Redelijk geslapen worden we weer vroeg wakker. We hadden voor de zekerheid een wekker gezet, maar die hebben we niet nodig. Manon en Giel hadden vanaf 3:00 uur vannacht weer stroom, maar lagen daardoor wel ineens in het volle licht.
Rond half 8 gaan we weer richting One Way Espresso voor een ontbijt met lekker koffie.
Terug de laatste spullen inpakken en klokslag 9:30 appt Artawan dat hij voor de deur staat. We laden de tassen in en gaan op pad.
Al snel stoppen we bij rijstvelden. We krijgen een korte rondleiding, waar wat wordt verteld en je kan hier blijkbaar ook een soort van camperen. Het zijn houten hutjes in de vorm van een wigwam en open van onderen. Er zijn alleen wel slangen, maar daartegen strooien ze chemicaliën rond de tent, waar slangen van wegblijven. Onze gids wil nog wat woordjes leren en voor we het weten heten de twee jongen katjes “mooi” en “lekker”, want die hadden nog geen naam.

De volgende stop is een tempel. En Artawan, die een stuk rustiger is dan de laatste keer maakt er weer een volledige fotoshoot van😂😂. Wij dachten dat we alleen wat gingen drinken, dus namen de twee meegebrachte kadootjes voor zijn trouwen mee en daarna liep hij er de hele tijd mee te sjouwen onder het foto’s maken, want we mochten ze niet van hem overnemen. Er zwemmen hier enorme koi karpers. Je kan hier op stenen in het water zitten en als je dan voer in het water gooit, maakt de gids foto’s. De koi karpers zijn dan ook allemaal moddervet.

De volgende stop is een authentiek dorpje, maar dat is een behoorlijk eind rijden en vol de bergen in. Hij vraagt ons nog of we willen raften, maar het water staat zo laag, dat wij verwachten regelmatig vast te lopen met 4 volwassenen in een raft. Beter niet 😇

Toch eerst nog een stop bij een waterval. Niet zo druk, maar wel mooi gelegen in het groen en een behoorlijke hoogte en breedte. Je kan er ook badderen, maar wij hebben onze zwemspullen in de auto laten liggen en de trappen nodigen niet echt uit om terug te lopen. Artawan doet nog even een fotoshoot van ons vieren en per stel. Dat moeten wel leuke foto’s opleveren. Door de “mist” die van de waterval komt zijn we evengoed zeiknat. Zelf loopt hij vast naar boven en wij blijven nog even hangen.

Nu nog een kwartiertje naar het authentieke dorpje, waar ook Artawan nog nooit is geweest. Het is wel enorm druk, maar veel met lokaal geklede mensen, dus toeristen in eigen land. Het is een heel dorp en je kan in de huisjes kijken. We waren ons er niet van bewust, dat ze allemaal gewoon bewoond zijn. We voelen ons toch een beetje bezwaard. Eerst even eten, want het is inmiddels bijna14:30. Bij de entree kon je gelijk betalen voor je eten en aangezien we behoorlijk honger hadden, hebben we dat maar gedaan. Daarna gaan we ook al snel weg, want heel bijzonder is het ook weer niet. We zijn het ook wel een beetje zat. Het verkeer zit inmiddels behoorlijk vast en het kost ons nogal wat tijd om terug te komen.
Harry zijn lunch is niet zo goed gevallen en hij is dan ook erg blij, dat we er zijn en gaat gauw naar binnen. Manon en ik ontvangen nog even alle 94 gemaakte foto’s van hem en dan checken we in. Onderweg heeft Artawan bijna alle boottickets geregeld. Morgen van Sanur naar Nusa Penida, dan naar Lombok en ook van Gili Air naar Sanur terug. We moeten zelf alleen nog even van Lombok naar Gili Air regelen.
Wel jammer dat hij zijn jonge puurheid heeft geruild voor een verkoper. Nu hij getrouwd heeft, heeft hij wellicht meer verantwoordelijkheden qua inkomen.
Onze kamer is weer oké, maar niet heel bijzonder. Op de benedenverdieping is bij ieder deel van 3 appartementen een zwembad. Wij zitten op de eerste verdieping, waardoor het een beetje lijkt alsof je bij een ander in zijn tuin zwemt. Het zwembad is sowieso wat antiek, want op de bodem liggen veel lossen vierkante glaasjes van het mozaïek. De zwembaden zelf zijn zo’n 6 bij 3 meter en zorgen in ieder geval voor wat verkoeling. Tijd om te douchen en op zoek te gaan naar eten. We lopen door wat donkere steegjes richting het strand. We hadden gehoopt op wat vertier en restaurants, maar het is er stil en vooral ook donker. Dan toch maar terug naar de drukke straat, waar we door zijn gekomen. Voor Giel hadden we onderweg pistache ijs gezien, dus we eten daarachter bij de Italiaan. Niet heel spectaculair, maar je kan het ijs halen en in het restaurant opeten. Harry en ik gaan voor de panna cotta. Volgegeten gaan we weer via de donkere steegjes terug naar het appartement. Morgen worden we om 12:00 uur opgehaald en gaan we met de boot van 13:30 naar Nusa Penida waar we 4 nachten verblijven.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens