Zo, wat hadden wij heerlijk geslapen na die waardeloze nacht van de dag ervoor. Lekkere dikke dekens en lekkere kussens, Es die maar 1x eruit hoefde om te plassen in plaats van 3x en dat heerlijke grote bed. Die bedden hier zijn zo groot, ik ben Es altijd kwijt want wij zijn gewend om helemaal tegen het randje aan te liggen. Es zei dat hij vanochtend wakker werd met zijn hoofd dicht tegen mij aan en zijn benen schuin richting de rand, en zelfs toen kwamen zijn tenen niet over de rand heen. Maar dat zegt misschien ook wel wat over Es, haha!
Toen we eenmaal waren ontwaakt, maakten we aanstalten naar het ontbijt. Deze was onder onze kamer, naast de receptie te vinden, in een ruimte wat de helft kleiner was dan onze hotelkamer. Lekker knus dus. Het werd op een gegeven moment wel een beetje drukkig, ik denk in totaal iets van 7 personen. Er hadden niet meer mensen bij moeten staan, anders kon je je kont bijna niet keren. En toch boden ze nog best wel wat spul aan voor het ontbijt, dus ons bodempje was gelegd.
We hadden een speciale app gedownload voor het openbaar vervoer hier in San Francisco, waar we dagkaarten konden kopen voor de gehele dag. We zochten uit hoe we moesten reizen en begonnen daarna aan onze verkenningsdag.
We moesten een minuut of tien lopen om bij de juiste tramhalte uit te komen, waar we de tram konden pakken richting de haven. Misschien weten de meesten dit al, maar Pier 39 is een hele beroemde pier en ontzettend toeristisch. Dit heeft onder andere te maken met de tientallen zeeleeuwen die op vlonders bij de pier aan het hangen zijn. Verder heeft de pier veel winkels en andere toeristische trekjes. Dus moesten we dit gezien hebben uiteraard. Je kunt niet in San Francisco geweest zijn, zonder bij de pier te zijn geweest. Onderweg naar de pier keken we onze ogen uit. De tram was een hele ouderwetse tram, waar de elektriciteitskabel makkelijk los schiet van de bovenleidingen, en waar je in de tram aan een touwtje moet trekken om de chauffeur te laten weten dat je bij de volgende stop eruit wilt. Heel veel zwervers zien rondlopen door de stad, veel meer dan bij de plekken waar we tot nu toe zijn geweest. Ik vind het zo sneu om te zien hoe ze zichzelf in leven moeten zien te houden en wil ze het liefst allemaal helpen, maar na deze vakantie moeten wij denk ik ook op brood en water leven, want er is weer met geld gesmeten, niet normaal!

Na ongeveer een half uurtje in het trammetje, kwamen we aan in de haven en iedere pier had zo wat zijn eigen halte. Bij de juiste pier uitgekomen, merkte je wel dat dit het toeristische gedeelte was, maar op het tijdstip dat wij er waren, was het nog lekker rustig. Sommige souvenirwinkels en restaurants waren nog bezig met open gaan. We liepen een klein rondje over de pier en eindigden bij de zeeleeuwen. Jeetje wat een herrie maken zij zeg! Het waren er ook nog niet zo veel, nog niet alle vlonders waren gevuld. Er waren een paar elkaar steeds van de vlonder eraf aan het duwen want ze wilden alleen op een vlonder liggen, waar niet elke zeeleeuw van gediend was. Dit kwam gepaard met veel herrie en ruzie en dat zorgde voor ons voor wat sensatie.
Na dit zeeleeuwen gebekvecht, liepen we weer terug naar de pier, bestelden er een cappuccino en een corndog. Een corndog is in principe gewoon een dikke worst in een soort van jasje wat dan gefrituurd wordt. Iets typisch Amerikaans wat ik al heel lang een keer wilde proberen. En het smaakte verbazingwekkend nog best prima! Toen we onze snack op hadden, verlieten we de pier weer en liepen verder door in het bekende Fisherman's Wharf. De Fisherman's Wharf is de beroemdste waterfront van San Francisco waar Pier 39 een deel van is. Heel de wharf zit vol met souvenirwinkels, normale winkels en je kunt hier genoeg restaurants vinden met de verste seafood. Een beroemd gerecht is de clam chowder, een dikke vissoep met veel vis en schelpdieren wat wordt geserveerd in een uitgeholde broodbol. We vonden het allebei niet zo lekker eruit zien, dus kozen we maar simpel te lunchen.

Na de lunch naar binnen te hebben gewerkt, gingen we op zoek naar een fietsverhuur bedrijf, zodat we richting de Golden Gate Bridge konden fietsen. Vanaf de Wharf was het ongeveer een half uur fietsen, dus dat was wel te doen. Vanaf de pier was de beroemde brug al goed te zien, dus we keken er al erg naar uit om over de brug te fietsen. De tocht er naar toe begon van lekker weer en leuke omgeving, naar een hele steile helling die heel pittig was, met steeds kouder wordend weer. We waren nog geen 10 minuten bezig en ik was alweer buiten adem door die steile helling, waar ik vergat terug te schakelen naar een lichtere versnelling en bijna dood ging toen ik boven was. En het ergste van alles was dat we de brug opeens achter een dik wit deken van wolken zagen verdwijnen. Er kwam opeens een laag hangende mist op zetten, heel dicht waardoor we de brug niet meer zagen, alleen de puntjes kwamen er nog boven uit. Niks aan de hand, dachten we, zodra we er zijn, is de mist vast wel weg.
Het werd alleen maar erger. En kouder. En vervelender om doorheen te fietsen in onze korte mouwen en blote benen. Maar we gaven niet op en fietsten door, ondanks dat we bijna van onze fietsen werden geblazen door die koude mistwind. Je zag iedereen ook naar ons kijken, alsof ze ons voor gek verklaarden dat we dit gingen fietsen zonder dikke trui en lange broek aan. Ja, we hadden ons er meer over moeten inlezen, want het schijnt dus algemeen bekend te zijn dat San Francisco bekend staat om deze fog. Op internet zag ik zelfs dat ze voor deze mist een naam hebben, Karl. Had wat voor mij kunnen zijn, aangezien ik ook alles een naam geef. Het is dus een veel voorkomend fenomeen in de bay area van San Francisco, het komt vaker voor dat de brug in mist is verhuld dan fel te zien is. Als we dit van tevoren hadden geweten, waren we misschien niet zo teleurgesteld.
Karl was dus aardig een partypooper, maar we gaven het toch nog niet op. De laatste klim richting de brug was ook zo steil dat ik besloot deze maar lopend af te leggen, wilde niet nog een keer dood gaan. De kou was ondertussen bijna niet meer te doen. We gingen door en bereikten uiteindelijk de brug. K-K-K-K-KOUD! Heremetietjes, niet te doen. En toch gingen we door en door. Van het uitzicht vanaf de brug was niks van te maken. Je zag letterlijk alleen maar 2 meter vooruit, verder niks. In de tussentijd had de kou toch de voorhand genomen en heeft er voor gezorgd dat we maar tot een kwart zijn gekomen, een paar foto's hebben gemaakt en toen weer rechtsomkeert gingen. Jeetje, wat baalden wij zeg! Op dat moment waren we echt heel erg teleurgesteld, maar ondertussen kunnen we er alweer om lachen.
We gingen maar weer terug naar de Fisherman's Wharf om de fiets weer terug te brengen. We reden eerst nog door straatjes weg van de drukte, waar hele leuke huisjes te vinden waren. In totaal waren we maar anderhalf uur weg, minimum fietshuur was 2 uur, dat hadden we niet gehaald omdat we zo klaar waren met de kou.
We verlieten de Wharf en gingen lopend verder naar ons volgende toeristische attractie, namelijk de bekende Lombard Street. Dit is die straat met die hele scherpe bochten, en volgens internet de meest bochtige straat van de wereld. Maar om daar te komen, moesten we eerst de steile straten door naar boven, waar San Francisco ook bekend om staat. De klim naar boven was vrij pittig, en probeerde deze dansend omhoog te komen, net zoals Cameron Diaz in 'The Sweetest Thing' deed. Zag er vast heel charmant uit, gelukkig was de straat op dat moment verlaten.
Er stonden al aardig wat mensen bij de steile straat te kijken en te fotograferen, maar als ik internet moet geloven, was dit nog niks. Het kan hier zo druk worden in de zomer, ze kunnen zelfs tol vragen aan mensen om door de straat te mogen rijden. Bizar he. Helaas lukte het niet om alle bochten in beeld te krijgen, maar hebben toch nog wel voor wat beeldmateriaal gezorgd. Toen we hier klaar mee waren, zochten we onze tram weer op om op te warme in onze hotelkamer. Het was ondertussen al richting spits tijd en dat was goed te merken in de weg. We deden er een stuk langer over dan op de heenweg. In de kamer zochten we een leuk restaurantje uit om te gaan eten en kropen daarna lekker onder de warme dekens om eens goed op te warmen na de onderkoeling van vandaag.

Geschreven door Nies