Zo, het is 6 uur en we verlaten ons motel Jaden Mountain. Vandaag rijden we naar Whistler, dat op 3,5 uur rijden ligt. We zullen onderweg wel weer het een en ander tegen komen, waar we tussenstops maken. Voorlopig moeten we eerst ontbijten, maar het is zondag en nog wel erg vroeg. Na een uurtje rijden gaan we toch maar op zoek, want het lijkt er op dat we voorlopig geen stadjes tegenkomen. We rijden 2 afslagen terug en belanden uiteindelijk bij een Starbucks. De zon komt langzaam boven de bergen uit en we stoppen af en toe bij mooie uitkijkjes.
We lijken zelf wel flits-Japanners geworden. Rond half tien hebben we een plekje met een bankje en mooi uitzicht en besluiten onze appels van de fruitmarkt op te eten.
Even later op een ander punt spot Harry twee hertjes, die onze kant op lopen. Er komen echter mensen met een hond aan en al gauw zijn ze weg.
Wij rijden weer door. De route leidt ons over de Highway 99, een prachtige route. Zo’n uurtje voor we in Whistler aan zouden komen, rijden we langs Joffre Lake Profincial park. Twee parkeerplaatsen staan bomvol en de parkrangers leiden alles in goede banen. We besluiten toch ook te parkeren en te zien waar al die mensen op af komen.
Er blijken 3 trails te zijn. Een makkelijke, iets moeilijker en een zware. Ze lopen allemaal in elkaar door en zijn geen rondje, dus je moet de zelfde weg weer terug.
We zien wel hoe ver we komen. Het is half één en we hebben dus nog tijd zat.
Je komt al gauw uit bij een mooi gekleurd meer, waar het lastig is een foto te maken zonder veel anderen er op. Het is behoorlijk druk, zoals de parkeerplaats al aangaf. Soms zie je de hoeveelheid mensen in een park niet terug, maar hier dus wel. Dan gaan we echt een vette klim naar boven maken naar een volgend meer. Niet normaal zwaar, dus ik denk alleen maar, wat moet die derde dan wel niet worden.... het tweede meer is echt super mooi. Ook heel mooi van kleur en erboven torent een gletser uit, waarvan het ijs een bijna blauwe gloed heeft. Helaas schijnt de zon niet, want die zou de kleuren nog mooier maken. Ook hier weer enorm veel mensen. Bizar dat zij allemaal die klim hebben gedaan. Iets verder is een watwrvalletje en dan het laatste deel. Het laatste stuk is zwaar genoemd, vanwege het pad. We klimmen niet heel veel meer, maar door de rotsen is de ondergrond wat uitdagender. Extra lastig, omdat je dezelfde weg terug moet en er dus ook tegenliggers lopen. Maar dit vind ik veel minder erg dan klimmen.Je komt wederom bij een meer uit, maar je kan alleen op de rosten klimmen en die zitten al behoorlijk vol. We maken een paar foto’s en gaan snel weer naar beneden. Het is wellicht extra druk overal, want de Canadezen hebben een lang weekend, vanwege labour day.
We gaan onze tocht naar beneden beginnen en 3,5 uur nadat we zijn gestart, zijn we weer beneden.
Nu door naar ons hotel, maar als we nog maar net op pas zijn, staat al het verkeer stil. We kunnen niet zien wat er is, maar voor ons gaan steeds mee mensen hun auto uit. We staan ongeveer 20 minuten als de auto’s die we kunnen zien, heel langzaam gaan bewegen. We horen op de radio, dat er een eenzijdig ongeluk is gebeurd. En inderdaad even later rijden we langs een auto met behoorlijk schade.
Nu is het nog een half uurtje en dan zijn we er.
Ons hotel ligt midden in Whistler. We checken in en wederom krijgen we een code om de parkeergarage in te kunnen. Hier moeten we echter wel €20,00 per nacht voor betalen.
We krijgen kamer 426 en als we binnenkomen blijkt het een heel huis te zijn. Een zitkamer en keuken en in de slaapkamer zit een twee-persoons jacuzzi. We hebben de hotels al een tijdje terug geboekt, dus dan weet je dat allemaal niet meer. Er is een sauna en een wasserij, misschien moet ik daar maar even gebrui van maken. Verder een hot tub buiten bij een verwarmd zwembad.
We gaan op zoek naar eten, want we hebben geluncht met een notenreep tijdens het wandelen. We lopen wat rond en zien dan Amsterdam Café Pub, nou daar moet Harry natuurlijk eten als Amsterdammer. Hij gaat weer aan de appelcider en we nemen allebei een hamburger met een gebakken ei erop. De keuze is niet reuze. We delen samen nog een Panna cotta toetje en lopen dan nog even naar de supermarkt. We twijfelen of we morgen gewoon verse broodjes gaan halen en in ons eigen appartement wat ontbijten of toch gewoon buiten de deur. We zien morgen wel. Voor nu alleen nieuwe reepjes voor alle wandelingen, die nog gaan komen.
Terug in het hotel nog even een kopje koffie en thee maken, de jacuzzi in en dan proberen het verslag af te maken. Wat redelijk lijkt te lukken. Harry zoekt ondertussen naar trails voor morgen om te lopen.
Ik ben benieuwd😊

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens