Heerlijk rustig nachtje gehad. Ondanks dat alle kamers verhuurd zijn, hebben we niemand gehoord. Dat is wel eens anders in Amerika. Soms lijken de muren van karton. Het enige nadeel van deze kamer is de douche, die is zó klein, dat als je bukt je met je kont al tegen één van de muren zit. De tweede verdieping heeft zes kamers, maar alleen voor de middelste twee, zit een verbreed balkon met gezellige zitjes. Deze zijn voor algemeen gebruik, dus het kan gebeuren dat er anderen recht voor je raam zitten. Op zich vonden wij dat niet zo storend. Vanaf het zitje kijk je tussen de huizen aan de overkant door en heb je zicht op het strand.
Vandaag gaan we naar het strand in Lovers Key, een state park 5 minuten rijden hier vandaan. We zijn vroeg wakker en lopen om 7:15 al richting de Munchbox voor ontbijt. Het ziet er nog donker uit en het blijkt dat hij pas om 8:00 uur open gaat. Dan nog maar een korte strandwandeling. Het verbaast ons hoeveel mensen er al op het strand lopen. Hardlopers, wandelaars en veel schelpenzoekers. Om 8:00 uur zijn we terug bij de Munchbox. We gaan voor de special voor 3,99. We weten nog van vorig jaar, dat je voor een paar cent een extra ei kan bijbestellen, gebakken op de manier, die je wenst. 2 Amerikaanse pancakes, 2 strookjes bacon en 2 eitjes. Natuurlijk met koffie. Mijn Sunny-side-up eitjes zijn nog wel erg snotterig, maar ja, na onze sopeieren in Singapore draai ik nergens mijn hand voor om. Koffie wordt in een rap tempo aangevuld en uiteindelijk rekenen we met fooi 16 dollar af.
We lopen terug naar ons motel, pakken de strandspullen en rijden richting Lovers Key. Bij de ingang rekenen we 8 dollar af. Ze vraagt of we voor het eerst zijn en als we dit beamen krijgen we ook nog een foldertje van het park mee. Omdat het nog vroeg is besluiten we eerst te gaan wandelen. In het begin komen we langs een vlindertuin, die me erg bekend voorkomt. We vragen ons af, waar nog meer zo'n tuin was. Onderweg komen we meer bekende punten tegen en blijkt dat we hier vorig jaar januari ook gelopen hebben. Of we worden een beetje oud en vergeetachtig of we reizen te vaak. De trail loopt voornamelijk langs water en halverwege wijst een vrouw ons op een groep manatees iets verderop in het water. Je ziet af en toe inderdaad een kop boven water komen of een rug. Super leuk weer. De trail is iets meer dan een uur en als we terug bij de auto zijn pakken we onze strandspullen. Harry heeft twee lamzakken meegenomen en dat is het beste plan tot nu toe. Deze vul je gewoon met wind, rol je een stukje op en dan heb je een heerlijk ligbedje. De zak waar hij inzat vul je met zand en daar maak je de lamzak aan vast, zodat hij niet wegwaait. Er is nog steeds veel wind, waardoor de rode vlag hangt. Het water in wordt ten zeerste afgeraden en er is dan ook niemand in het water. We hebben flesjes water mee en twee blikjes noten. Het wordt een heerlijke relaxdag. Wel jammer dat we de zee niet in kunnen. Al is Harry tot twee keer toe tot zijn middel erin gegaan. De temperatuur van het water is heerlijk. Om een uurtje of 4 ben ik de wind en al het bijbehorende zand helemaal zat. Harry ligt echter nog heerlijk te relaxen. Maar ik heb ondertussen overal zand, waar ik het niet wil hebben. We gaan richting motel om te douchen. Wederom lopen we richting de pier om iets te gaan eten. We hebben de lunch overgeslagen vandaag. We gaan eten bij Yucatan, welke we nog kennen van vorig jaar (die dan weer wel). Nachos vooraf en allebei spareribs. Ondanks dat ze op veel plekken tegenwoordig normale hoeveelheden serveren, zijn hier de porties nog Amerikaans. We krijgen het geen van beiden op, ondanks dat de spareribs super lekker waren. Na het eten halen we de houten boei, zodat we dat niet meer kunnen vergeten. We drinken nog een koffietje bij Kilwin's en luisteren vanaf dat terras naar de band die live speelt op het plein. Elke vrijdag en zaterdag van 17:00-22:00 is dat. Na de koffie lopen we weer ruim een uur terug naar ons motel een prachtige zonsondergang achterlatend.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens