Vandaag staat een bbq op het eilandje op de planning. Je kan reserveren om te lunchen op het eilandje tegenover het hotel. Het is een klein eilandje, waar ook wat bedjes staan en waar je dus tussen de middag kan bbq-en. Manon gaat redelijk met haar medicijnen. Met een handje vol pillen vertrekt ze iedere keer naar het restaurant. Naast mijn dagelijkse q10 en magnesium, neem ik nu ook nog een Rizatriptan, want mijn migraine is niet helemaal weg. Twee handjes vol pillen dit keer. De jongens gaan eerst nog snorkelen voor we gaan bbq- en op het eiland. De boot zal op tijd weer terug zijn. Het weer blijft een beetje wisselvallig, maar vandaag is een redelijk mooie dag. Als de mannen terugkomen lopen we naar de steiger en stappen op de “boot” om over te varen naar het eiland. Dit is een soort platform met aan elkaar gemaakte jerrycans en een motortje erachter. Hij vaart de hele dag heen en weer om mensen te brengen en te halen. Er is niet veel plek om te liggen op het eiland er staan maar zo’n 10 à 12 ligbedden en 2 hangmatten. Daarnaast een aantal picknick tafels voor de lunchgasten. Waar aan onze kant nog een steiger is, vaart hij hier gewoon het strand op. We stappen af en dit keer ga ik niet op mijn plaat gelukkig. Vanaf deze kant ziet alles er nog mooier uit. Het zand voelt ook lekkerder aan je voeten. Bij ons is het na 2 meter in het water te zijn bijna slijk. Nou ja bijna.....
We maken wat mooie foto’s. Zelfs Manon klimt met haar zere rug in de hangmat. We hadden opgegeven dat Manon vegetarisch was, dus zij kreeg een bord vol groente met een kaasachtige substantie. Op zich best te eten. Verder was het qua eten niet echt bijzonder, maar het idee was leuk en het plekje om te eten wel heel tropisch.
We lopen nog wat rond op het eilandje en wachten dan tot het vlot komt om ons terug te varen. We hebben vanmorgen gezien, dat een aantal mensen gingen lopen naar de overkant, maar je moet een heel klein stukje zwemmen en gezien we spullen bij ons hebben gaan we toch maar met het vlot terug. Giel gaat nog even kijken of er nog kokosijs is bij het restaurant, waar we normaal tussen de middag eten, maar helaas. Vandaag geen kokosijs. Er ontstaat een soort ritme van slapen, eten, liggen, eten, liggen, eten en weer slapen. We gaan weer naar de kamer om te douchen en vanaf 19:00 kunnen we weer eten, waarna we altijd een bakje koffie halen in de lobby. Er is in de avond vaak live muziek of een Afrikaanse groep, maar nooit echt van kwaliteit en aangezien we ook geen drinkers zijn verdwijnen we altijd rond 21:30 naar de kamer om lekker op tijd te gaan slapen. Dat is wel prima, want daarom liggen we vaak al vroeg op het strand. Omdat de zon al om 17:30 ondergaat zijn de dagen best kort en zou het zonde zijn om lang op bed te blijven liggen. Eigenlijk hebben we ongeveer hetzelfde ritme als thuis.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens