Vanmorgen om 5:10 wakker, dus maar even op mijn telefoon, om niet nog weer voor eventjes in slaap te vallen. Ik ben wel heel intiem geweest vannacht met een mug en heb overal jeuk. Gelukkig zoemen ze niet, dus ik heb prima geslapen. Ook Manon en Giel zijn wakker, dus op naar de Mx Donald’s voor een ontbijtje. Het is nog donker en onderweg komen we meneer rat nog tegen. Niet zo gek, want overal liggen de vuilniszakken van gisteravond. Het bestellen bij de Mc kostte wat moeite, maar uiteindelijk hadden we wat we wilde hebben.

We checken om half 8 uit en gaan voor de deur staan wachten. Daar zit een jongetje met een konijn en een zwangere vrouw. Er staat een klein tentje en we vermoeden dat ze hier vannacht hebben geslapen, al hebben we ze vanmorgen niet opgemerkt toen we gingen ontbijten. De vrouw ruimt haar tentje op en het jongetje is druk zijn konijn steeds te vangen. Uiteindelijk stappen ze samen met het konijn en alle tassen op een taxi-scooter en rijden weg. Ons achterlatend met de vraag wat het verhaal is van dit tafereel.
Giel zit op het stoepje en krijgt nog bezoek van een rat, maar onze taxichauffeur is er nog niet.
Genoeg te zien, maar inmiddels is het 8:15 en we moeten wel ergens een boot halen. Harry gaat toch maar proberen te bellen. Er wordt niet opgenomen. Om 8:30 komt de receptioniste Rung naar buiten en zij heeft een ander nummer opgezocht van de reisorganisatie. Ze weet ons gerust te stellen dat ze over 10 a 15 minuten er zijn🙏🏼
En ja hoor om 8;40 zijn er ingeladen. Ook deze chauffeur was bij het Panda hostel geweest.

Na ongeveer 20 minuten komen we op een verzamelplaats, waar we moeten inchecken voor de grote bus. Vanhier gaat men naar diverse bestemmingen, dus we krijgen een roze sticker voor Ko Tao. We willen nog even koffie bestellen, maar net als we willen bestellen roept Giel dat we gaan boarden. Keurig om 10:00 vertrekken we op schema met de grote bus. Hij zit helemaal vol. Ze lijken groot, maar beneden zijn maar 6 plekken, waarvan wij er 4 hebben. Eigenlijk hebben we geen idee hoe lang we in de bus moeten naar de boot. We weten alleen dat we vanavond pas om 19:15 aankomen op Ko Tao en daar worden opgehaald van de pier door het hotel. Een lange dag, dus we geven ons er maar aan over.

Manon en Giel doen maar een potje SkipBo en zelfs Harry doet een tukje. Hij maakt altijd foto’s als ik lig te slapen, dus eindelijk pay-back time.🤨

Onderweg nog wat bijzonder vervoer twee olifanten in een vrachtwagen. Mijn hoop is dat ze verlost worden van het toeristen rijden en eindelijk gaan genieten van een fijn pensioen.

Rond half 1 stoppen we even bij een lokatie waar je kan lunchen en naar het toilet gaan. Wij halen wat cashewnoten vers fruit en drinken.

Om 15:45 komen we eindelijk op de pier aan. Het is nogal chaotisch daar, want de ene naar de andere bus wordt uitgeladen en nergens staat echt waar je heen moet. Onze boot blijkt om 16:30 te vertrekken. Eerst stappen echter de passagiers in naar Koh Samui en Koh Penang. De passagiers naar Koh Tao gaan als laatste aan boord. Onvoorstelbaar hoeveel mensen er op passen. Uiteindelijk varen we 16:45 weg met het idee dat we ergens toch moeten overstappen. De informatie ontbreekt vooralsnog, maar het zal vast goed komen.

De boot deint meer dan ik had verwacht. Hopelijk is het te doen voor Manon, die nogal last van zeeziekte heeft. Het feit dat we niet echt hebben geluncht helpt dan ook niet mee.
Rond 17:30 leggen we aan bij Koh Samui. Er stappen er veel uit en ook weer wat in. De volgende stop is Koh Penang. De zon gaat inmiddels onder en we maken nog gauw een foto vanaf het achterdek.
Een uurtje later vertrekken we weer vanaf Koh Penang voor het laatste stuk naar Ko Tao. Pfff we zijn het inmiddels ook wel zat. Het was donker toen we vanmorgen naar de McDonalds liepen en het is alweer donker en we zijn er nog niet eens.
19:45 leggen we eindelijk aan bij de pier van KoTao. Nu hopen dat onze taxi er nog staat.
Ja hoor, een bordje van Coral View is snel door Harry gespot. Samen met nog één persoon mogen we weer in de laadbak voor een ritje van 10 minuten, maar wel een intensief ritje. Je weg loopt stijl omhoog en is nogal hobbelig.
We checken in en krijgen kamer 25 en 29. De jongen aan de receptie spreekt bijna accentloos Engels en dat is wel een verademing.
Hij zegt dat hij het kort houdt, want de keuken sluit om 21:00 en het is al 20:15.
Onze tassen worden naar de kamers gebracht en voor het eerst deze vakantie zitten we niet naast elkaar. Wel loopt er gezellig een zwarte hond kwispelend mee naar onze kamer. Hij blijft wel netjes buiten staan als wij naar binnen worden gelaten. Als we naar het restaurant lopen, loopt hij ook weer vrolijk met ons mee, maar ook daar weet ze blijkbaar, dat ze niet binnen mag.

We gaan snel eten en nemen koffie toe. En die is nog lekker ook! Dan wordt het tijd om te douchen en naar bed te gaan. Na zo’n dag ben ik daar wel aan toe. Morgen maar eens alles goed bekijken als het licht is. Maar lekkere koffie (voor mij Matcha Latte) is al een goed begin.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens