Ons ontbijtje is weer klaargezet op het balkon. Harry heeft vandaag een Healthy Breakfast met yoghurt.
In het kommetje zit fruit, waar je de yoghurt en muesli nog bij moet gooien. Dan moet je alleen wel het plastic er af halen, wat over het kommetje zit😂😂. Misschien is het toch de cocktail van gisteren of het jaartje ouder.
Onze Bruno is uiteraard iedere ochtend gezellig erbij. Vandaag heeft hij niet zo’n zin in een worstje, dus dan blijft er ook nog wat over voor de zwarte variant, die achter de heg rustig ligt af te wachten.

Vandaag een relax dagje. Manon en Giel twijfelen of ze hier nog zullen duiken. In Nederland inmiddels wat lessen gehad en de theorie voor een open water duik, wordt hier afgerond
op de laptop. Bij een Padi-duischool in Walking Street, stond een Nederlandse vrouw uitleg aan iemand te geven. Dat praat altijd makkelijker, maar toen we gisteren na het eten terugkwamen was het dicht.

We lunchen weer op het zelfde plekje aan het strand, maar de bediening gaat wat moeizaam deze keer. De kipburger van Giel is vergeten en alle gerechten komen nogal verspreid geserveerd. Een beetje Kimono eigenlijk, alles komt in etappes. Eigenlijk moet dit wel heel vertrouwd voelen voor ons viertjes.

Uiteraard wordt er gesnorkeld. In de middag gaan Manon en ik weer een keer mee. Harry weet van de vorige keer nog een mooi plekje bij de rotsen. Al gauw merk ik dat de stroming mij te sterk is. Manon en ik gaan terug, maar we komen er al niet echt meer tegenin. Gelukkig zijn we niet ver van het strand, maar zelfs als ik met mijn voeten de bodem raak, kom ik lopend ook niet veel verder. Ik ben al gauw in de luwte van de rots, waar de stroming minder is en de mannen ontfermen zich inmiddels over Manon.
De mannen blijven super cool, maar ik ben wel weer even geschrokken. Giel en Harry gaan dan ook gewoon een stukje verderop weer het water in. Manon en ik kruipen veilig op een ligbedje. Ze blijven bij elkaar en weten wat ze doen, toch blijf ik het spannend vinden met al die bootjes en verraderlijke stroming. De tijd dat je hier kan snorkelen is beperkt, omdat er zo’n verschil in eb en vloed zit. Als het eb wordt is het ook al lastig, omdat de stroming dan de zee in gaat. Ze blijven nu ook wat dichterbij snorkelen.

Dan toch maar even kijken of de duikschool overdag wel open is en op weg daarheen drinken we even koffie, bij een zaakje, wat er veelbelovend uitziet. Voor Manon hebben ze zelfs een hazelnut latte en ik neem er gewoon een cocostaartje bij. Gewoon omdat het kan en Harry gisteren jarig was. De duikschool, is helaas dicht, dus dan vanavond nog maar een keer proberen.

Voor het eten gaan we eerst naar Sunset beach, zoals de naam al verraad moet je hier een mooie zonsondergang kunnen zien. Harry wil met de gopro graag een timelaps maken.
Het is niet ver lopen, want dan kan ook bijna niet op een eiland van 1,5 kilometer.
Toch moeten we even kijken waar we heen moeten. Een verkoper van tours helpt ons en vraagt waar we vandaag komen. Als hij hoort dat niet-Nederland is, ratelt hij een hele rits aan Nederlandse steden op. Hij weet dat onze regering in Den Haag zit, maar noemt ook Haarlem, Breda en Zwolle. Wij moeten echter verder, want anders is de zon straks onder.
Het lijkt al druk op het strand, want bovenaan staan allemaal taxi’s. Het lijkt alleen wat bewolkt en dat blijkt ook funest voor de timelaps. Helaas, morgen nog maar een keer proberen en snel weg, want we worden ondertussen lek geprikt door de muggen.

We eten vanavond weer bij een ander tentje. Giel mocht kiezen vandaag. Er zijn enorm veel restaurants, maar veel met enorm veel verse vis, wat uitgestald ligt, voor het restaurant. Je kan veelal wat uitzoeken, wat dan op de BBQ wordt gelegd. Wij zijn echter geen van vieren echte viseters. Op Harry na eigenlijk helemaal niet. We nemen loepiaatjes vooraf en Manon en ik gaan voor de halve ananas met rijst. Harry iets met zoet zure saus en Giel is fan van de kip met cashewnoten tijdens deze vakantie. Onze ananas is een beetje smaakloos, maar al met al hebben we weer oké gegeten. Ondanks dat Harry zijn rijst met inktvis en garnalen was in plaats van kip. In Giel zijn cola zit volgens mij minder suiker dan in onze watermeloen juice. Volgende keer maar bestellen zonder suiker.
Voor het eten hebben Manon en Giel wel even gesproken met de Nederlandse vrouw van de duikschool. Om 20:30 zou de instructeur er zelf zijn, want zij kon een aantal vragen van Manon niet beantwoorden, dus na het eten terug naar haar.
De instructeur probeerde nog of wij ook niet wilde, want je kan ook een soort proefduik doen, waarvoor je geen ervaring nodig hebt, maar ik ben erg overtuigd, dat dit niet mijn ding is. Hij begint voor Giel en Manon nog over een vierdaagse cursus en bij mij klinkt het meer als een verkoper, dan een bevlogen duikinstructeur.
Manon en Giel zijn ook niet overtuigd en gaan er eerst een nachtje over slapen. Bij ons aan het strand zit ook nog een Padi geregistreerde duikschool, dus wellicht daar even langs morgen.

Wij gaan nog een bakkie doen bij de Elephant, want die koffie was best oké. Misschien door het niets doen of door de warmte, maar we zijn gesloopt ‘s avonds en gaan dan ook weer op tijd richting de kamer. Harry wil nog even buiten zitten om lekker de zee te horen ruizen, dus we maken nog een kopje thee en ik schrijf nog wat aan de verslagen, want ik raak wat achter. Manon en Giel gaan lekker naar bed.
Morgen weer een zelfde dag, vermoed ik. Een beetje snorkelen, zonnen en eten......

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens