Mooi op tijd vertrokken vanuit Kuala Lumpur.
Uiteindelijk 12:45 uur vliegen voor we er zijn. De crew heeft best wat vlieguren en is lang niet altijd even vriendelijk. Er is veel grote bagage en de bakken kunnen niet dicht. Hierover heeft de crew onderling al woorden🙈
we vertrekken. Iets na middernacht, dus het eten slaan we maar over. Even een filmpje en dan lekker proberen wat uurtjes te slapen. De tijd achter ons lukt dat prima. Deze man heeft het hele regenwoud van Taman Negara in 1 nacht omgezaagd.
Ook zijn er 2 kleine kinderen, die het vliegen niet zo leuk vinden. Voor ons zit een gezin met twee meisjes van, ik schat 5 en 7 jaar en die hebben we de hele vlucht niet gehoord. Lekker met een koptelefoon veel filmpjes gekeken en spelletjes gedaan.
Harry heeft zich teruggetrokken in capuchon, slaap masker.
Al met al zijn we alle 4 blij als we er iets voor 6 uur allemaal uit mogen. Marissa is zo lief om ons op te komen halen. Extra lekker, omdat de bussen staken vandaag.
Mike had ook de eerste trein vanuit Arnhem genomen, maar omdat we ruim een half uur te vroeg zijn, gaat hij het niet halen.
Als we met de trein waren gegaan hadden we wel even op hem gewacht, maar nu spreken we af, dat hij maar gelijk door gaat naar zijn werk.
Op de app, zie ik heel veel berichtjes van de groepsapp, die ik samen met Jacqueline en Marko heb en blijkt mijn moeder gisteren 3 x te zijn flauw gevallen, waarbij 1 x van de fiets met een been wond 😬. Ze moet voor de zekerheid een nachtje in het ziekenhuis blijven. Even afwachten nog, hoe dat gaat.

De koffers zijn er best snel en dan lekker met de auto richting Almere.
Hier hebben Loes en de kids het huis nog versiert met vlaggetjes en een grote 60 ballon. Super leuk!
Omdat het nog donker is, besluiten we nog even 2 uurtjes te gaan slapen. Harry kan door de kou niet in slaap komen, maar ik pak nog even een uurtje. Vanavond maar vroeg naar bed.

We hebben weer veel herinneringen gemaakt, maar zijn ook altijd weer blij thuis te zijn en de mensen, waar we van houden weer te zien en te knuffelen. Maleisië is nu na twee keer wel klaar. Misschien nog ooit Borneo.


Manon en Giel bedankt weer voor het maken van deze herinneringen en volgers bedankt voor het meelezen.
We hopen in juni weer naar Amerika te gaan, dan weten jullie dat vast😀

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens