Oké, ons laatste dagje hierbij aangebroken. Wij zijn niet zo'n enorme fan van Miami en besluiten dan ook naar Fort Lauderdale te gaan. Bij dit hotel zit een "ontbijt" inbegrepen, dus dat hebben al gedaan. Wel lekkere koffie trouwens en dat is ook wat waard. Wat vers fruit gaat er ook altijd wel in. Op naar Fort Lauderdale dan maar. Eerst een wandeling over de Riverwalk. Een wandelroute naast de rivier, zoals de naam al verraad. Hier staan mega grote houten strandstoelen, die je in meerdere badplaatsen in Florida tegenkomt. Als Harry een fito maakt van mij in zo'n stoel komt er een vrouw met een blinde man aankopen en vraagt of we een foto van ons samen willen. Altijd leuk natuurlijk. De man wordt even geparkeerd en ze zet ons samen op de foto. Ze vraagt waar we vandaan komen en verteld dat ze in augustus ook naar Europa komt en o.a. naar Nederland. Ze wonen zelf in Fort Lauderdale en ik vraag of ze veranderingen merken onder Trump, maar het lijkt toch een gevoelig onderwerp onder de Amerikanen en niemand laat zich er ongeremd over uit. Ze geeft wel aan dat er veel gebouwd en ontwikkeld wordt, maar verder is ze geen voorstander blijkt uit haar gezichtsuitdrukking. We lopen weer verder en zij lopen iets voor ons uit. Als ze ergens bij een oversteek moeten wachten halen we ze weer in en begint ze wederom een gesprek met ons. We lopen richting Olas Boulevard en ze stelt voor daar nog een foto van ons samen te maken. Wat kletsend lopen we de boulevard op en na twee foto's nemen we voorgoed afscheid. We lopen de boulevard op en neer en via de Riverwalk weer terug naar de parkeergarage. We hebben tot 13:30 betaald, terwijl het pas 11:30 is en bieden iemand onze ticket nog aan. De tickets is helaas positie gebonden en haar ouders zijn er al vandoor met de autosleutels, dus ze kan de auto niet meer verzetten. Zonde, maar wij vertrekken richting strand. Hier betalen we opnieuw voor parkeren. Voor we ons op het strand installeren, gaan we eerst maar even lunchen aan de boulevard met uitzicht op het langgerekte strand van Fort Lauderdale. Voor mij Fish and chips en voor Harry een wrap met kip. Prima en voldoende om de middag aan het strand mee door te komen. Ook hier staat nog zo'n grote stoel en met het strandvop de achtergrond kunnen we het niet laten ook gier nog wat foto's te maken. Onze lamzakken zijn weer mee en het super grote strandlaken. Veel insmeren en vaak even afkoelen, want het is vandaag 34 graden. Heerlijk met wat zeewind. Als we ons hebben geïnstalleerd merken we pas dat we van dat kilometers lange strand precies voor een hotel in aanbouw liggen met bijbehorende geluiden. Maar ach, we liggen goed en nemen de geluiden voor lief. Er zijn bijna geen golven en het water is weer super helder. We zien echter geen vissen. Na een uurtje of 4 besluiten we onze laatste duik te nemen. Het voelt wel een beetje zielig, kan ik je vertellen. We gaan maar een stuk langs het strand lopen on te drogen, want kleedruimtes of iets dergelijks zijn hier niet. Alleen wat douches on he af te spoelen. We halen wat bij Starbucks en lopen dan weer terug. We zien dan nog wel wat vis in een golf, maar niet noemenswaardig. Nog niet geheel droog gaan we dan toch maar naar de auto om te voorkomen dat weer alles dicht is. We rijden naar de Bayside. Dit zit aan de haven en bestaat uit winkeltjes, restaurants, barretjes en ander vertier. Ook hier speelt altijd live muziek weten we van de vorige keren. We vinden een parkeerterrein, waar we voor 7 dollar de rest van de dag kunnen staan. We lopen langs de winkeltjes als Harry weer last krijgt van zijn lenzen. Dit speelt al weer de hele vakantie, dus de spullen om ze uit te doen zijn mee. Wel in de auto, dus lopen we even heen en weet. Goed voor de verbranding na zo'n luie dag op het strand, zeg maar. Eenmaal terug besluiten we op onze laatste avond bij het Hardrock Café te gaan eten. Ze hebben een terras aan het water, dis een mooi plekje. Bij binnenkomst krijgen we weer twee gitaren in onze handen geduwd voor een foto, die we toch niet gaan nemen. De plek is prachtig, maar naast ons zit er baby, die niet meer zo vrolijk is. Als onze ober ons drinken neerzet, vraagt hij on een paar minuten voor hij onze bestelling gaat opnemen. Hij zegt, dat hij even de rekening gaat opmaken voor het stel achter ons. Schijnbaar is hij het baby gedoe behoorlijk zat. Als hij de rekening op tafel legt, blijken ze nog dessert te willen bestellen. Iets waar hij geen rekening mee had gehouden en zijn gezicht sprak boekdelen. Als hij weer hij ons komt, excuseert hij zich en zegt dat hij zijn best heeft gedaan. We nenem geen voorgerecht, omdat we nu eens voor een dessert willen gaan. Harry zit best vol, dus nemen we samen een Apple cobbler. Warme kruimel appeltaart met een bolletje vanille ijs. Heerlijk, maar ik krijg ineens zo'n enorme kramp, dat we maar gauw afrekenen en gaan. Een koffietje lijkt me nu ook niet zo'n goed plan en de band van vanavond is niet zo heel goed. Wel zijn mijn vrienden er weer. Rond de band hangen meestal de daklozen, die ook wel het één en ander gebruiken. Triest, maar ook wel weer vermakelijk om te zien. De vorige keer was er één aan het drummen op de afvalbak en vanavond probeert er één de mensen op de dansvloer te krijgen. Misschien is hij juist de oorzaak van de lege dansvloer want boven staan wel wat stelletjes te dansen. Wij vertrekken langzaam naar het hotel terug. We moeten nog inpakken en ik heb behoorlijk buikpijn. Wellicht ben ik niet zo geschikt voor zulke warme dagen. Even het plakzand van ons afdouchen, inpakken en naar bed. Morgen weer richting huis. Het was kort, maar evengoed weer een kadootje en we beseffen maar al te goed, hoe goed we het hebben, dat we dit weer hebben kunnen doen. Mike heeft braaf gereageerd op de appjes en we hebben zelfs 2 keer met hem gebeld. Altijd fijn om te horen dat daar ook alles goed gaat. Met een dubbel gevoel vallen we dan ook in slaap.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens