We beginnen al wat later wakker te worden. Ik schrik om 6:45 wakker en we gaan gelijk actie maken. Als we om 7:15 bij het ontbijt komen zijn ze nog volop aan het vullen. Wij dachten dat je vanaf 7:00 kon ontbijten, maar dat blijkt 7:30 te zijn. We kunnen al wel een bakje koffie nemen. Het ontbijt is hier prima. Wat zoetige broodjes, een toaster om brood te roosteren, veel verschillende cereals en ook havermout. Er liggen bananen, appels en sinaasappels en ook verse jus en cranberrysap.
Even uitchecken nog en dan het gas erop. Ik hoop dat Harry ook de zebra’s langs de weg nog kan zien. Gisteren zag ik ze staan tussen de koeien in het wijdse landschap. Eerst dacht ik dat ik ook gek geworden was in LA, maar het internet bevestigde, dat er inderdaad zebra’s te zien zijn. Helaas vanmorgen niet.
Het is een beetje miezerig weer, wat vochtige mist lijkt het. Harry is er nog steeds niet zeker van dat het goed gaat komen met de route. We komen eerst langs een plek, waar zeeolifanten liggen. Een groot deel ligt slapend op het strand en er zijn wat vechtende stellen in het water. Hun voorvinnen lijken wel handen. Ze krabben er mee of scheppen zand over hun lijf. Een grappig gezicht om te zien.
Dan maar weer verder. Het eerste deel is nog niet zo heel mooi en het is ook nog wat mistig, dus kan je soms het water helemaal niet zien. De Big Sur, zoals deze route heet is met heel veel mooie uitzichten en de weg loopt tussen de bergen en de zee in. We maken ook nog een tussenstop bij Pfeiffer Statepark, hier loop je in een paar minuten naar een prachtig strandje met een waterval. Bij de Statepark betaal je altijd entree. Hier moet je zelf $10 in een envelopje doen. Bijna niemand doet dat, maar wij doen wat in een envelop en leggen het afgescheurde deel, zoals het hoort op het dasboard. Het strandje is prachtig, maar de weg naar beneden is afgesloten, vanwege onderhoud, waardoor we gauw klaar zijn en weer verder rijden. Onderweg stoppen we af en toe om wat foto’s te maken. We komen langs wegwerkzaamheden, waarbij de ene rijstrook is afgesloten en alles met stoplichten wordt geregeld. Pas als we hier voorbij zijn, heeft Harry ook het vertrouwen dat het goedkomt.
Uiteindelijk komen we niet eens veel te vroeg aan in Monterey, waar we de walvistocht hebben geboekt. We volgen de route naar fishermanswarf en het ziet er allemaal gezellig uit. Veel eetgelegenheden, winkeltjes en aanbieders van walvistochten. We melden ons gelijk maar even bij het kantoor, waar wij geboekt hebben, J&M sportfishing. Ik krijg mijn bijbestelde pilletje tegen zeeziekte en we moeten over ongeveer 45 minuten terugkomen om te boarden. We gaan dus nog maar even wat eten. In deze omgeving moet ik wel fish en chips nemen. Harry heeft dit al twee dagen gegeten, dus gaat voor kip.
Met volle buik kunnen we aan boord. Als we wat rondlopen zien we al zeehonden drijven in de haven en Harry spot ook een zeeotter, die heerlijk ligt te dobberen.
We kunnen aan board en ik hoop maar dat ik niet misselijk wordt.
We zijn nog maar net op weg of we zien dolfijnen. Niet zo maar een paar, maar honderden. Niet overdreven. Je ziet ze overal boven water komen, gewoon bizar, zo veel.
Super leuk, maar we komen natuurlijk voor de walvissen. Al gauw zien we de eerste walvis ook. Best ver weg nog, maar als hij onderduikt heb ik een mooie shot van de staart. Met de gewone camera kan je lekker inzoomen natuurlijk. Zo komen we er nog een paar tegen. Op een gegeven moment 3 bij elkaar in de buurt. Ze spugen water en je ziet de bolle ruggen boven het water uitkomen. Na een paar keer duiken ze onder en komt hun staart boven het water uit. Wat een mooi gezicht is dat. Opeens springt er een met zijn kop omhoog het water uit. Het gaat zo snel en ik probeer nog snel een foto te maken, maar helaas. Ik heb het niet vast kunnen leggen. Het blijft indrukwekkend, maar we zijn schijnbaar zo verwend, dat we toch een beetje teleurgesteld zijn, dat we ze niet van dichterbij hebben kunnen zien.
We varen weer terug en de 3 uur durende tocht heb ik zeeziekloos volbracht. Op zich is alles prima geregeld bij deze mensen. Je kon voor het boarden gratis koffie en thee krijgen. Aan boord overigens ook. Tegen betaling ook snacks, frisdrank, bier en wijn. En bovenal was de boot niet overvol en had je altijd goed zicht op de walvissen, zonder dat er iemand in de weg of voor je stond.
We rekenen weer $10 parkeergeld af en gaan richting San Francisco. Harry gaat nu weer rijden en gelukkig maar, want de rit, die 2 uur zou duren, duurde uiteindelijk door de drukte op de weg ruim 3 uur. Net voor de zon helemaal onder is, komen we aan bij ons hotel, Hilton Garden inn. En aan de overkant zit voor straks een Dennys. We checken in en komen op de tweede verdieping terecht. Het hotel heeft 14 verdiepingen, maar wij doen het met uitzicht op de airco’s van de lobby en het restaurant onder ons. We zetten onze koffers op de kamer en ik voel me bijna net zo moe als op de dag van aankomst na de lange vlucht en dat terwijl ik onderweg in de auto nog in slaap ben gevallen. Je wordt rozig hè, van zo’n dagje op het water😜
Snel wat eten en douchen en naar bed. Bij Dennys staat de airco zo koud, dat we bijna zitten te klappertanden en blij zijn als we na het eten weer naar buiten kunnen.
Douchen en slapen, uitrusten voor een volle dag San Francisco!

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens