Het ontbijt hier is prima. Er staat zelfs een machine waar je met 1 druk op de knop, pannenkoekjes klaarmaakt. Ik neem ze heerlijk met honing en walnoten erop. Zelf wafels maken kom je in heel veel hotels tegen, maar deze machine hadden we nog niet eerder gezien. Na een heerlijk ontbijt vertrekken we nogmaals richting de Whitney plantage. We kunnen nog aansluiten bij de tour van 10 uur. Eerst lopen we een kerkje binnen, waar al wat beelden staan en we een film te zien krijgen over slavernij en wat verhalen horen van slaven.
Daarna lopen we vooral buiten en de temperatuur valt toch nog wat tegen. Onze gids verteld uitgebreid over het leven van de slaven. Op herdenkingsmuren staan namen en korte verhalen. Erg indrukwekkend, maar het meest indrukwekkend vind ik, dat Amerika dit verhaal niet op scholen verteld en als een soort van niet gebeurd beschouwt. We zien de hutten, waar de slaven verbleven en ook een plek waar ze gevangen werden gehouden. Daarna mogen we ook het plantagehuis van binnen bekijken. Al met al een indrukwekkende tour. Na de rondleiding mag je zelf ook nog vrij rondlopen op het terrein. Wij besluiten nog even naar 3 gedenktekens te gaan. De eerste is een soort grote ronde steen, wat de slaven symboliseert, die verkozen om zich, geboeid de oceaan in te storten. Alles beter dan het slavenbestaan, moeten zij gedacht hebben. De tweede is een beeld van iemand, waarvan de ketenen rond de polsen los zijn en met de handen naar de hemel reikt. Dit symboliseert het einde van de slavernij. En daarnaast ook nog 50 hoofden op stokken. Dit is naar waarheid gemaakt. Na een opstand werden de opgepakte slaven onthoofd en als waarschuwing voor de rest op stokken geplaatst. Luguber verhaal, maar blijkbaar ging men zo met mensen om. Ook staat er een monument voor alle omgekomen kinderen. Erg confronterend als je alle leeftijden op de muur ziet staan. Zij kwamen om door ziekte, ondervoeding of gebrek aan zorg. Tijd om deze plek te verlaten met veel stof tot nadenken.
We gaan weer richting New Orleans. Eerst even onderweg een heerlijk ijsje scoren bij Cold Stone. Wij zijn zo'n fan van dit ijs, dat we tegenwoordig altijd kijken of er één in de buurt zit. Daarna door de stad in. Waar we gisteren waren was het zo gezellig, dat we besluiten weer hier naartoe te gaan. Tevens hadden we een foto van een shirt naar Mike gestuurd, die we hadden gezien in zijn favoriete winkel, American Eagle Outfitters. Inmiddels had hij zijn goedkeuring gegeven, dus moesten we sowieso terug naar het winkelcentrum " Riverwalk". Laten ze daar nou ook die kekkere beignets hebben. We doen het gewoon nog een keer. We lopen weer gezellig wat rond en zijn allebei tot de conclusie gekomen, dat we een beetje verliefd zijn geworden op deze stad.
Harry had gelezen dat er iedere woensdag een gratis optreden werd gegeven in het park vanaf 17:00, dat leek ons wel gezellig. Toen we aankwamen was het al gezellig druk. De band was niet zo top, maar de sfeer des te beter. Rondom stonden stalletjes met eten en drinken en je moest "tickets" hiervoor kopen. 1 ticket was 1 dollar, dus we besloten er in eerste instantie 10 te halen. Een blikje fris was 2 tickets, dus daar kun je niks van zeggen. Het zonnetje ging langzaam onder en er hing een soort festival sfeer. We haalden nog een pizzapunt en luisterden inmiddels naar een locale topper, Irma Thomas. Het publiek bestond uit alle lagen van de bevolking, vooral veel van onze leeftijd of ouder. Veel kwamen met campingstoeltjes en maakten er een gezellig feestje van. Om 19:30 is het al afgelopen en wij besluiten richting de auto te gaan. Vlak bij het hotel stoppen we toch nog even voor een snelle hap bij de McDonalds, want alleen een pizzapuntje is toch wat weinig.
De mannen bij het hotel zijn zojuist klaar met bbq-en vanuit de laadbak en het wordt al gauw rustig. Morgen staat een behoorlijk ritje weer op de planning. Dit omdat we toch even naar ons zo geliefde Florida willen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens