Na een heerlijk nachtje slapen gingen we rond 7:30 naar het ontbijt. Wederom 4 schalen, maar nu met noodles, worstjes, aardappelen en omelet. Tevens een rooster om wat brood te roosteren en daar spot Harry de Kaya boter, die we in Singapore hebben leren kennen. Niet met een half rauw ei dit keer. Verder thee en koffie, de plakjes bananencake en sinasappelpartjes met fruitvliegjes. Maar ja, als je een stukje pakt, vliegen die toch weg. We roosteren twee broodjes en pakken thee ,mijn maag kan nog geen koffie aan en Harry heeft proefondervindelijk vastgesteld, dat de koffie ook niet te drinken is, dus ook Harry neemt thee. De plastic campingborden en het bestek ruimen we zelf in grote afwasteilen. We trekken onze wandelschoenen aan en zijn er klaar voor. We zitten nog maar net bij de receptie voor, wanneer we al worden gevraagd om mee te gaan naar de rivier. Het water is behoorlijk gestegen en om het drijvende restaurant op te komen moeten we inmiddels door het water lopen. De loopplanken staan deels onder water. We wachten nog even op twee Argentijnse meiden, die ook mee gaan en dan stappen we op de boot. Nu wat verder, maar werderom naar de overkant, want daar is het regenwoud. We lopen meteen behoorlijk wat trappen op en met deze benauwde warmte, vind ik dat maar niks. Gelukkig heeft onze gids een beetje dezelfde conditie en stopt steeds om iets te vertellen als hij moet rusten. Ook één van de Argentijnse meiden heeft het zwaar. Harry daarentegen wandelt als een jonge god en lijkt nergens last van te hebben. We doen eerst de Canopywalk, omdat deze op vrijdag om 12:00 uur dicht gaat. Het is een soort touwbrug van boom naar boom, erg hoog boven de grond. Het is alleen wel erg druk en lawaaierig en valt daarom een beetje tegen. Eenmaal terug bij de gids gaat de klim helaas nog een heel eind door. Omdat ook hij regelmatig op adem moet komen, vertelt hij veel over de begroeiing en verschillende planten en hoe de "circle of live" werkt in het regenwoud. We worden beloond met een super uitzicht over het regenwoud. Waar de weg omhoog nog via een soort trappenstelsel ging, pakt onze gids de weg naar beneden een stuk offroad. Dan valt pas extra op hoe stijl deze berg is. Best spannend ook, want door de regen van gisteravond zijn sommige stukjes behoorlijk glad. We pakken na een stukje toch weer het pad en lopen terug maar de boot om terug te varen naar het drijvende restaurant, waar we lunch geserveerd krijgen. Het smaakt beter dan het eten van gisteren, maar na deze wandeling had ik alles gegeten. We worden weer even naar boven gebracht om over 1,5 uur weer te worden opgehaald voor Rapid Shooting en een bezoekje aan een dorpje, waar de mensen nog volledig leven vanuit het regenwoud. Bij ons op de laadbak komt een groep Maleisische mensen en ze raken gelijk met ons aan de praat. De vrouw blijkt een zus te hebben in Amsterdam, want zij is getrouwd met een Nederlander. Het zijn gezellige mensen, maar zij verdwijnen met een andere boot. Rapid Shooting is niets anders dan met de boot snel tegen de stroom op varen en als de gids voorop ook nog gaat wiebelen, wordt je zeiknat. De omgeving is echt prachtig. Een regenwoud ziet er toch weer heel anders uit, dan een jungle. Het is erg dicht, groot, groen en overweldigend. Echt weer een bijzondere ervaring rijker. Het dorpje bestaat uit tijdelijk gebouwde hutjes van palmbladeren. In tegenstelling tot wat we eerder zagen in Tanzania hebben deze mensen wel gewoon kleding. Ze leven echter volledig van de natuur, inclusief de jacht. We krijgen te zien hoe ze vuur maken en hoe en waar ze mee jagen. Ze hebben een soort blaaspijp van bamboe. Hiermee schieten ze pijltjes af, waar gif aan zit. Dit gif maken ze ook weer zelf van een plant uit de natuur. Ook wij mogen even blazen en het is verbazingwekkend makkelijk om iets te raken. Wij schieten op een knuffel en ook nog zonder gif er aan, dus dat liep goed af. Onze gids vertelt veel over de gebruiken van deze groep mensen. Er zijn nog veel kleine groepen die verspreid zo leven in het regenwoud. Hij vertelt ook dat tabak het belangrijkste voor de mensen is en soms kinderen van een jaar of 9 al roken. Er is een soort ruilhandel ontstaan tussen deze mensen en de omliggende wereld. Zij laten toeristen wat zien en daarvoor krijgen ze geld en/of tabak. Geld zorgt ervoor, dat ze niet dagelijks hoeven te jagen en daarmee willen ze voorkomen, dat sommige diersoorten uitsterven in dit regenwoud. Dat is wel hetzelfde uitgangspunt als in Tanzania. Onze vuurmaker laat weten, dat hij 9 kinderen heeften lacht daarbij trots zijn ene tand bloot. Ik schat hem rond mijn leeftijd. Ze lijken het meest op de Papoea. Als Harry vraagt, hoe oud ze gemiddeld worden, zegt de gids 70, maar ik denk dat hij de vraag niet helemaal heeft begrepen. Wederom een bijzondere ontmoeting. We varen weer terug en worden weer zeiknat. We besluiten daarom terug te lopen naar boven, naar het resort. Ik heb enorme zin in lekkere koffie, maar dat is hier helaas niet te vinden. We gaan maar even douchen en hangen onze zeiknatte kleding buiten, want morgen gaan we weer door en is het wel lekker als het droog is. Door het vochtige klimaat schiet dat niet echt op hier. Als we daarna nog wat rondlopen over het terrein komen we bij de dipping pool. Er zit een groep mensen lekker te eten en te drinken, maar wij hebben daar niet veel aandacht voor. Als we weglopen roept de man van vanmiddag ons voor een Amsterdams biertje. Onze Maleisische vrienden drinken Heineken bier. Grappig, maar wij geven beleefd aan, dat we geen bierdrinkers zijn. Hopelijk zijn we hiermee niet erg onbeleefd. Dan maar eten. Vanavond zit er in ieder geval smaak aan. Wederom droge rijst, iets met kousenband en vis, kipstukjes en groente. De groente bestaat hier voornamelijk uit kool en paksoi. Wel weer bananencake en watermeloen. Op zich prima. In de boom naast ons zit een beest wat wij niet kennen. Het zit een beetje tussen een luiaard en een grote vleermuis in. Na het eten gaan we nog maar even voor bij de receptie zitten. Daar is een soort supermarktje, waar je drinken en snaai kan halen en daarvoor staan wat tafeltjes. Snickers, Pringles van alles kan je hier krijgen, maar wij kunnen ons beheersen. Er is een enorme groep, die vanavond de nightwalk gaat doen. Het lijkt een school. Naast deze grote groep waren er ook nog de "reguliere" nightwalkers. Het is dit weekend een lang weekend voor Maleisiër een lang weekend dit werkend, dus veel luidruchtige, maar gezellige groepen zijn er overal. Wij hadden gelijk een soort van entertainment om te zien, hoe dit alles in goede banen werd geleid. Maleisiers maken zich niet druk, dat was wel duidelijk en uiteindelijk is iedereen toch gewoon bij de rivier aangekomen. Konden wij maar zo relaxt zijn. We wachten niet op de terugkomst, want wij worden morgen weer om 8 uur opgehaald. Op weg naar een nieuw avontuur op de Perhentian Islands

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens