Als dank voor de onrustige vlucht heeft Manon 2x haar maaginhoud gedoneerd aan KLM. Giel kreeg wel dispensatie om het volle zakje even in het toilet te dumpen, ondanks dat de verlichting “stoel riemen vast” brandde. Omdat het vrij onrustig bleef, waren ze ook wat streng hierop.

We zijn zo ongemerkt de volgende dag in gevlogen. We krijgen nog een flesje water een een brownie en moeten het maar gewoon uitzitten. 2 uur voor de landing gaat het licht aan. Niet veel later krijgen we ons ontbijt. De stewardess zegt dat Manon niet de enige is, die last had van de turbulentie🤢
Het was ook wel behoorlijk en duurde vooral erg lang.
Een half uur voor de landing op Singapore appt onze chauffeur al vanuit Bali met het verzoek of we hem willen appen als we zijn geland op Denpasar. Nou dat moet lukken. zowel Harry als Manon hebben een e-Sim en zijn dus volledig mobiel daar.
In tegenstelling tot de vorige keer worden we rechtstreeks de gate ingestuurd, zodat we niet meer langs de securitycheck hoeven. Daarentegen kunnen we niet even plassen. Zelf ben ik niet zo’n fan van vliegtuigtoiletten en probeer deze zoveel mogelijk te mijden.

17:00 lokale tijd vertrekken we voor de laatste 1670 km naar Denpasar met een vliegtijd vandaag van 2:09 uur. Het is wederom enorm koud aan boord en ons dekentje is van het eerste deel is nu natuurlijk weg🤷‍♀️
Er wordt weer een maaltijd geserveerd, maar dit keer geen keuze, alleen maar kip.
Dit is prima te eten en er zit een cakeje bij met een dikke laag koffiemouse. Deze is zelfs heerlijk. Manon en Giel slaan even over en nemen alleen wat te drinken. Harry neemt een wit wijntje erbij en is al helemaal in de stemming.

19:15 lokale tijd staan we aan de grond in Denpasar. Onze visa hebben we al online geregeld, dus we staan in no-time bij de bagageband. De rugzakken hebben er alleen wat langer over gedaan. We staan enorm wortel te schieten voor ze er zijn. De chauffeur had al geappt, dat hij voor de Circle K zou staan met een bordje met Harry zijn naam.
Het is een best eindje rijden nog, want het is weer lekker druk op de weg. Ondanks dat het al 20:30 is inmiddels. De man spreekt niet zo goed Engels, denk ik, want hij heeft onderweg geen woord gezegd. Als we er zijn moeten we even door een steeg lopen, waar we worden ontvangen door een enorme verse drol. Gelukkig weten we hem alle 4 te ontwijken.😅🥹
We twijfelen of we goed lopen, maar opeens zit links de open receptie, waar we worden ontvangen door een enorme kakkerlak🪳Nou, dat belooft wat!🤣
Het inchecken is snel gepiept en hij loopt mee naar onze kamers, die naast elkaar zitten. Die receptionist dan, niet de kakkerlak.
Het is niet heel bijzonder en gelukkig maar voor 2 nachtjes.

Manon en Giel hebben in het vliegtuig niet gegeten en we twijfelen of we nog even gaan eten. Het is al bijna 22:00 uur. Eigenlijk hebben we alle 4 meer slaap dan honger, maar we lopen toch even terug naar het straatje om te kijken wat er zit. Eerst even een paar miljoen pinnen. Het is altijd wel even wennen aan die briefjes met al die nullen.
De Coffee coach aan de overkant ziet er veelbelovend uit en hebben ook tapas, dus dat zijn lekkere kleine porties. Giel en ik nemen iets met wafelfrietjes, beef en zoveel knoflook aioli, dat wij vannacht geen mug gaan zien.
Manon en Harry houden het bij wat drinken.
We lopen terug en springen onder de douche, welke overigens erg verfrissend is🥶
Hopelijk slapen we vannacht goed en kan het echte genieten beginnen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens