Gisteren gingen we rond 23:30 naar bed en ik kon niet echt in slaap komen. Gelukkig geen hoofdpijn dit keer voor Harry. Rond 7:30 ben ik wel klaar en gaan we eruit om vast in te pakken voor de volgende stop. Ik merk dat ook ik een warme band heb opgebouwd met de muggen.
Manon appt, dat ze klaar zijn, dus wij doen snel de laatste dingetjes in de tas en gaan uitchecken. De bagage kan hier blijven.
We ontbijten weer bij de Toast Box en lopen dan richting Time Square, twee hoge grote gebouwen met meer dan 1000 winkels en een heuse achtbaan binnen.
We lopen eens een andere kant op en moeten toch de tijd volmaken tot 13:30.

De mall gaat pas om 10 uur open en omdat we, tegen alle verwachtingen in, in 1x goed lopen, zien we wat te vroeg. We doden de tijd dan maar even bij Starbucks.

Eenmaal binnen valt het nogal tegen. Veel winkeltjes zijn dicht en de rest doet nogal denken aan een nightmarket. Veel troep voor weinig. We lopen nog wat rond, maar het wordt niet veel beter. Dan maar langzaam richting hotel. Een dag waarop je vliegt is toch altijd lastig. Je kan dan niet zoveel en leeft op de tijd. Giel is het lopen ook enorm zat, maar met een ijsje van ColdStone weten we hem nog naar Pavillon te lokken😜
Dan maar langzaam richting ons hotel. We appen de chauffeur, dat wij er eventueel klaar voor zijn en hij kan een half uurtje eerder hier zijn. Of we nou hier wachten of op de luchthaven.
De chauffeur heeft aardig gas op de lolly en binnen 45 minuten staan we in de vertrekhal recht voor de check-Inn van Malaysia Airlines. We zijn er zo door en ook de security gaat snel. We hebben best honger, vooral ik, maar er is niet echt wat te eten te krijgen. Heel veel snoep, dat dan wel weer.
Ik haal maar een stuk spongecake, om te voorkomen dat ik echt chagrijnig word.
Een bakje koffie bij Dunkin’ Donuts en dan maar door naar de gate. We hebben nog ruim de tijd en spelen nog twee potjes Qwixx

Om 15:45 zou de gate open gaan, maar om 16:20 staan we nog te wachten voor een dichte deur. De vlucht is een uur vertraagd helaas, dat is wel weer jammer op een vlucht van nog geen uur. Langkawi is 475 km vliegen.
Bijna 1,5 uur later dan schema tijd vertrekken we. De crew moet in no time pinda’s en een bakje jus d’orange ronddelen, want veel tijd tussen opstijgen en landen is er niet.
Door het tijdsverschil van een uur, staan we 19:00 lokale tijd aan de grond.
De bagage is er super snel en omdat het een nationale vlucht is, hebben we ook geen paspoortcontrole. We lopen door naar het punt, waar we een taxi kunnen regelen en in een busje met evengoed weinig beenruimte worden we naar het hotel gebracht.

We worden begroet door een schattige pup en een enorm hard miauwende kat. Harry en Manon checken in en Giel verlost de hond alvast van wat vlooien en wordt zelf al weer lek gestoken door de muggen.
Een hele vriendelijke man brengt ons naar de kamers achter in de tuin bij het zwembad. Het is inmiddels donker, dus we kunnen niet zo goed zien, hoe het er allemaal uitziet. De kamer is wel rete klein en eigenlijk weten we niet zo goed, waar we de tassen neer moeten zetten. 🤷‍♀️

We zitten ook een beetje in de middle of nowhere. We vragen de man waar we wat kunnen eten en hoe ver het lopen is naar het strand voor morgen. Hij adviseert een Grab te bestellen, de Oosterse variant van Uber. Die chauffeur is er snel en brengt ons in 5 minuten naar de straat, die we wel kennen van de voorgaande keren. Deze loopt langs het strand.
We kijken even waar we wat kunnen eten. Het zijn veel seafood restaurants, waar je je eigen kreeft 🦞 of krab 🦀 kan kiezen uit een aquarium. Niet echt ons ding en ronduit zielig om te zien. Beetje hypocriet misschien, maar als ik mijn eigen kip zou moeten uitkiezen, zou ik het waarschijnlijk ook niet eten.
We komen uit bij een Chinees seafood restaurant. Manon en ik bestellen groente met knoflook, maar met zoveel knoflook dat we daar vannacht in dat kleine kamertje vast nog een hoop lol van gaan hebben.
Ik neem er frietjes bij en de rest noodles. Giel met beef black pepper en Harry een chilly kip, die zelfs Harry pittig vond en dat wil wat zeggen. Ook nemen we nog wat mini loempia’s.
Al met al hebben we prima gegeten.

Nu nog even op zoek naar koffie. Het is inmiddels 21:30 dus de eerste gaat met voor onze neus dicht en ook bij Starbucks eronder is de koffie machine al schoon en kunnen we alleen nog thee krijgen.
We weten dat er aan het eind van de straat een McCafe zit, dus dan maar hopen dat die nog open is. Ja hoor, daar kunnen we nog terecht.
Harry heeft geen internet en kan nog even geen Grab terug bestellen. Giel geeft aan liever niet te willen lopen en even verderop heeft Harry weer verbinding. Het blijkt 25 minuten lopen naar ons hotel, dus gaan we toch maar lopen. Sorry Giel.
Google brengt ons dit keer wel naar het hotel. Tijd om te gaan douchen. Manon wilde wel graag een excursie boeken, voor morgen, maar bij de ene was er pas 26 januari plek en bij de ander was het ruim €50 per persoon. We blijven dus morgen maar hier een dagje aan het strand.

Van de kamer vraag ik me ondertussen wel af, hoe we die hebben kunnen boeken. Het is allemaal heel krap en toch ook niet helemaal schoon. En vooral schoon is waar we in de recensies altijd op letten.
Als we hebben gedoucht en ik nog even het verslag maak loopt er een enorm grote mier 🐜 op de muur. Hij slaap nu………..onder Harry zijn slipper. 🙈
Ook loopt er een klein miertje over mijn arm.
Het is maar voor 2 nachtjes en dan gaan we door naar Koh Lipe, dus dat gaat goed komen. Het hotel heeft een 8 op Booking.com, dus het bed zal wel enorm lekker slapen en het ontbijt zal uitmuntend zijn. 😀
Het is bijna 00:00 uur, dus tijd om te gaan slapen met of zonder mieren.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens