Vannacht iets beter geslapen. Wel veel muziek maar geen dj dit keer al waren ze om 3:30 nog bezig. Om 5:50 gaat de wekker. Aankleden en de laatste toiletartikelen pakken. Manon en Giel zijn er ook klaar voor. Net na het uitchecken belt onze chauffeur. Hij kan de stad niet in en vraagt Harry naar de hoek te lopen, waar de tuk-tuks staan.
Hij geeft de telefoon aan de tuk-tuk bestuurder en Boy legt blijkbaar uit waar hij staat. We stappen met zijn vieren in, wat al best krap is, maar onze 4 rugzakken moeten ook nog mee.
Er is een marathon bezig en heel veel wegen zijn afgezet. Onze bestuurder moet ook behoorlijk zoeken om op plaats van bestemming te komen en na bijna een half uur met afgeknelde ledematen zien we Boy staan. Startklaar met zijn achterklep al open. Ook hij is inmiddels aardig gestresst en heeft een ander ritje terug vanaf de luchthaven al af moeten zeggen. Als hij zegt dat het op dit moment 20 minuten is naar de luchthaven, weten we dat het goed gaat komen.
We labelen de rugzakken en gaan richting de gate met ook nog gewoon tijd om te ontbijten. Hetzelfde recept als gisteren bij de McDonalds.
Als we daarna door de security check gaan is het lekker rustig, maar mag Harry zijn powerbanks niet meenemen. De 10 uur durende vlucht vanaf Amsterdam was het geen probleem, maar dit uurtje naar Phuket moet hij ze helaas inleveren.
Om 8:15 zitten we aan board van een Boeing 747 en hebben we al een enerverende ochtend achter de rug.
In het uurtje vliegen krijgen we ook nog een watertje met een pizza wrap en koffie, thee of jus d’orange. Hard werken voor de crew.
Uiteraard geen controles vanwege een binnenlandse vlucht en ook de bagage ligt erg snel op de band.
Har had een appje gehad van het hotel of hij opgehaald wilde worden van de luchthaven. Voor 1300 baht een ritje van 5 kwartier. Dat hebben we maar gedaan, dus toen we naar buiten liepen ging er keurig een A4-tje met de naam Harry Vehijen, maar wij rekenen het goed🤗
Een vrouwtje belt de chauffeur en die komt met 10 minuutjes voorrijden.
Onderweg krijgt Harry nog wel een appje, dat de prijs voor 2 personen die was. Voor 4 personen is 1500 baht.
Als we aankomen worden we echter uiterst vriendelijk ontvangen. We moeten alle 4 een formuliertje invullen en krijgen een ananassapje.

We hebben voor twee nachten een twee onder één kap. De kamer ziet er super leuk uit. De huisjes liggen rond een tuin met zwembad en op het terras hangt een hangmat. Hier gaan we ons wel vermaken.

Het is inmiddels rond de middag en we besluiten wat te gaan eten en daarna naar het strand te gaan. Ons hotel ligt aan de overkant van de weg en aan het strand staan allemaal hotels, waardoor het publieke strand een half uurtje lopen is. Op zich geen probleem anders wordt het alleen maar liggen en eten en dat zou ook niet goed zijn.
We eten wat bij Jasmin, waar we een tafeltje krijgen aan het “raam”. Er zit alleen geen glas in dus het waait een beetje door. Op zich heerlijk want het is pittig warm. De maaltijden zijn mooi opgemaakt en smaken ook oké

Dan door naar het strand, waar bijna geen schaduw te vinden is. De mannen gaan gelijk met de snorkel spullen op stap. Maar komen al vrij snel terug, wat niet veel goed beloofd. Inderdaad geen spectaculaire snorkelplek hier.

Manon en Harry gaan een eindje wandelen langs het strand en Giel en ik gaan maar even de zee in om niet te veel te verbranden. De zon is echt sterk. Zelfs Giel, die normaal nooit verbrand en niet van het insmeren is, is verbrand. Tijd om terug te lopen naar ons hotel, waar we nog even in het zwembad plonzen.

Giel en Manon blijven nog even bij het zwembad zitten en wij gaan even lekker in de hangmat liggen. Al gauw komen de muggen en besluiten we naar binnen te gaan. Even douchen en maar weer naar Jasmin om te eten.

Er naast hebben we een koffie zaakje gezien wat veelbelovend is, maar deze sluit om 21:00 uur. 20:52 komen we binnen en kunnen “on the go” nog wel koffie krijgen. Zo daar waren we aan toe. Giel neemt nog een pistache ijsje en wij even later een Thaise mango pannekoek.

Toen we weglopen bij ons hotel hadden we wat veelbelovende verlichting gezien als we naar rechts zouden gaan. Jasmin zat links, dus nu we teruglopen, lopen we een stukje door en belanden op een soort nachtmark met veel troep en verrassend eten. Hier liggen zelfs de vieze eieren die je kent van Expeditie Robinson. Harry filmt een stukje en dan lopen we uiteindelijk toch terug om lekker ons bed in te duiken.

Morgen zijn we nog een dagje hier. In de ochtend gaan we nog wat wandelen, want op loopafstand is het Tsunami monument en een waterval. In de middag gaan we dan relaxen aan het zwembad.
Maar nu eerst even slapen zonder DJ op de achtergrond.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens