Wat een nacht. Super koud hadden we het. De airco hadden we als verwarming op 26 graden, maar deze kon de kamer niet warm krijgen. Normaal zou een laken en dun dekentje wel genoeg zijn hier, maar deze nacht is dat echt niet toereikend. Mijn sweater en joggingbroek heb ik niet aangehad, maar eigenlijk had ik het beter wel kunnen doen, dan had ik wellicht beter geslapen. Gisteren hadden we gezien, dat er aan het water bij de picknicktafels koffie zou zijn tussen 7:00 en 12:00. Even kijken of het te drinken is, maar warm is het in ieder geval! Net als we Giel en Manon een foto willen appen komen ze de hoek om lopen. Ze hadden hetzelfde plan en zijn ook allebei licht bevroren. We worden er gewoon een beetje melig van en gelukkig kunnen we er weer om lachen. Vandaag beloofd het beter te worden en langzaam steeds iets warmer. Op Facebook had ik Manon gisteravond nog getagd in een bericht, dat er in Florida gewaarschuwd werd voor vallende leguanen. Door de kou vallen ze spontaan uit bomen en vanmorgen krijgen we de meldingen ook via appjes uit Nederland.

Vandaag dan nog maar een dagje naar Key West, dat is hiervandaan 50 minuten rijden.
Omdat het nog even op moet warmen is de wellicht het beste idee. We willen aan de overkant gaan eten bij de Wooden Spoon, maar dit zit helaas propje vol, met wat lijkt, lokale klanten. Dan lopen we maar naar de IHop om met een volle maag op pad te gaan. Als we net op weg zijn, komen we langs de schildpadden opvang, waar Manon nog graag heen wil. Je moet eigenlijk reserveren, maar als we naar binnen lopen, kunnen we met de groep van 10:00 uur aansluiten. Wel moeten we $30 per persoon afrekenen. Het idee, dat het voor een goed doel is, maak een hoop goed. We krijgen eerst een soort PowerPoint presentatie over de verschillende soorten, die hier voorkomen en waardoor ze worden bedreigd. Uiteraard vishaken, netten en plastic, maar ook hun eigen voedsel blijkt een grote rol te spelen. Het zeegras filtert de zee, maar neemt deze vervuiling op en raakt het niet kwijt. Denk hierbij aan diesel van boten en bacteriën. Van dit vervuilde zeegras krijgen de schildpadden tumoren. Deze tumoren kunnen ze in veel gevallen nog wel wegbranden, maar vaak zitten ze in de ogen
En raken ze blind. Daarnaast heb je nog de aanvaringen met boten. Hun schild raakt dan beschadigd en er komt lucht onder, waardoor ze niet meer goed naar beneden kunnen. Dit heet hier bubble but en dit is ook niet te verhelpen. De schildpadden, die dit hebben kunnen nooit meer teruggezet worden. Ze verblijven daar of gaan naar dierentuinen. Er worden loodjes op het schild gemaakt, waardoor ze toch naar beneden kunnen, maar doordat het schild blijft groeien en een soort van vervelt, laten de loodjes op den duur weer los.

We zien dan de operatiekamer en dan gaan we naar de basins buiten. Eerst een hele grote met hierin ook ook hele grote schildpad. Daarna een deel met veel kleinere kuipen en dan nog een afgezet stuk zeewater met alle bubble but schildpadden. Eigenlijk is het wel heel zielig om te zien, want ze hebben toch wel moeite met zwemmen, aangezien hun kont vaak eerst omhoog wil. De vraag is dan ook of je deze beesten wel moet willen redden. Ook zijn ze nog met één bezig, welke een kapot schild heeft. Ze spoelt er een soort antibiotica overheen en geeft aan, dat hij ook tramadol krijgt tegen de pijn.
Na 1,5 uur staan we weer buiten en rijden we door naar Key West.
Het is even zoeken, waar we de auto kwijt kunnen, zonder al te veel kosten. Vanaf hier lopen we eerst naar Fort Zachary Taylor State Park. Onderweg genieten we van alle mooie huisjes in de leukste kleuren en met leuke details. Het State Park kennen we van 8 jaar geleden en er zitten hier hele grote mooie leguanen en er is strand. We rekenen $8 dollar af en lopen eerst naar het Fort. In eerste instantie denken we, dat de leguanen er niet meer zijn, maar gelukkig zien we ze even later toch her en der zitten. Dan lekker door naar het strand. Manon en ik halen iets te eten als de mannen de zitzakken “opblazen”.
De snorkelspullen zijn mee, maar het water is toch wel erg koud. Giel waagt een duik, maar komt er ook gelijk weer uit.
Dan maar lekker met een boekje relaxen in de zon, die nu lekker op temperatuur komt. We moeten wel redelijk op tijd weer terug gaan lopen, want Manon wil nog een foto maken bij het meest zuidelijke punt en Harry wil een timelaps van de zonsondergang. Gelukkig staat er geen lange rij bij het zuidelijkste punt en redden we de zonsondergang net. Het is al erg druk, dus Harry moet even zoeken naar een plekje voor zijn GoPro. Ook dat lukt, al staat er waarschijnlijk in het resultaat wel een man steeds rechts in beeld🙈.
Als 18:15 de zon ook echt onder is, gaan we op zoek naar eten. We hebben hier met Mike ooit bij een Mexicaan lekker gegeten, dus daar maar weer heen. Het is hier zo op mooi weer afgestemd allemaal, dat we nu buiten zitten, maar het is niet heel warm. Het servet gebruiken we om onze benen een beetje warm te houden. Het eten is prima, maar niet heel veel. We lopen terug naar de auto om met de kachel lekker aan terug te rijden jaarboek hotel. Morgen zijn we van plan om bij de picknick tafels te ontbijten met zelf gehaalde spullen van de Publix, hier vlakbij. De temperatuur moet het natuurlijk wel toelaten, maar daar ziet het wel naar uit.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens