Vannacht hebben we weer goed geslapen en net voor de wekker zijn we wakker.
Iets over 7:00 staan we voor de ontbijtruimte, maar er is nog niemand.
Harry heeft al wel iemand zien lopen, dus tikt met de sleutel op het raam. Dan komt er iemand aan en kunnen we uitchecken. Ontbijt laten we dan maar voor wat het is. Het werd toch al een beetje krap. We bestellen een Grab voor 6 personen, zodat we de bagage kwijt kunnen en rijden ik een klein half uurtje naar een haven. Niet de haven, waarvan we de vorige 2 keer vertrokken.
We moeten even een formuliertje invullen. We verlaten Maleisië natuurlijk.
Harry en Manon gaan zich melden en dan blijkt, dat ze onze boeking verkeerd in het systeem hadden gezet en dat we 22 december er in stonden als noshow 🙈 Manon en Giel halen ondertussen koffie als Harry nog achterblijft op het kantoortje. Met een brede lach komt hij aanlopen en alles is gelukt. Met een lekker bakje koffie en een amandel croissant wachten we dan tot vertrek. Als we in een lange rij wachten om aan boord te gaan, worden we er uit gepikt. Het blijkt dat we ook nog hadden moeten inchecken🙈. Ook dat komt goed en we sluiten de rij. Een aapje gooit de prullenbak om om nog even zijn ontbijt te regelen. Wat een bende maakt in korte tijd, maar zijn opbrengst is briljant. Compleet met donut vertrekt hij even later het dak op.
We zitten niet meer met zijn vieren bij elkaar, maar dat geeft niet. We zijn immers onderweg naar Koh Lipe!!!

Als we bijna aankomen moeten we in longtailboten overstappen, omdat de Ferry niet aan land kan komen. Onze bagage wordt ook aan land gebracht. We worden op stoeltjes geplaatst en dan word je naam omgeroepen. Je krijgt dan je paspoort terug, wat ze in Langkawi hadden ingenomen. Met dit paspoort ga je naar de balie, waar de immigratie zit en dan moeten we nog 4x200 Baht afrekenen, omdat we een nationaal park in gaan, waar Koh Lipe toe behoort.
Aangezien we bijna de laatsten zijn, zijn we inmiddels al bijna een uurtje verder als we met onze vervoerder meegaan. We lopen eerst door de Walking Street, waar geen auto’s mogen komen en dan een hoekje om. Net als we denken, dat we lopend naar ons hotel gaan, staat daar toch de truck van het hotel. Gelukkig maar, want het is best warm en we zijn het wachten een beetje zat.

We zien wel dat er het een en ander veranderd is. Hier en daar wordt wat afgebroken en hier en daar wordt ook weer wat nieuws gebouwd. We checken in en hebben onze “eigen kamers” aan het strand. Dezelfde die we 4 jaar terug ook hadden. Toen kwamen we ook op precies dezelfde dag aan. 1 dag voor Harry zijn verjaardag.
De kamers zijn nog niet klaar, dus we laten de bagage achter en gaan eerst even wat eten. Manon en Giel wachten op het strand en Harry en ik gaan even Thaise Bath pinnen. Een stukje over het strand en dan zijn we bij het restaurant, waar we 4 jaar terug ook vaak gingen lunchen. Harry en Manon verheugen zich al op de Mango Lassi.
Het water staat alleen veel hoger dan we gewend zijn. Het is momenteel vloed, maar er is ook bijna geen strand over.
We hebben het restaurant Coco Beach gauw gevonden. Het meisje wat de bestelling opneemt komt alleen 3 x terug om iets te checken en ook haar collega komt nog iets verifiëren. Uiteindelijk is de mango lassi verandert in een Mango Shake. Gelukkig kunnen we morgen in de herhaling😜

We lopen terug en de kamer van Manon en Giel is beschikbaar, maar die van ons pas om 14:00. We trekken onze badkleding aan en kunnen dan eindelijk plonzen. Giel is als eerste weg gewapend met duikbril. Harry volgt al snel. Na een tijdje komen ze een beetje teleurgesteld terug. Het is lang zo mooi niet als de vorige keer.
Misschien als het water straks terug is gelopen met eb.
Als onze kamer opgeleverd is, gaat Harry alles inruimen. Hij kan nog even niet stilzitten.
Rond een uur of 15:00 gaan ze toch nog maar een keer op zoek naar de mooie onderwaterwereld. Het water staat een stuk lager en ze zien wel weer wat moois.
Het begint een beetje te spetteren, dus we
trekken ons terug op het overdekte terras. Manon en Giel doen een spelletje en wij lezen wat. De regen mag geen naam hebben. We gaan maar even douchen, want we krijgen al weer een beetje honger😳
Van zwemmen krijgt je honger, laten we het daar maar op houden.
We belanden bij Elephant Koh Lipe waar we lekker eten en afsluiten met een bakje koffie.
Om 20:15 zijn we terug bij de kamer. Het waait behoorlijk, dus lekker geen muggen. Zo kunnen we nog even lekker op het terras zitten en naar de golven luisteren en dan op tijd naar bed.
Morgen is het feest, dan wordt Harry 60!!🎉🥂

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens