Vanmorgen weer ontbeten bij Archibald’s. Voor de laatste keer. De koffers liggen al in de auto.
Even uitchecken nog en dan wordt het testen. Blijft toch spannend. Manon heeft last van keelpijn, maar testte gisteravond negatief met een zelf test. We rijden naar lokatie en hebben nog 20 minuten voor hij open gaat. We hebben de eerste afspraak om 9:00 uur. Gelukkig zien we al twee medewerkers naar binnen gaan, maar ze kunnen ons pas echt om 9:00 uur helpen. Giel gaat eerst, want zijn gegevens waren allemaal al ingevuld. De rest volgt snel. De uitslag komt binnen 15 a 30 minuten op de mail. We hebben mijn mailadres doorgegeven, omdat deze het kortste en makkelijkste was. Nu blijkt dat ineens niet zo handig. We willen niet wachten, want misschien wordt het dan te krap. We moeten nog een klein uurtje rijden om de auto in te leveren. Vanaf daar met een busje naar het vliegveld en met al die papieren, weet je nooit hoe lang de rij bij de checkin is. We besluiten dan op de luchthaven maar weer te checken op de WiFi. Onderweg probeer ik nog met de WiFi van een bus te verbinden, maar helaas. We zullen dus nog even in spanning zitten. Het inleveren van de auto gaat snel en de bus rijdt ook meteen richting de terminal, dus vooralsnog lijkt alles mee te zitten.
De vrolijke chauffeur maakt nog een grapje over het gewicht van Manon haar koffer. Altijd goed voor een fooitje, zo’n humeur. 😃
Ik probeer gelijk te verbinden met de WiFi en haal de eerste 2 mails vast binnen. Harry loopt door naar het treintje, maar daar heb ik geen WiFi meer. De mannen zijn negatief, dat weten we vast. Het duurt even voor ik weer verbinding heb, maar gelukkig, ook Manon en ik mogen mee naar huis. De incheck gaat ook best snel en uiteindelijk zijn we ruim op tijd door de security en paspoortcontrole. Giel zijn scan geeft een melding op een hele delicate plek en ik ben benieuwd hoe ze dat gaan fouilleren 😂😂
Uiteindelijk checken ze hem ook nog even met een swap op drugssporen op zijn handen, maar uiteindelijk mag ook Giel mee.
Ons eerste vluchtje naar Atlanta duurt maar 1,5 uur en gaat voorspoedig. Daarna hebben we ruim 3,5 uur wachttijd voor we gaan boarden voor de laatste vlucht naar Amsterdam. Giel
En Manon doen nog een bezoekje aan de Subway, maar Harry en ik hebben niet zo’n honger.
Zonder vertraging vertrekken we dan alsnog. Op weg naar iedereen waar we zo van houden. Altijd hopend dat we weer snel richting Florida kunnen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens