Het is weer zo ver. Even lekkker een zonnetje opzoeken in ons zo vertrouwde Florida om de winter hier wat beter door te komen. Het is inmiddels de 11e keer dat we naar Florida gaan en nog steeds staan er dingen op ons lijstje waar we nog heen willen. We vliegen met Delta via Detroit naar Orlando. Het wekkertje op 5:30 en Mike die beloofd met ons mee naar Schiphol te gaan en daarna door naar school voor een examen. We geven onze bagage af en ontbijten nog even met z’n drietjes. Daarna afscheid wat altijd zwaar valt en waarbij ik het nooit droog hou. Dan maar gauw door de security en paspoort controle. Het is inmiddels kwart over 8 en we lopen nog maar wat heen en weer in de lounges en drinken nog een bakkie koffie.
10 minuten later dan gepland hangen we in de lucht. 8:05 geeft het scherm aan als tijd tot bestemming. Pfff best weer lang en dan moeten we nog door van Detroit naar Orlando. Op Detroit hebben we iets van 1,5 uur. Hopelijk is dat voldoende met al die formaliteiten aldaar. Deze kist heeft weer heel wat vlieguren net als de crew trouwens. De vulling in de stoelen is zijn veerkracht al jaren geleden verloren en al gauw hebben we een houten kont. Met wat afleiding van eten en drinken maken we de 8 uurtjes vol. Eenmaal in Detroit staan er machines voor mensen met een ESTA. Deze hadden we vorig jaar in Atlanta al gebruikt en het gaat zoveel sneller. Alleen door mijn nieuwe paspoort heb ik ook weer een nieuw ESTA formulier moeten aanvragen en moest ik dus wel weer extra vingerafdrukken en een foto laten maken. Hij vroeg ook erg veel en wilde onze retourticket zien. Hij vroeg waar we heen gingen in Florida en of we nog andere staten dan Florida gingen bezoeken. Ook vroeg hij hoeveel contant geld we meehadden. Toen Harry zei 7 dollar moest hij wel lachen. Die 7 dollar zijn van de vorige keer en eenmaal aangekomen pinnen we wel dollars. We mochten eindelijk door. Even de koffers ophalen om ze 2 minuten later weer af te geven. Wederom door de securitycheck en weer door naar de volgende gate. Een jaar of 5 geleden hebben we hier ook een overstap gemaakt en Detroit is wel een mooie, schone en overzichtelijke luchthaven. Maar toch gaan we lekker door naar Orlando nu.
Ruim 2 uur later staan we weer op de grond. Omdat we alle checks in Detroit hebben gehad lopen we hier zo door naar de bagage. Nog even de auto oppikken en dan zo’n 40 minuutjes rijden. We wilden een upgrade qua auto en dan een mooie deal met een extra bestuurder, maar uiteindelijk moesten we $150 betalen voor een extra bestuurder. Aangezien we niet extreem veel van plan zijn te rijden, hebben we dat toch niet gedaan. De upgrade naar een SUV wel. De keus was niet zo heel groot, maar ik zag verderop een Ford Edge. Deze hebben we eerder gehad en is een heerlijke auto, die in Nederland €76.000 kost. Het was niet helemaal duidelijk of we deze mochten kiezen, maar we zijn er uiteindelijk wel mee naar buiten gereden. Balen dat ik nu niet mag rijden. Onderweg eten we nog wat bij Cracker Barrel. Eigenlijk heb ik ondertussen meer slaap dan honger. Bij Cracker Barrel zijn de porties niet Amerikaans groot, dus dat komt goed uit.
Ons hotel ligt er vlak bij en het is erg druk met inchecken. Als we eindelijk aan de beurt zijn, is de receptionist zo blij en vriendelijk. Hij ziet Harry zijn Nederlandse rijbewijs en spreekt een paar woordjes Nederlands. Zijn grootouders kwamen uit Nederland, vandaar. We krijgen onze kamer en deze ligt aan de voorkant. De drukke West Irlo Brandson Memorial Highway loopt hier voor langs en daar hebben we inderdaad veel geluidsoverlast van. Om 3:00 uur ben ik klaarwakker. Nog even het juiste ritme zien te vinden.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens