Pfff weer lekker om 4:15 wakker. Ik geloof niet dat ik nog in het juiste ritme ga raken. Lekker makkelijk voor als we straks weer thuis zijn. Ik blijf uiteraard nog even liggen en val af en toe nog even weg. Om 6:15 pak ik mijn IPad er maar bij. Harry ligt nog lekker te slapen. Om 7:45 wordt ook hij wakker. We willen vandaag naar een creek, waar een zalmkwekerij is en vaak beren te zien zijn, maar eerst even ontbijten. We hebben even gegoocheld waar we lekker zouden kunnen ontbijten en dat is bij Barkley Café. Dat weten blijkbaar meer mensen, want het is er super druk en er is niet zo heel veel plek. We bestellen alvast op de hoop, dat er plek is als we onze bestelling krijgen. Harry heeft een broodje met bacon en ei en ik toast met ei en we nemen er een amandel croissant bij. Deze is best groot en niet luchtig zoals verwacht, maar vol amandelspijs. Een hele hap alvast, terwijl het echte ontbijt nog moet komen. We gaan zolang maar even buiten aan een tafeltje zitten, maar echt warm is het niet. Binnen aan de bar is dan een plek vrij, dus we verkassen naar binnen voor het ontbijt komt. De koffie is heerlijk en dat maakt veel goed. Op de terugweg lopen we twee hertjes tegemoet. Ze steken de weg over en verdwijnen in een tuin.
We lopen terug naar ons hotel om de auto te pakken, naar de zalmkwekerij. Na even zoeken hebben we het gevonden. Alleen aan het begin van het smalle weggetje staat een bordje “closed, no bears, no fish”.
Zij hebben de zomer verbouwd en gaan toevallig morgen weer open, echter pas om 10:00 uur en we moeten morgen een behoorlijk ritje en stukje ferry om in Vancouver te komen.
Enerzijds onze laatste kans beren te spotten, anderzijds is de kans wellicht erg klein, als er nog geen actie is geweest met zalm.
Voor nu gaan we het andere deel van de Wild Pacific Trail lopen. De loop van gisteren was de eerste 2,6 km van de 8. Het overige stuk is geen loop, dus moeten we heen en terug. Vandaag is het niet zulk mooi weer. Sterker nog, het miesert en de zon is nergens te bekennen. Vergeleken bij gisteren ziet alles er dan heel anders uit. Daarnaast loopt dit stuk voornamelijk door het bos, met af en toe een uitkijkje op de kust. Een stuk minder leuk, dan de eerste 2,5 kilometer. We zien wel weer heel kort een zeearend vliegen en een aparte gevlekte naaktslak, maar daar moeten we het mee doen. Half 2 zijn we terug bij de auto en besluiten nog even naar Tofino te rijden. Een plaatsje 30 kilometer verderop, wat iets groter moet zijn. Het is nogal lastig om ergens te parkeren, want het is bijna overal met een vergunning of maximaal 2 uur. Na wat rondrijden vinden we een plek voor 4 uur. We lopen wat rond en gaan even ergens zitten voor een lekker bak koffie. We komen tot de conclusie, dat de natuur prachtig is, maar dat Canada ons hart niet heeft gestolen, zoals Amerika dat deed. We missen misschien toch een beetje de zon met af en toe een stranddagje. Ik heb nu het gevoel dat we steeds iets moeten verzinnen om te gaan doen en er niet veel meer te beleven is dan wandelen en daar ben ik nu wel een beetje klaar mee. Gelukkig zijn we het daar over eens. Ik had het echter niet willen missen en ben blij dat we het gedaan hebben. Banff stond al een tijdje hoog op mijn verlanglijstje. We lopen weer terug naar de auto en rijden naar ons hotel.
Onderweg stoppen we nog even, want op de heenweg zagen we een groot strand. Even een plaspauze op de parkeerplaats en dan het strand op. Er zijn een aantal surfboarders en er loopt een bruidspaar voor een fotoshoot. Jammer voor ze, want het weer was gisteren zoveel mooier voor een shoot. We looen een stuk langs het strand en gaan dan weer terug naar de auto en ons hotel.
Het is half 6 inmiddels en we besluiten, maar te gaan eten, want lunchen hebben we niet gedaan. Voor ons hotel ligt in de haven een drijvend restaurant, dus daar gaan we heen. De ober legt van alles uit over de gerechten, waardoor je bijna denkt in een 3 sterren restaurant te zijn beland. Ik had de kip en ribs eigenlijk al gekozen, maar door zijn verhaal neem ik er wel huisgemaakte coleslaw bij, in plaats van friet. Harry neem vooraf gefrituurde augurk in een deeglaagje en iets met rosbief als hoofdgerecht Al met al prima, maar niet zo lekker als gisteren bij Frankies. Dit “3 sterren restaurant” was dan ook iets goedkoper en vooral lekker dichtbij. Ook hier hebben ze chocolademousse, maar dit keer kan ik me beheersen. We gaan op zoek naar koffie. Alle koffietenten zijn echter al gesloten, dus uiteindelijk belanden we in de kamer met onze eigen gezette koffie.
Klaar voor de laatste stop, Vancouver.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens