Vannacht heerlijk geslapen. Het hotel is wel wat gehorig, maar dat heb je vaker in Amerika.
iets voor zevenen zijn we wakker en kijken even of er nog wat nieuws is uit Nederland en even beslissen wat we gaan doen. We weten ook nog niet waar we morgen heen gaan, want eigenlijk wilde ik wel naar New Orleans met een tussenstop in Pensecola, maar het weer blijft wat twijfelachtig. Welke kant we ook opgaan, zondag, maandag en dinsdag, wordt het iets minder. Vanavond nog maar eens de weersverwachting checken en dan moeten we toch beslissen. Vandaag gaan we naar Wakulla Spring op zo’n half uurtje rijden.
Eerst naar het ontbijt. Het is weer prima. Je kan wafels maken en geroosterd brood of donuts, kwarkjes, fruit, havermout, een omelet met kaas en het belangrijkste, de koffie is lekker.

Met de buikjes weer rond gegeten gaan we op weg. Voor de zekerheid maar badkleding aangetrokken en handdoeken mee. Om 9:30 uur rijden we het State Park al in en rekenen $6 entree af. Wij gaan als eerste met de boot mee, want we hadden gelezen, dat dat zeker de moeite en $8 p.p. waard was. Als we aankomen is het best druk, maar we kunnen gelijk mee op de boot van 9:40 uur. We vertrekken dan ook gelijk en varen rustig over het water, waar veel vogels te zien zijn en uiteraard ook schildpadjes en alligators, maar aangezien het nog vroeg is, zien we er niet zo veel. De gids is wel leuk en maakt er een grappig verhaal van. De omgeving is ook erg mooi met veel bomen in het water met Spaans mos eraan, wat je in het diepe zuiden van de usa vaak ziet. We hebben de camera mee, dus ik kan flink inzoomen en probeer dan ook wat mooie plaatjes te schieten, welke ik helaas nog niet toe kan voegen aan het verslag. Ook zien we tussen de grote zwarte vogels een Adelaar een visje op zitten te peuzelen. Maar evengoed met inzoomen, nog wel ver weg. De tocht duurt iets minder dan een uur en op het eind zien we ook nog een paar zeekoeien. Harry houdt zijn GoPro onderwater als ze richting de boot zwemmen, maar het resultaat hebben we nog niet bekeken. Halverwege zagen we ook een zeekoe, die als een ballon op het water dreef. De gids vertelde, dat als ze veel gras eten, ze last van gas krijgen en wel zoveel, dat ze gaan drijven. Dat verklaart wellicht de luchtbellen, die we vaak zien rond zeekoeien hier😂😂 de lucht moet er natuurlijk wel weer een keer uit.

Er is een lodge op het terrein, waar je kan overnachten en waar we even een koffie halen. Op de kaart zien we een trail van 6 mile, maar dit is geen rondje, dus je moet hem ook weer teruglopen, dat zou neerkomen op 20 kilometer. Nou zijn wij best wel wandel gekken, maar vandaag zijn we op slippers en dan vind ik 20 kilometer best lang. We besluiten te starten en te kijken wanneer we teruglopen, grote kans dat we hem uiteindelijk toch helemaal lopen en aan het eind spijt hebben. Dat gebeurt ons namelijk nogal vaak. We halen nog wat extra flesjes water uit de auto en kijken of ze in de lodge nog wat hebben om mee te nemen voor onderweg, zoals gedroogd fruit of iets dergelijks. Hier hebben ze een klein zakje nootjes en fruit en verder alleen veel snoep. Met twee kleine zakje erbij gaan we dan op pad.

Na al het moois op het water, had ik ook hier gehoopt wat mooie plaatjes te schieten. Het enige wat we echter tegenkomen zijn kleine zwarte vlindertjes en heel af en toe een grotere met wat blauw of geel. De omgeving is na 3 mile ook nog steeds hetzelfde, dus we besluiten om te draaien, dan hebben we aan het eind toch nog 10 km gelopen. Het is wel super rustig in het park, alleen bij de spring zelf is veel jeugd aan het zwemmen. Het is natuurlijk zaterdag, dus veel locals zijn er te vinden.

We weten niet zo goed wat we hierna nog zullen doen en besluiten eerst maar terug te rijden naar het hotel en van daar uit nog wat te zoeken. Onderweg komen we langs een Publix en Harry wil hier even heen om daar op de WiFi te kijken of er nog een mall of iets in de buurt is, maar helaas niks te shoppen in de buurt. Wel zat er een Subway, maar als we daar heen lopen, komen we langs een Waffle House. Een keten die je hier erg vaak ziet, maar waar we nog nooit zijn geweest. We verwachten Belgische wafels met van alles en nog wat erop, maar als we eenmaal zitten, ziet de menukaart er toch wat anders uit. Veel hasbrows hebben ze hier. Dit lijkt een beetje op rösti wat wij kennen. Dunne gebakken aardappelsliertjes. Ik neem een hamburger met hasbrow met champions en Harry een schaal met hasbrow met kaas en steak. Het is half 3, beetje late lunch, maar ja dan gaan we vanavond ook maar wat later eten.
Niet heel voldaan stappen we weer in de auto richting hotel. Dan ziet Harry ineens nog een park met een hele grote vijver, waar we nog maar even omheen lopen. Er zitten hier wat aalscholvers, schildpadjes en hele mooie vogeltjes met een vuurrode rug en verder zwart.
Halverwege, zie ik een winkelwagentje met wat kleding in de struiken, dus er leeft hier ook nog wat anders in het wild. Even later komen we de bewoonster tegen op een bankje. Ze draagt vuilniszakken om haar voeten en brabbelt wat in haarzelf. Triest om zo je leven te moeten slijten en dat er geen opvang is voor dit soort ontspoorde types.

Het rondje is maar zo’n 20 minuten en dan stappen we toch maar weer in de auto. Het is vandaag goed warm geworden. In het hotel gaat de zoektocht verder naar het vervolg van ons avontuur. Ik wil al heel lang graag beren zien en deze zitten in Florida het meest in Ocala national forest. Op dit moment is het ook de tijd, dat er jongen zijn, dus dan wordt dat maar de drijfveer van onze keuze. We boeken voor 2 nachten een hotel in Ocala. Morgen maken we dan een tussenstop in Cedar Key, een leuke badplaats aan de westkust van Florida, waar we ook nog niet geweest zijn. Eindelijk zijn we er uit.

We springen nog even onder de douche, want het lopen met slippers geeft enorme zwarte voeten. Vroeg eten hoeven we toch niet, omdat we zo laat nog hebben geluncht. We wilden naar Cracker Barrel, maar uiteindelijk zijn we bij Appelbee’s beland, want ik had eigenlijk wel zin in nachos. Die deelden we dus vooraf en toen ik voor de ribs wilde gaan, waren die helaas op. Dan maar een echte Amerikaanse steak met sperziebonen, waarvan ik waarschijnlijk volgende week ook nog naar knoflook stink. Harry had tacos met steak.
Heerlijk gegeten en bordjes leeg. Voor ons geen doggybag. Naast ons installeert zich een groep van 22 personen, die zo van een katoenplantages zou kunnen komen. Onze serveerster heeft nauwelijks tijd om ons van de rekening te voorzien, maar uiteindelijk lukt het toch en reken we met fooi $56 af. Bij het hotel hebben ze lekker koffie en deze staat altijd in de lobby, dus dat kunnen we terug in het hotel lekker meenemen naar de kamer.

Inmiddels hebben we de filmpjes bekeken en staan de zeekoeien er goed en scherp op.
Het is 22:15 en gaan deze dag maar weer afsluiten met een heerlijk nachtje.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens