Om 5:45 de wekker na een nachtje slecht te hebben geslapen. Ik vind het bed echt dramatisch en heb spijt dat ik mijn eigen kussen niet heb meegenomen. Mijn nek voelt niet goed. Met symptomen van migraine, maar dan zonder de hoofdpijn gelukkig. We gaan onze Lunchbox halen in het restaurant en verbazen ons hoeveel mensen er al vroeg op zijn om op excursie te gaan. We worden met nog 4 anderen mooi op tijd opgehaald door Vic. Ondanks dat het zo vroeg is, vertelt Vic veel over Mauritius. Toeristme is toch wel de nummer 1 inkomstenbron hier al gauw gevolgd door het suikerriet. Ook vertelt hij dat educatie gratis is van kleuterschool tot universiteit en ook de gezondheidszorg is gratis. Als buitenlander kan je huizen kopen in speciale projecten en als je er 4 jaar woont, krijg je automatisch de nationaliteit van Mauritius. De huizenprijzen starten bij ongeveer €200.000. We rijden ongeveer een uur en komen dan aan bij de boot. 3 jonge jongens stellen zich voor en leggen uit wat de bedoeling is. Ze geven aan dat ze soms bijna geen dolfijnen zien en soms heel veel. Voor hen is het ook altijd weer een verrassing. Een Aziatisch stel sluit nog bij ons aan. We zijn nog maar amper gestart of we zien de eerste dolfijnen al voor onze boot. In de baai liggen nog zo’n 4 à 5 bootjes en overal zien we vinnen omhoog komen. Qua dolfijnen blijkt het een topdag te worden. We mogen het water in. Er worden flippers en snorkelsets uitgedeeld. De setjes worden naast de diesel bewaard, denk ik, want ze stinken enorm naar diesel. Een extra sterke neus is ook een bijverschijnsel van mijn migraine en het bevalt me dan ook niet echt. Ik ga de eerste keer nog mee, maar word geen vrienden met mijn snorkelsetje en zie dus geen dolfijnen onder water. De groep gaat weer aan boord en de volgende groep gaat. Er blijken niet zo veel mensen te willen, dus Harry gaat 4 x. Ik besluit, dat ik ze vanaf de boot ook prima zie en blijf aan boord. Er zijn er zo veel. Echt super gaaf. Harry zwemt midden in een groep en ik verwacht dat hij met zijn GoPro wel een mooi filmpje heeft kunnen maken. We varen iets verder naar een rif, waar we ook nog mogen snorkelen, maar van de 8 man, gaan er maar 3 het water in. Harry uiteraard wel en vindt het wel mooi, maar niet zo mooi als bij het hotel. De 3 gasten op de boot zijn nog erg jong. Ik schat degene aan het roer zo’n 17, maar wel een mond vol gouden tanden en vol tattoos. Daarnaast degene die meegaat als gids het water in, die rond de 20 zal zijn en nog een klein mannetje niet ouder dan 14, maar ook tattoos. Ze hadden in ieder geval veel lol met elkaar en inderling ook met de andere booteigenaren, die er allemaal een beetje hetzelfde uitzagen. Als we terugvaren zien we nog weer veel dolfijnen. Ze zijn wat kleiner dan de tuimelaar die wij kennen, maar al met al super leuk. Voortaan nemen we wel onze eigen maskers mee met dit soort excursies. Als we van de boot stappen, ga ik nog languit op mijn plaat. Tja, ik ben ook geen 18 meer he. Het is nog geen 10 uur en we hebben het idee er al een dag op te hebben zitten. Er zijn toiletten waar we even droge kleren aan kunnen doen en dan rijden we door naar het zuiden. We rijden een berg op en stoppen even bij een uitkijkpunt. Helaas zit het weer vandaag niet mee en is het behoorlijk bewolkt.
Dan komen we bij het National park, waar “the 7 coloured sand” en de grootste waterval is. Vic betaalt entree en we rijden binnen. Hij laat ons de planten van een koffieplantage zien en zelfs de bonen proeven. Het laagje om de bonen smaakt een beetje zoet. We stappen in en rijden door naar het zand. Als we uitstappen en door de ingang lopen, gaat het een beetje raar. Vic gooit de entreebiljetten door het loketje en gebaart ons door te lopen. Hij wordt zelf aangesproken door een security mannetje en blijkbaar tegengehouden, want hij komt niet naar binnen. We zessen kijken wat rond en maken wat foto’s dan besluiten we maar terug naar de parkeerplaats te gaan, waar Vic in de bus zit te wachten. Hij doet alsof er niks is gebeurd en we rijden door naar de waterval iets verderop. Deze is super hoog. Een man met een grote drone gaat er hoogstwaarschijnlijk prachtige beelden maken. Harry heeft het travelmapje van Mike zijn bedrijfje mee en zet deze ook overal op de foto. Als een stel Japanners worden we weer ingeladen voor de volgende stop. Nog een mooi vergezicht boven op de berg en daarna door naar een tempel. Twee grote beelden langs de weg bepalen het beeld en Vic vertelt vol trots over de pelgrimstocht, die hier jaarlijks wordt gehouden en aangezien hij zelf ook aanhanger is van het hindoeïsme weet hij er erg veel van. Hij voert wat brood aan de apen en bij de tempel zelf voert hij de vissen, waarna de katten in actie komen om deze vissen er uit te hengelen, zodat ze ook kunnen lunchen. Het gaat niet goed met mijn hoofdpijn en ik heb inmiddels een Rizatriptan genomen. In de tempel, waar we zonder schoenen ook naar binnen gaan, vertelt Vic volop over alle goden en rituelen. Ik word hier bijna gek van alle geuren en geluiden. Er hangen overal grote klokken, waar men mee belt, als men gaat bidden. Verder is er iemand die voorgaat in een gebed en hard zangerig voor een groep staat te bidden. Vic gaat steeds harder praten om overal bovenuit te komen en overal branden wierook stokjes in verschillende geuren. Mijn migraine komt in alle hevigheid door. Harry doet nog een ritueel met heilig water, maar ik wil eigenlijk alleen maar naar buiten. De tempel is ook niet zo mooi als we die kennen uit bijvoorbeeld Thailand. Dit lijkt wel een soort kantine met verschillende gebedsplekken. Het wordt in ieder geval volop gebruikt aan de klokken te horen. Vic vertelt dat je de klok moet luiden om de God te laten weten dat je gaat bidden. Nou, wij hebben alles gezien en worden weer ingeladen. Gelukkig zijn we bijna aan het eind van deze dag. We stoppen nog bij een krater. Uiteindelijk is Mauritius een vulkanisch eiland. Deze krater is niet meer dan een diep gat. Gewoon begroeid, want de vulkaan slaapt al duizende jaren. We stoppen langs de weg bij een souvenierwinkeltje en als de rest gaat shoppen neem ik nog een Rizatriptan en hoop dat ik het hotel haal zonder over te geven. Ik heb in ieder geval begrepen dat heel Mauritius zwarte stranden heeft en dat wij in het noorden het beste zitten. Hier staat ook 80%van de hotels. Ik begrijp steeds minder waarom Mauritius zo duur moet zijn. Eenmaal bij het hotel duik ik snel mijn bed in, terwijl Harry verslag uit gaat brengen bij Giel en Manon. Zij hebben goed weer gehad vandaag in tegenstelling tot ons. Terwijl je toch niet ver van elkaar af zit. Ik ga ook niet mee eten en hoop dat mijn migraine morgen over is.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens