Als we wakker worden en gaan ontbijten, schikken we van het weer. We doen de deur open en zien een witte wereld. Het sneeuwt nog steeds erg hard. Als we willen ontbijten zit de "ontbijtzaal" vol. We besluiten alles maar in te pakken en ergens onderweg te gaan ontbijten. Ook hier in het hotel nog veel blauw en we vragen onze buurman of de Wildcats hebben gewonnen. Hij begint een heel verhaal in zijn zuidelijk accent, waar we de helft niet van meekrijgen, maar wel dat ze hebben gewonnen en er de komende 2 dagen wederom wedstrijden gespeeld gaan worden. Nadat de auto weer volgeladen is gaan we uitchecken en zien dat er inmiddels een tafeltje vrij is in de ontbijtruimte, dus dan toch maar hier ontbijten. Wat kwarkjes, havermout en geroosterd brood later uitchecken en op pad.
Harry heeft de route naar de Natchez Trace Parkway ingesteld. We hebben gelezen dat dit een mooie route moet zijn. Deze weg loopt rechtstreeks naar Tupelo, waar we het geboortehuis van Elvis gaan bekijken. De route is minder snel dan over de highway, maar rijdt geweldig. Het is een weg door alleen maar natuur en er rijdt zowat niemand. Je kan dus ook stoppen als je even een foto wil maken.
Onderweg zagen we zelfs een coyote, helaas staat deze niet op de foto, omdat er toen wel een auto achter me zat en ik niet even kon remmen. Er waren regelmatig stops, soms met een mooi uitkijkje en soms ook met toiletvoorziening. Met zo'n lange rit moesten ook wij een plaspauze inlassen. De toiletten waren super schoon en roken zelf nog naar schoonmaakmiddel. Ook mijn meegenomen servetje was overbodig, want er hing voldoende toiletpapier. Sommige bomen op de route liepen al een beetje uit en dan zag je een paarse of rode gloed. Net als in de Smokies zijn we toch net iets te vroeg, maar evengoed waren we blij deze route te hebben genomen. In Tupelo hebben wat foto's gemaakt bij het huis van Elvis. Je kan kaartjes kopen, dan kan je ook binnen kijken. Wij hebben alleen wat rondgelopen op het terrein en binnen in het visitor centre. Toen we weer naar buiten liepen, hoorde we achter ons ook 2 Nederlanders. En dat terwijl er amper 15 auto's stonden.
We moesten nog 170 km richting Memphis, dus toch maar weer die auto in.
Inmiddels was het 16:00 uur toen we aankwamen in het hotel. In de lobby was veel rumoer, want er blijkt een feest aan de gang. Bijzonder types lopen rond, die mij het meest doen denken aan de bevolking ban New Orleans. Deze mensen zijn in hun beleving helemaal "dressed up" terwijl het in onze ogen bijna een verkleed partijtje lijkt. Met enorme brillen, strikjes en hoedjes, zo uit een film gekropen. Omdat het koud is en regent besluiten we de Tanger outlet mall te bezoeken.
Het zou 9 minuten rijden zijn, maar ik geloof, dat wij er een half uur over deden. De weg die we moesten hebben liep in de staat Missisippi en Tennessee, waardoor het huisnummer verwarrend was voor de navigatie. Eenmaal gevonden bleek de mall niet overdekt en had ook geen foodcourt. Snel even de Nike en Guess winkel in, maar helaas weer niks gescoord. Onderweg hadden we een heel druk restaurant gezien, dus dat moet in onze ogen wel goed zijn

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens