Vannacht wel weer oke geslapen, maar al om 5:30 wakker. Ik ga maar even op de IPad, want slapen wordt toch niks meer.
Rond 8:15 gaan we naar beneden, waar we om 8:30 hebben afgesproken met Manon en Giel. Wij stappen op de 8e verdieping in en je raadt het al Manon en Giel een verdieping lager.
We checken uit en Harry besteld een grab voor naar het vliegveld. Hij gaat liever met de metro, maar deze is zo druk altijd. Wij hebben niet zo veel zin om 45 minuten met een zware rugzak op te staan of wellicht over te stappen.
Binnen een paar minuten staat daar onze chauffeuse van gisteren. Op zich wel lekker in de ochtend zo’n stille chauffeuse, maar de stilte begint bijna ongemakkelijk te voelen.
Ik kijk uit het raam en vraag me af, wat ik nou eigenlijk van deze stad vind.
Wij hebben dit keer niet veel ondernomen in Bangkok zelf, omdat we er ook maar 2x kort waren en de hoogtepunten uit deze stad dit keer niet gezien.
Ik ben wel blij dat we naar huis gaan. Ik denk dat deze vakantie ons alle vier niet heeft gebracht wat we gehoopt hadden.
Voor ons gelukkig over 5,5 week al weer een nieuwe vakantie in het verschiet. Voor Manon en Giel zal de volgende hopelijk ook niet lang op zich laten wachten.

We checken in en gaan op zoek naar ontbijt. Zelfs dit valt niet mee. Giel had een Subway gezien toen we naar Phuket vlogen, maar helaas zit deze in een ander deel van de luchthaven en geen één aan deze kant. Uiteindelijk slagen we er toch weer in om iets te eten en halen bij de Coffee club nog een bakje lekkere Chai Latte.
Nou wachten op E7 tot we gaan boarden.
Voor ons gaat een vrouw zitten met een jengelend kind, dus dat beloofd wat net nadat de captain heeft omgeroepen, dat het vandaag een behoorlijk lange vlucht is, vanwege tegenwind. 12 en 8 minuten verteld hij. De display in de stoel geeft een tijd aan van 11:49, wat ook al lang zat is. Even doorbijten nog.

We beginnen met een maaltijd, maar ik ben misselijk dus sla even over. Manon ook, want er is alleen kip of rundvlees. Het koffie rondje er na geniet ze wel van een lekkere Baileys.

Wat een enorme zit is dit. Ik had gehoopt dat het beter zou zijn, omdat het geen nachtvlucht is, maar dat maakt eigenlijk niet veel uit.
Na nog een maaltijd en vlak voor de landing een stroopwafel, waarbij Harry en ik per ongeluk worden overgeslagen, zetten we dan toch eindelijk de landing in. Een voordeel is wel dat we 18:30 aankomen en wel al lekker snel naar bed kunnen.
Bij aankomst verloopt alles wel vlotjes en staan Marissa en Mike op ons te wachten. Marissa is met de auto en kan Giel en Manon meenemen, dus we nemen snel afscheid en pakken samen met Mike de trein. Op weg naar ons eigen bed met een rugzak vol herinneringen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens