De wekker op 5:30 en ook boven horen we al wat gestommel. Mike maakt zijn belofte waar en gaat mee naar Schiphol. Kwart over 7 komen we aan op Schiphol en we willen eerst even bagage afgeven voor we een bakkie doen. We kunnen niet via de selfservice inchecken, dus worden verwezen naar de balie, waar we nog €50 per koffer moeten betalen. Daarna dan even naar de Starbucks om met Mike nog een afscheidskoffietje te doen.
Rond 8 uur willen we er dan wel door, want je weet nooit hoe druk het is. Een afscheidshug, waarbij ik het natuurlijk weer niet droog kan houden en dan gaat Mike de trein in en wij door de security. Het valt enorm mee en we zijn er zo doorheen. Ik klets nog wat met collega’s die ik her en der tegenkom en we eten nog een broodje.
Om 10 uur zitten we aan boord en zijn we klaar om te vertrekken met Delta. De officiële vertrektijd is echter 10:20. na nog even bij de gate te hebben gestaan zijn we ook nog ruim 15 minuten aan het taxiën. Nou daar gaan we dan met 10 uur vliegen voor de boeg voor onze eerste stop in Salt Lake City.
Bij de raamkant zitten twee stoelen naast elkaar, dus we hebben in ieder geval niemand naast ons. Ik kijk twee films en Harry 3, we krijgen 3x wat te eten en dan komen we uiteindelijk toch aan.
De rij bij de paspoort controle lijkt niet zo lang, er zit alleen maar 1 mannetje voor buitenlandse paspoorten, dus het schiet evengoed niet op. Even later worden er mensen uit de rij gehaald, die al eerder op hetzelfde Esta hebben gereisd en dat hebben wij natuurlijk in februari naar Florida gedaan. We mogen op de machines vingers scannen en een foto maken, maar uiteindelijk moeten we nog een rij in en zijn we er maar een klein stukje mee opgeschoten. Na deze formaliteiten halen we de koffers op, om deze even later weer op de volgende band te leggen. Dan weer door security, waar maar 1 detectiepoortje staat voor alle transfer passagiers. We hebben 2 uur overstaptijd, maar omdat de luchthaven klein is, lukt dat prima. Op naar de laatste 1,5 uur naar San Diego.
Als we er zijn, staan we zo buiten. We moeten met een bus naar de autoverhuurbedrijven om daar bij Alamo onze auto op te halen. Uiteraard proberen ze ons weer een grotere auto aan te smeren en een extra verzekering, maar wij hebben dit keer juist gekozen voor een kleinere auto en dan met een extra bestuurder. Uiteindelijk is het allemaal al duur genoeg. We rijden even later met een grijze Nissan sentra de garage uit.
Het hotel ligt op 6 km vanaf de luchthaven, dus we hoeven niet zo lang te rijden. Toch knap hoe Harry met een vreemde auto in een vreemde omgeving altijd zo wegrijdt.
We komen bij ons eerste hotel Kings Inn en krijgen kamer 130 toegewezen. Een prima kamer met alles wat je nodig hebt. Wel weer een kamer met tapijt op de vloer. Ik vind dat toch altijd een beetje ranzig, maar ja, je ziet dat erg vaak in Amerika.
Ik ben behoorlijk gesloopt. We zijn ondertussen vanaf 5:30 op en het is omgerekend Nederlandse tijd nu 02:00 ‘s nachts. We besluiten in het restaurant vlak naast het hotel wat te eten. Als we klaar zijn is het 18:30 lokale tijd. Om in het juiste ritme te komen is dat nog wel wat vroeg om te gaan slapen. Old Town ligt hier vlakbij, dus we besluiten daar toch nog maar heen te gaan. Als we een parkeerterrein oprijden staat er dat we $7 moeten betalen. We rijden een stukje verder en daar is een gratis parkeerplaats voor de bezoerers van dit statepark, want dat blijkt Old Town te zijn. Het is een soort dorpje met allemaal oude huisjes en gebouwen. Leuk opgezet en het allerrijkste was, dat ze er een Cold Stone hadden. Onze favoriete ijswinkel. We genieten even van ons heerlijke ijs en lopen dan langzaam terug naar de auto.
Het is mooi geweest. Het is inmiddels 20:00 uur geweest en we zijn behoorlijk gesloopt.
Morgen een heerlijk dagje in San Diego.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens