Vandaag geven ze weer wat minder weer af, dus gisteren hebben we besloten vandaag naar Port Louis te gaan. De hoofdstad van Mauritius. Het is heerlijk om ‘s ochtends even buiten te zitten en de zon op te zien komen. Je ziet en hoort alleen de vogels. Rond een uurtje of 7 appen we dan Manon en Giel en die zijn meestal ook al wel zover. Als na het ontbijt het zonnetje nig schijnt besluiten we toch maar te gaan liggen. Het rare hier is, dat het lijkt of we helemaal niet verkleuren. Gisteren heb ik me maar 1 x ingesmeerd en hebben we bijna de hele dag zon gehad. Toch ben ik niet verbrand. We lijken ook niet echt bruin te worden. Heel apart. Als rond 8:30 de zon toch verdwijnt gaan we richting de bus. Bij de receptie zeiden ze dat we moesten overstappen in Grand Baie, maar als de bus komt staat voorop al Port Louis en kunnen we lekker blijven zitten. Nou ja, dat lekker valt nog tegen. De conducteur praat graag en aangezien de bus nogal lawaai maakt schreeuwt hij tegen zijn collega. Ook als hij halverwege de bus zijn kaartjes staat te verkopen. Na een tijdje komt er controle en hier zijn het niet de passagiers, maar de conducteur die gecontroleerd wordt. Tijdens de bijna twee uur durende rit worden ook onze kaartjes nog 2 x gecontroleerd en dat allemaal voor €1,50 per persoon. Manon is vergeten haar band om te doen en heeft inmiddels van deze fijne busrit behoorlijk pijn in haar rug als we er eindelijk uit mogen. We besluiten daarom terug maar een taxi te nemen. We lopen door wat straatjes en het lijkt hier wel little India. Giel vindt het helemaal niks en wij hebben geluk, dat we voor de meiden een souveniertje vinden, dat wel aardig is. Manon helaas niet. We eten wat bij een McDonalds als het enorm begint te regenen. Gelukkig maar voor even, want als we klaar zijn is het al weer droog en gaan we op zoek naar Waterfont, waar een straatje is met parapluutjes erboven, wat er op foto’s erg leuk uitzag. Als we het vinden ziet het er inderdaad leuk uit en is dat ook het enige stukje wat er een beetje onderhouden en leuk uitziet. We maken wat foto’s en kijken nog wat rond. We besluiten dat het verder niet veel is in Port Louis en laten ons voor Mr1000 terugrijden door een tandeloze taxichauffeur. In plaats van 2 uur zijn we nu met 40 minuten terug en kunnen nog even naar het strand. Alleen wordt het al weer donker en komt er een behoorlijke bui aan. We gaan maar even een koffietje drinken in de lobby, waar we nauwelijks droog zitten. Giel wordt nog gewaarschuwd door een man dat zijn stoelpoot op scherp staat, dus eindigd hij op een trappetje wachtend op betere tijden. Het weer valt ons behoorlijk tegen, maar bij aankomst zagen we al dat het eiland enorm groen is. Dit kan natuurlijk alleen maar als er voldoende regen valt. Dan maar weer douchen en eten. Wat moet je anders. Na het eten weer een koffietje, maar de obers begrijpen er niks van dat we geen alcohol nemen. Harry en ik laten ons dan maar verrassen met wat lekkers en Manon legt uit dat ze vanwege medicatie geen alcohol mag, maar wel een pinacolada zonder alcohol wil. Hij blijft aandringen bij Giel, maar ja, die neemt echt niet. Als hij terugkomt heeft hij een cognacglas bij zich voor Giel. Hierin zit lokaal gestookte rum. Hij zegt dat je dit dagelijks moet drinken en dat je dan 20 jaar langer zal leven. Een mooie vervanger voor Harry zijn rode wijn tijdens het koken dus. Giel nipt wat, maar uiteindelijk drinkt Harry het op. De muziek is weer niks, dus we gaan weer lekker op tijd slapen. Hopen op een zonnige dag morgen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens