtend vroeg op pad gaan. Dit was inderdaad het geval.

Vanmorgen redelijk op tijd wakker alle vier. Misschien wel vanwege het vliegverkeer zo vlakbij. We ontbijten in het hotel. Er zijn wafels, geroosterd brood, kaneelbroodjes, fruit, geklutst ei en vooral redelijk lekkere koffie. De koffiebekers zitten nog weer per stuk in plastic verpakt. Dit land is echt een enorme vervuiler. Als je alleen al ziet, wat wij na het ontbijt aan afval over hebben, schrik je er van.
Na het ontbijt voeren we de Walmart in als bestemming, want er moet natuurlijk wel geluncht worden op het strand. Het lijkt nog niet echt strand weer te worden, maar de weer app geeft aan, dat het wel redelijk wordt. 25 graden en deels bewolkt.
We krijgen een strandlaken van Manon en Giel, want ook die zijn we vergeten in te pakken.

Bij de Walmart halen we bananen en broodjes en bananen-noten cake en wat flesjes icetea. Water en cola hebben we nog. Ook hier sta je versteld van de karren met boodschappen, die wegrijden met alle boodschappen apart verpakt in plastic zakjes. Zo bizar, dat ze hier die stap maar niet kunnen maken.

Wij rijden door naar de plek, waarvandaan de boot naar Peanut Island gaat. We kopen voor $16 p.p. een retourtje en we krijgen bandje om, waar je straks weer mee terug kan. We stappen op het bootje, wat nog het meest weg heeft van een klein pontje. Na 10 minuutjes varen zijn we er en onderweg heeft ze ons gewezen, waar je het beste kan snorkelen.
Er zijn wat rotsen voor het strand en daar ploffen we dan ook maar neer met onze zitzakken.

Manon en Giel zijn de snorkel spullen vergeten en ook de onderwatercamera.
Giel neemt mijn snorkel en de mannen gaan op onderzoek uit. Het water is echter erg koud en Harry heeft nogal moeite met doorkomen. Ze snorkelen weg langs de rotsen en Manon en ik ploffen op de zitzakken. De zon is af en toe weg, maar over het algemeen is het best lekker.
Als ze terugkomen zijn ze best enthousiast. Giel heeft een mooie schelp gevonden en ze hebben best veel vis gezien. Niet iets wat ze nog niet hadden gezien, maar ja, deze mannen zijn inmiddels zo verwend.

We liggen nog wat in de zon als ik 3 mensen aan de kant zie wijzen en dan zie ik hem ook. Er zwemt een zeekoe vlak langs de kant. Harry en Giel gooien hun boek aan de kant en pakken snel het snorkel spul en Harry zijn GoPro. Hij zwemt vrij snel, maar ze zien hem toch nog. Harry lijkt ineens minder moeite te hebben met het doorkomen in het koude water.

Even later gaan Manon en Giel een stukje langs het strand lopen en ontdekken een soort poel, waar ze ook een zeekoe boven zagen komen. Harry en Giel gaan nog een keer. Super enthousiast komen ze terug. De zeekoe zwom zelfs onder Giel door en als het goed is heeft Harry het vastgelegd met de GoPro. Ook zag Giel nog een groep van 7 barracuda’s en 2 haaien, als hij het goed heeft gezien. Giel blijft bij de spullen als Harry, Manon en ik een rondje om het eiland gaan lopen. Het is maar 1,6 mile. We zien al gauw twee leguanen, maar ze vinden ons maar niks en gaan de struiken in als we te dichtbij komen. In het poeltje ligt nu een man bijna neus aan neus met een zeekoe. Super leuk hoe nieuwsgierig deze beesten zijn als je maar rustig drijft. We lopen ons rondje af en daarna gaan we ook al snel richting de boot terug naar het vaste land.

Eerst even terug naar het hotel om daar te douchen. Daarna hebben we besloten bij Olive Garden te gaan eten, want daarnaast zit een Coldstone. De ijszaak, waar we alle vier verslaafd aan zijn geraakt. Het ligt op zo’n 20 minuten van het hotel.

In mijn beleving hadden ze bij Olive Garden veel vegetarische dingen, zodat Manon ook wat te kiezen heeft. Uiteindelijk valt het toch nog wel tegen. Wel ziet ze een watermeloen sangria en Harry en Manon besluiten samen een karaf te nemen. De autosleutel wordt vast bij Giel neergelegd.
Het gerecht met aubergine is toch wel een succes en wij hebben alle 3 iets met kip en pasta.
Op tafel staat een soort tablet en daarop kan je ook betalen. Net nadat Manon dat heeft gedaan komt onze serveerster nog met een nieuwe cola voor Giel. Hij heeft echter al 2 vaasjes op en bedankt vriendelijk. We komen buiten en dan blijkt het behoorlijk te hebben geregend en het spettert nog steeds. Gauw door naar Coldstone maar.

We zijn een beetje lui geworden van het dagje strand en besluiten naar het hotel terug te gaan.
Giel brengt ons veilig terug.
Morgen vertrekken we voor 4 nachten naar Orlando. Tijdens het wachten op ons eten vanavond hebben we dat geboekt. Het hotel verbleven we eerder en ligt op loop afstand van o.a. Coldstone 😁 dat beloofd wat de komende dagen..

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens