Potver, word ik vandaag wakker met een ontstoken rechter oog. Om er toch nog iets van te maken, toch maar een beetje make-up erop. Zo niet handig natuurlijk.

Cracker Barrel ligt 2 kilometer hiervandaan, dus we besluiten lopend te gaan ontbijten. Vandaag kan de korte broek aan, maar omdat het nog vroeg is doen we toch nog een sweater over onze t-shirts aan. Achteraf gezien toch nog overbodig, want het warmt snel op. Harry gaat weer voor zijn bosvruchten pannenkoeken en ik ga maar een keer voor een gezond ontbijt met yoghurt, vruchten en noten.
Heerlijk even zo’n wandelingetje in de ochtend. We checken uit en rijden een uurtje naar ons volgende hotel in de buurt van Tampa. Omdat het nog vroeg is, kunnen we nog niet inchecken, maar weten we alvast waar het is voor vanavond. We rijden naar Tampa, waar vandaag zo’n 300.000 mensen worden verwacht voor het Gaspadrilla piraten festival, wat al 100 jaar gevierd wordt. Ee rijden rond 11:30 de stad in en het is al lekker druk. We komen uit op een parkeerterrein, waar we voor $25 kunnen parkeren. Dat lijkt ons wat veel, dus we rijden rechtdoor het terrein weer af, steken de weg over en rijden daar voor $10 de garage in. Snel verdiend, zeg maar.
We halen bij een stalletje even een funnelcake voor lunch met een icetea, dan kunnen we er voorlopig even tegen.
We volgen de massa naar het festival terrein en belanden hiermee bij de rivier, waar al heel veel mensen staan te wachten op iets. We hebben gelezen dat er een soort botenparade is, dus gaan er ook maar staan. Het duurt nogal even, maar ondertussen is er genoeg te zien, want meer dan de helft van de bezoekers is verkleed. Soms uitgedost is de mooiste kostuums. Dames veelal in netpanties en korsetten. Genoeg te zien dus. In de verte horen we al veel kanonschoten en in de lucht hangen boven ons 3 helicopters, dus het zit er aan te komen. Uiteindelijk vaart er een enorm piraten schip vol vlaggen onze kant op. Verder is er naast de honderden bootjes op het water niet veel te zien.
Wederom volgen we de meute en lopen zo’n 3 kilometer langs de hekken, waar straks een parade langs zal komen. We kijken onze ogen uit. Er wordt al veel gedronken en in de enorme huizen langs de route zijn besloten tuinfeesten. Overal langs de route kan je eten en drinken kopen en staan veel dixies met overal rijen mensen ervoor. Hopelijk red ik het vandaag om niet te hoeven plassen. Het warme weer helpt wel mee. Het meeste dampen we wel uit. We besluiten uiteindelijk maar een plekje langs de hekken te zoeken en te wachten op de parade. Veel mensen lopen ook met plastic kettingen, die we wel kennen van vorig jaar, toen we net na Mardi Gras in New Orleans waren. De bomen aldaar hingen er nog vol mee.
Er rijden wat politie motoren langs en met hun enorme motoren is dat al imposant om te zien. Nog wat politie auto’s volgen, waaruit wat kettingen worden gegooid richting het publiek. Hierachter een koets, getrokken door 4 paarden en daarna heel lang niks. Dan begint toch de optocht. Het is een aaneenschakeling van praalwagens, wandelende verkleedde mensen en auto’s met senatoren, belangrijke personen uit het leger ect. Maar het allerbelangrijkste is dat iedereen vanuit de optocht gooit met kettingen. Het verhaal is, net als met Mardi Gras, dat je ze moet verdienen. Dus hoe harder de vrouwen hun best doen, des te meer kans op kettingen. Iedereen in de optocht is enorm uitgedost. Veel vrouwen met korsetten, waar soms niet alles inpast en de borsten bijna tot in hun nek opploppen uit het strakke kledingstuk. Je weet niet waar je moet kijken, zoveel is er te zien. Harry en ik doen niet ons best om indruk te maken, maar ook wij hangen aan het eind van de 3 uur durende optocht vol plastic. We lopen met de laatste praalwagens mee terug naar waar we vandaan kwamen. Bizar om te zien wat er is achter gebleven. De hele stad ligt vol afval en gebroken kettingen. Halverwege ziet Harry een hele rij dixies, waar het niet druk is en besluit toch maar even af te gaan tappen. Gelukkig hoef ik nog steeds niet. Harry is ook blij dat hij van afstand heeft kunnen richten. Voor ons bukt een stevige bilpartij in netpantie met een veel te korte korte broek, waardoor je haar bijna wat extra kettingen zou geven.
Ondanks mij rugpijn van het lange staan willen we terug naar het festivalterrein, waar nog livemuziek is. We wurmen ons door een poolparty, waar ook weer alles gebeurd. Schaars geklede dames en veel drank geeft toch een bijzondere uitwerking. Eenmaal op het festival terrein kunnen we even zitten. Voor ons staat een grote truck van Budbeer en we besluiten maar wat te nemen. Ze checken alle ID’s, dus ook Harry moet bewijzen dat hij 21 of ouder is en krijgt een bandje om, dat hij oud genoeg is om te drinken. Voor mij een Bud light en zelf neemt hij appel cider met bubbels. De band is niet heel spectaculair, dus we besluiten een eind te maken aan deze super leuke, bijzondere ervaring. De stad uitkomen is nog een dingetje, vanwege de drukte, maar uiteindelijke rijden we richting het hotel. We moeten nog wel wat eten.
We checken in, terwijl de receptionist ondertussen een privégesprek voert op zijn telefoon. Ik vind het vrij ongastvrij en bijzonder. Als we papieren moeten tekenen, legt hij even zijn telefoon neer. We vragen meteen ook maar even, waar in de buurt we nog wat kunnen eten, want het is een behoorlijk afgelegen plek. Hij verwijst ons naar een plek, waar het e.e.a. zit. We belanden uiteindelijk bij een kiprestaurant. Een soort Mc Donalds, maar dan alleen met kip. Geen aanrader, maar we hebben weer gegeten en kunnen terug maar het hotel om lekker te gaan slapen. We weten nog niet waar we morgen heen gaan, maar qua weer ligt Fort Lauderdale voor de hand. Morgen ochtend maar even een hotel boeken voor we gaan rijden.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens