Als we in de ochtend naar het terras van Giel en Manon lopen,nadat Harry had geappt, blijkt Manon weer een super slechte nacht te hebben gehad. Tegen vieren is ze zelfs naar de douche gestrompeld, waar Giel met de warme handdouche de pijn heeft geprobeerd te verzachten. Ze heeft nu weer tramadol ingenomen, omdat de medicatie van hier niet helpt. Van de tramadol wordt ze alleen weer heel misselijk, maar op dit moment verkiest ze dat boven de vreselijke rugpijn en gelukkig heeft ze daar op dit moment nig geen last van. Ze gaat wel mee ontbijten, maar uiteraard wordt het shoppen niks. Harry en ik gaan dus samen richting Grand Baie. Je kan met een bus en we halen de vertrektijden op bij de receptie. De bus gaat om 9:25 en anders om 10:30, maar 9:25 gaan we wel halen. Bij de uitgang moeten we rechtsaf en de halte zit aan de overkant. Ook zei ze nog iets met 15 minuten. Dat zal wel de speling in vertrektijd zijn. Met een fles water en insmeer gaan we op pad, nadat Harry nog even stress had, omdat hij zijn pasjes nergens kon vinden.
We lopen ongeveer een kwartier, dus misschien had ze het hier wel over bij de receptie. We worden steed lastig gevallen door taxi’s. Een blijft zelfs een poos naast ons rijden en vragen stellen met zijn raampje open. Pffff super irritant, maar ja, ook zij moeten hun geld verdienen. Na een kwartiertje zien we nog niks maar Harry vraagt het even op de hoek bij de supermarkt en die wijst ons de bushalte aan de overkant. We stonden eerst verkeerd en hadden al een bus langs zien komen, maar na een paar minuten komt er toch nog één. We stappen in en er zit een conducteur aan boord, die bij je komt om een kaartje te verkopen. Voor 30 Mr per persoon kunnen we naar Grand Baie, dat is ongeveer €1,50
We weten uiteraard niet waar we er uit moeten en als we denken dat we er zijn, vragen we het even aan de conducteur. Hij gebaart dat we er uit kunnen. Inmiddels moeten we wel zo’n 2 haltes teruglopen, maar dat is niet zo ver gelukkig. Grand Baie stelt alleen niet zoveel voor. Misschien dat het ‘s avonds iets levendiger is, maar dan nog...we lopen een keer of wat heen en weer. Vanuit de bus zagen we een winkelcentrum, maar als we naar binnengaan is het niet groot en zijn de ruimtes op de tweede verdieping al helemaal niet verhuurd en op de eerste verdieping een paar. Al met al stelt dat dus ook niks voor. Er zit wel een winkel met leuke bikini’s, maar laat ik die nou net genoeg hebben. We lopen nog een souvenir winkeltje in, omdat ik graag een Dodo wil halen voor op mijn vaders graf. Op nieuwe plekken neem ik nog altijd een klein souveniertje voor hem mee. Na 3 x op en neer lopen, hebben we het wel gezien, maar volgens de rijtabel, die we van het hotel hebben meegekregen komt de bus pas over 55 minuten. Net als we twijfelen om dan een taxi te nemen, zie ik een bus met voorop 95 St. Antoine. We trekken en sprintje en zitten mooi aan boord op weg terug naar het hotel. In de bus, waarvan niemand wist dat die ging komen.
Mooi op tijd om nog te lunchen met Giel en Manon. In de middag zien we de donkere wolken aankomen, dit was gisteren ook al zo. Het blijft droog, maar de zon krijgen we niet meer te zien. We sturen nog een leuke foto van de mannen naar Mike en Mandy en gaan maar terug naar de kamer. Na het douchen appt Manon dat ze een stukje gaan lopen. Dat voelt op zich het fijnste, zolang ze geen trapjes op of af hoeft. We hobbelen wat rond bij de receptie tot het tijd is om te eten. Na het eten een bakje koffie in de lobby en dan taaien we af naar de kamer. Hopend op een fijn nachtje voor Manon

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens